Εύχομαι η γλυκειά μας Παναγία να σε κάνη καλά !!! ( Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης )

Εύχομαι η γλυκειά μας Παναγία να σε κάνη καλά κατ’ άμφω, να μετριάζη το πνεύμα της λύπης σου, να σου το αντικαθιστά με το πνεύμα της παρακλήσεως δι’ Αγίου Πνεύματος. 

 

Όλα τα λυπηρά, μας αποστέλλονται, χωρίς πάσης αμφιβολίας, δια θεραπείαν της νοσούσης ψυχής μας, όπως δια των θλίψεων εμέση το φαρμάκι της ηδυπαθείας και παντός πάθους. 

 

Κυρίως δια των θλίψεων καταφαίνεται η αγάπη του ουρανίου Πατρός εις τα ιδικά Του παιδιά, όπως μεταλάβουν της αγιότητος Αυτού και προστεθή αιώνιον βάρος δόξης! Όσον και αν θλιβώμεν εις αυτόν τον εφήμερον κόσμον, μίαν ημέραν θα παύσουν τα θλίβοντα ημάς. Από τα θλιβερά εκείνα τα μετά θάνατον, την κόλασιν, κ.λ.π. να μας λυτρώση καθ’ ολοκληρίαν ο Χριστός μας και η Παναγία μας, να μη τα ίδουν τα μάτια μας, διότι, εάν μόνον η σκέψις της κολάσεως είναι κάτι τρομερόν, πόσον μάλλον, όταν κανείς καταδικασθή αιώνια να βιώση εν αυτή!

Ας παρακαλώμεν να μας λυπηθή ο Θεός, και ας μας αξιώση πάντα με ταπείνωσιν να ζητώμεν το θείον Του έλεος και την συγχώρησιν, διότι είπεν Αυτός δια του Αγίου Του Υιού:

 «Πάντα όσα εάν αιτήσητε εν τη προσευχή πιστεύοντες, λήψεσθε» ( Ματθ. 21,22 ) και «αιτείτε και δοθήσεται». 

 

Ναι, αιτούμεν κάθε ημέραν και στιγμήν Αυτόν, όπως μας ελεήση και παραβλέψη τα εν γνώσει και αγνοία πεπραγμένα μας και ελπίζομεν εις τους θείους Του λόγους ότι θα ποιήση έλεος μετά της ταπεινώσεως ημών. Αμήν.

 

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης

God's protection will save His true children. ( Blessed Elder Ephraim of Arizona )

 My blessed children. Rejoice and be well. Sorry to bother you again with my illiteracy and unworthiness.

Do not be shaken of the events of this present life. The struggle will continue with a variety of bad events in humanity in general. Our sins are great. 

What we sow we shall reap. Fight with faith and courage in the Lord Jesus. Do not despair. The struggle will be hard and dangerous. 

God's protection will save His true children. 

God's people will be covered with God's holy angels. Stay faithful to our Orthodox Church.

For this I beseech you, that He may grant you His most gracious name, which fills our dead hearts with Heavenly Life and Peace. 

Persistently call out to God by crying out for help. Our heavenly Father very much wants this annoyance because He is all ready to visit us, and give us His Golden Heart and unite it with our sinful one.

Blessed Elder Ephraim of Arizona

Παρακλητικός Κανών εις τον Όσιο Πατέρα ημών Εφραίμ ο Φιλοθείτης

†Η Κοίμηση του στις 8 Δεκεμβρίου 2019

*Ο παρών Παρακλητικός Κανών αποτελεί προϊόν ευλαβείας του υμνογράφου προς τον εν οσίοις Γέροντα και προορίζεται δια προσευχητική χρήση.

Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως ἀρχόμεθα άναγινώσκοντες τόν ΡΜΒ’ (142) Ψαλμόν.
Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησιν μου ἐν τῆ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσον μου ἐν τῆ δικαιοσύνη σοῦ καί μή εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιον σου πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τήν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τήν ζωήν μου, ἐκάθισε μέ ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκρούς αἰῶνος καί ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμέ τό πνεῦμα μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρός σέ τάς χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρος σοί. Ταχύ εἰσάκουσον μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμα μου μή ἀποστρέψῃς τό πρόσωπον σου ἀπ’ ἐμοῦ, καί ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστόν ποίησον μοί τό πρωί τό ἔλεός σου, ὅτι ἐπί σοί ἤλπισα γνώρισον μοί, Κύριε, ὁδόν, ἐν ἤ πορεύσομαι, ὅτι πρός σέ ἤρα τήν ψυχήν μοῦ ἐξελοῦ μέ ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, ὅτι πρός σέ κατέφυγον. Δίδαξον μέ τοῦ ποιεῖν τό θέλημά σου, ὅτι σύ εἰ ὁ Θεός μοῦ τό πνεῦμα σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει μέ ἐν γῆ εὐθείᾳ. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος σου, Κύριε, ζήσεις μέ, ἐν τῆ δικαιοσύνη σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλος σου εἰμι.

