« Όπου εύρω σε, εκεί και κρινώ σε». Να η αξία της στιγμής, σε εύρεν εν μετανοία; Σε έφθασεν εν εξομολογήσει; Σε επρόφθασε με το « ήμαρτον, Πάτερ, εις τον ουρανόν και ενώπιόν σου»; ( Λουκ. 15,18 ). Σε προσήγγισεν με το δάκρυ της γνησίας μετανοίας και αυτομεμψίας; Ιδού εις μίαν στιγμήν χρόνου σε κρίνει ο Θεός καθώς ελάλησεν, « πιστός ο Κύριος εν τοις λόγοις Αυτού» ( Ψαλμ. 144.13 ).
Εάν εις το ανάπαλιν σε εύρη, ω άνθρωπε, τότε θα ανοιχθούν τα μάτια της ψυχής και θα ίδης τι εζημιώθης, αλλά τι το όφελος! Άμα κρίνη ο Θεός τον άνθρωπον, τότε περιττή η μετάνοια. Όταν τελειώση η πανήγυρις, περιττά τα πολλά λόγια, το παν ετελείωσε!
Ω, τι μέγα μυστήριον τούτο! Ω Θεέ μου, γλυκέ μου Ιησού, άνοιξόν μοι τα όμματα της ψυχής μου, ίνα ίδω καθαρώτατα τούτο το μέγα μυστήριον της αιωνίου σωτηρίας μου, ίνα ετοιμάσω εφόδια δια της χάριτός Σου βοηθούμενος, ίνα μη εν τω τέλει του βίου μου μεταμεληθώ χωρίς όφελος.
Ως βλέπεις, τίποτε απολύτως δεν κάμνω, αλλά όλος λελέπρωμαι από πάθη, δώρησέ μου δάκρυα και μετάνοιαν ολόκληρον, προτού να έλθη η εσχάτη ώρα, καθ’ ην θα ακούσω την φωνήν Σου: « Ετοίμασον τα περί του οίκου σου, αποθνήσκεις και ου ζήσεις».
Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας
Πατρικαι Νουθεσίαι.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ΄
Περί Αμαρτίας, Μετανοίας, Πένθους και Δακρύων.
Ταπεινώσου και εξομολογού εις το εξής, διότι η εξομολόγησις εμπερικλείει την αγιωτάτην ταπείνωσιν, άνευ της οποίας δεν σώζεται κανείς.
Χαρά μεγάλη δια τον διάβολον, όταν κατορθώση και πείση τον άνθρωπον να κρύψη τους διαβολικούς λογισμούς, και τούτο διότι θα πετύχη τον μελετώμενον ψυχοφθόρον σκοπόν του.
Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας
Πατρικαι Νουθεσίαι.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ΄
Β΄ Περί Εξομολογήσεως και Πνευματικού Ταμείου.
Man’s life is a martyrdom. Ever since we fell from true happiness we gather the fruit of disobedience: “Thorns and thistles will the earth bring forth to you” (Gen. 3:18 ) –the earth of the heart will, too. How will we know that we are exiles, if not through afflictions and torments?
There is no person who does not have something that afflicts him. Pious Christians are afflicted, too, but in the depths of their souls they also have the hope that one day the many afflictions will result in blessed repose for them. Without afflictions and sufferings let no one expect repose in the life beyond the grave. That life is for those who have labored and were heavy-laden by the weight of this present life.
Of course, the saints had much grace and spiritual strength, and they rejoiced in suffering. But we, and I first of all, suffer and sometimes our patience breaks. But glory be to God, Who enlightens us to repent and correct ourselves. “The spirit indeed is willing, but the flesh is weak.” (Mt. 26:41 ).
Elder Ephraim of Arizona
Counsels from the Holy Mountain
Chapter Two
On Afflictions, Pain, and Labors
