«Η Παρθένος σήμερον τον υπερούσιον τίκτει». Τι να είπω εγώ, ο ανάξιος και βρωμερός, δια το μεγαλείον των απείρων οικονομιών του υψίστου Θεού! Εκπλήττομαι και δεν δύναμαι να αντοφθαλμήσω εν τη θεωρία του μυστηρίου τούτου. Πως ο Θεός, εν σπηλαίω αλόγων, βρέφος! Πως σπαργανούται και λικνίζεται εις τας αγίας αγκάλας της αγίας Παρθένου, ο αμήτωρ εκ Πατρός! «Μέγας, ει, Κύριε, και θαυμαστά τα έργα σου και ουδείς λόγος εξαρκέσει προς ύμνον των θαυμασίων σου»! «Ω, βάθος πλούτου και σοφίας και γνώσεως Θεού!...» (Ρωμ. 11,33 ). Αγαλλιάσεται η ψυχή μου επί τω Κυρίω, καταφιλήσω το γλυκύτατον και μακάριον βρέφος νοερώς, ίνα με απαλλάξη από την αλογίαν των παθών μου.
Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης