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. α´. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος β’. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἡμυνάμην αὐτοῦς.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος γ’. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Καὶ τὸ ἐξής·

Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθείς ἐν τῷ Σταυρῶ.
Φιλοθείτην ἀσκητήν θεοφόρον, Ἀμερικῆς ἰεραπόστολον νεόν, εἰκάδος θεῖον κτήτορα Μονῶν ἐν αὑτῇ, ὧπερ ἐνδιαίτημα προσευχῆς ἀσιγήτου, σιωπῆς καί νήψεως εὐφημήσωμεν πόθῳ· καί ταῖς αὑτοῦ προστρέξωμεν λιταῖς, πρός τόν σωτῆρα ἡμῶν τόν εὐίλατον.

Δόξα. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Οὐ σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τὰς δυναστείας Σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι, εἰμὴ γὰρ Σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δὲ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ Σοῦ, Σοὺς γὰρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Εἶτα ὁ Ν’ (50) Ψαλμός.
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημά μου. Ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καί ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διά παντός. Σοί μόνῳ ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιόν Σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις Σου καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί Σε. Ἰδοὺ γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καί τὰ κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπόν Σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός καί πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου Σου καί τό Πνεῦμα Σου τό Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς Σου καί ἀσεβεῖς ἐπὶ σέ ἐπιστρέψουσιν. Ῥῦσαι με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν Σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν, ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ Σου τήν Σιών καί οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τό θυσιαστήριόν Σου μόσχους.

Εἶτα ὁ Κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχίς·
Εφραίμ τοῦ εν Ἀριζόνι θερμή ἰκεσία. Χ.Μ.Μ

ᾨδή ἅ΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγράν διοδεύσας.
Ἐφραίμ ὁσιώτατε ἀσκητά, Μονῆς Φιλοθέου Καθηγούμενε καί λαμπρέ, φωστήρ Ἀριζόνος ἱκετῶν σου, πρός σωτηρίαν κατεύθυνον βήματα.

Φιλόχριστε πάτερ σεπτέ Ἐφραίμ, γενέτειραν πόλιν ὁ τοῦ Βόλου καταλιπών, ἐν χρόνοις ἀκμῆς νεότητος σου, Χριστόν φιλεῖν σούς ἱκέτας ἀξίωσον.

Ῥεόντων ἁπάντων καί γεηρῶν, Ἐφραίμ ὑπερόπτα ὁ τήν κλίμακα ἀνελθών, πασῶν ἀρετῶν δι΄εγκρατείας, ὀδούς ἡμῖν ἀπαθείας ὑπόδειξον.

Θεοτοκίον.
Ἁγίαζε πάντας σούς ὑμνητάς, ἁγνή Θεοτόκε καί παγίδων τοῦ πονηροῦ, ὦ Αριζονίτισσα Παρθένε, ῤύου τούς πίστει σή χάρητι σπεύδοντας.

ᾨδή γ΄. Οὐρανίας ἁψῖδος.
Ἱκετεύων μή παύσει ὑπέρ ὑμῶν Κύριον, ὄν Ἐφραίμ ἐκ μέσης καρδίας μάκαρ ἠγάπησας, καί ἀγωγῆς θαυμαστῆς ὣ ηὐερέστησας πόνοις, ἀσκητά καί πάνσοφε ἰεραπόστολε.

Μή ἐλλίπῃς πρεσβεύων Ἀθωνιτῶν σέμνωμα, καί Ἀμερικῆς τῶν περάτων θεῖε ἀπόστολε, πνευματοφόρε Ἐφραίμ, Χριστῶ ἡμῖν καταπέμψαι, ἄμφω ῥῶσιν ἄνωθεν σθένος καί δύναμιν.

Τούς τιμῶντας σε πόθῳ πρός ουρανού δώματα, ἴθυνον Ἐφραίμ κατευθύντωρ, ὡς ἀπλανέστατος, ψυχῶν πρός δόμους λαμπρούς, τῆς ἐν Χριστῷ μετανοίας, πάτερ καί θεώσεως ὄντως ἰσάγγελε.

Θεοτόκιον.
Ὁδηγός πλανωμένων πρός τήν ὀδόν Τόκον σου, τήν ζωήν τήν ἄληκτον, Μῆτερ καί τήν ἀλήθειαν, τήν μόνη τάχος γενοῦ, Θεογενήτωρ Παρθένε, Δέσποινα Ὑπέραγνε, Αριζονίτισσα.

Ἁγίασον, ταῖς σαῖς πρεσβείαις πρός Ὕψιστον σούς ἱκέτας, ὁ τήν τρίβον ἁγιασμοῦ Ἐφραίμ χαριτόβρυτε, ψυχαῖς ὑποδείξας σοι προσιούσας.

Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ, Πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι, τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.

Αἴτησις καί τό Κάθισμα.
Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Σεμνοῦ Ιωσήφ ἡσυχαστοῦ διάδοχον, εὐχῆς νοερᾶς καί νήψεως τόν σύνοικον, ἀσκητήν ἰσάγγελον Φιλοθέου Μονῆς Καθηγούμενον, καί φωτιστήν Ἐφραίμ Ἀμερικῆς, τιμῷμεν, ἡμῶν ὡς πρέσβυν ἔνθερμον.

ᾨδή δ΄. Εἰσακήκοα, Κύριε.
Ὑμνηταῖς σου κατάπεμψον ἄνωθεν εὐχαῖς σου τό θεῖον ἔλεος, νῦν Ἐφραίμ τοῖς εὐφημοῦσι σε, ζῆλον Κολλυβάδων τόν δεικνύμενον.

Ἐπευλόγει καί στήριζε, τούς τιμῶντας μάκαρ Ἐφραίμ καμάτους σου, ἱερούς πρός ὁλοκλήρωσιν, ἀρετῆς καί πίστεως κραταίωσιν.

Νῦν ἀρτίως τά σκάμματα ἰεραποστόλον ἀνεζωγράφησας, ἐν Ἀμερικῇ μακάριε, Ὅσιε Ἐφραίμ φρουρέ προσφύγων σου.

Θεοτοκίον.
Ἀειπάρθενε στήριζε κλονουμένους Μῆτερ Αριζονίτισσα, δούλους χάριτος σου Δέσποινα θεαυγούς Ἐφραίμ θερμαῖς δεήσεσι.

ᾨδή ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.
Ῥεύμασιν Ἐφραίμ, σῶν δακρύων ὁ τόν Άθωνα, καταρδεύσας καί τήν γῆν Ἀμερικῆς, τήν καρδίαν μου εὐχῶν σου ῥείθροις πίανον.

Ἵλεων Ἐφραίμ, τόν Χριστῷ ἡμῖν ἀπέργασαι, ὦ ἀσκήσει εὐηρέστησας εὐχῇ, καί σαρκός, σκληραγωγία Πάτερ Ὅσιε.

Ζῆλον ἱερῶν, Ἀποστόλων ἔχων ἔδραμες, ἐξ Ἐώας εἰς τήν δύσιν ἀσκητά, ἀντιλήπτωρ εὐσεβῶν Ἐφραίμ ἀνύστακτε.

Θεοτόκιον.
Ὄλβε τιμαλφές, Παρθενίας καί σεμνότητος Θεοτόκε ῥῦσαι πάντας πειρασμῶν, καί στενώσεων πιστούς Ἀριζονίτισσα.

ᾨδή στ΄. Τήν δέησιν.
Νεόβλαστον, ἴον ἐκ τοῦ Άθωνος, ἄρτι μεταφυτευθέν εἰς τήν χώρα, Ἀμερικῆς πρός πιστῶν εὐωδίαν αὑτῆς Ἐφραίμ δυσωδίᾳ ἀπέλασον, ἡμῶν παθῶν ταῖς σαῖς εὐχαῖς, πρός Χριστόν τόν Φιλάθρωπόν Κύριον.

Ἱδρώτων σου, καί δακρύων χεύμασιν, ὁ τόν Άθωνα γεωργήσας, Μονῆς σεπτῆς προεστώς Φιλοθέου, καί πᾶσις Ἀμερικῆς τῷ ἀρότρῳ σου, θεωπειθών ἱκεσιῶν, ὑμνητῶν σου καρδίας γεώργησον.

Θεόσοφε, ἀσκητά ὁμόζηλε, Ιωσήφ Ἡσυχαστοῦ Ἀρσενίου, καί Ιωσήφ ἄλλου καί Χαραλάμπους τῶν καινιστῶν τῶν σεμνείων τοῦ Άθωνος, Ἐφραίμ εὐχαῖς σου τάς ψυχάς, τῶν προσφύγων σής χάριτος καίνισον.

Θεοτόκιον.
Ἐπάκουσον, τῶν ἡμῶν δεήσεων, καί προσάγαγε αὑτάς τῷ Υἱῶ σου, ὤσπερ εὐῶδες θυμίαμα Μῆτερ, Ἀριζονίτισσα ἡ καταπέμπουσα, θεόθεον πᾶσι ὑετόν, ὑγείας χαράς καί δυνάμεως.

Ἁγίασον, ταῖς σαῖς πρεσβείαις πρός Ὕψιστον σούς ἱκέτας, ὁ τήν τρίβον ἁγιασμοῦ Ἐφραίμ χαριτόβρυτε, ψυχαῖς ὑποδείξας σοι προσιούσας.

Ἄχραντε, ἡ διά λόγου τόν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικήν παρρησίαν.

Αἴτησις καί τό Κοντάκιον.
Ἦχος β΄. Τοῖς τῶν αἱμάτων Σου.
Τῆς Φιλοθέου Μονῆς Καθηγούμενε, Ἀμερικῆς νέε Ιεραπόστολε, ἀδιαλείπτου εὐχῆς ὤσπερ σκήνωμα, σε ἀνυμνοῦμεν Ἐφραίμ καί διάθερμον, ἡμῶν μεσίτῃν καί πρέσβυν πρός Ὕψιστον.

Προκείμενον.
Τίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατος τοῦ Ὁσίου Αὐτοῦ.
Στίχ. Θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς Ἁγίοις Αὐτοῦ.

Εὐαγγέλιον ἐκ τοῦ κατά Λουκᾶν (Κεφ. στ΄ 17-21).
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἔστη ὁ Ἰησοῦς ἐπί τόπου πεδινοῦ· καί ὄχλος πολύς μαθητῶν αὐτοῦ καί πλῆθος πολύ τοῦ λαοῦ ἀπό πάσης τῆς Ἰουδαίας καί Ἱερουσαλήμ καί τῆς παραλίου Τύρου καί Σιδῶνος, οἵ ἦλθον ἀκοῦσαι αὐτοῦ καί ἰαθῆναι ἀπό τῶν νόσων αὐτῶν· καί οἱ ὀχλούμενοι ἀπό πνευμάτων ἀκαθάρτων καί ἐθεραπεύοντο. Καί πᾶς ὁ ὄχλος ἐζήτει ἅπτεσθαι αὐτοῦ, ὅτι δύναμις παρ’ αὐτοῦ ἐξήρχετο καί ἰᾶτο πάντας. Καί αὐτός, ἐπάρας τούς ὀφθαλμούς αὐτοῦ εἰς τούς μαθητάς αὐτοῦ, ἔλεγεν· μακάριοι οἱ πτωχοί, ὅτι ὑμετέρα ἐστίν ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ· μακάριοι οἱ πεινῶντες νῦν, ὅτι χορτασθήσεσθε· μακάριοι οἱ κλαίοντες νῦν, ὅτι γελάσετε· μακάριοί ἐστε, ὅταν μισήσωσιν ὑμᾶς οἱ ἄνθρωποι, καί ὅταν ἀφορίσωσιν ὑμᾶς, καί ὀνειδίσωσιν, καί ἐκβάλωσιν τό ὄνομα ὑμῶν ὡς πονηρόν, ἕνεκα τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου. Χαίρετε ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ καί σκιρτήσατε· ἰδού γάρ ὁ μισθός ὑμῶν πολύς ἐν τῷ οὐρανῷ.

Δόξα.
Ταῖς τοῦ Σοῦ Ὁσίου πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τά πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Καί νῦν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου, πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τά πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Στίχ. Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με ὁ Θεός…
Προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Ἂθωνος ἀνάστημα πνευματικέ κατευθῦντορ, εὐσεβοῦς πληρώματος οὐρανοῦ πρός δώματα ἰσαπόστολε, ὁ μονάς εἴκοσιν ἄρτι ἀνεγείρας, ἔν Ἀμερική Ἐφραίμ πανόσιε, Παρακλήτου Πνεύματος σκήνωμα, ὁ μέγας ἐν τοῖς σκάμμασι τοῖς ἀσκητικοῖς καθικέτευε, ἐκτενῶς ὑψόθεν καρδίας σου τό ὄντως ἐφετόν, διδόναι ἄμφω ὑγείαν τοῖς ἀνευφημοῦσι σε.

Σῶσον ὁ Θεός τόν λαό σου….

ᾨδή ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Ῥῦσαι βλάβης ἐχθίστου, πειρασμῶν καί κινδύνων καί περιστάσεων, Ἐφραίμ τούς σε ὑμνοῦντας πνευμάτων ἀκαθάρτων, ὡς ὀλέτην πατήσαντα, ἐνέδρας τοῦ πονηροῦ, ἀγῶσι νυχθημέροις.

Μονοτρόπων ἀλείπτης ἀπλανάστετος πέλων Ἐφραίμ καί ἄριστος, ψυχῶν πιστῶν ἰθύντωρ, σκηνάς πρός σωτηρίας μετανοίας ὑπόδειξον, ὀδούς τοῖς ὕμνοις λαμπροῖς, ἐγκωμιάζουσι σε.

Ἡδονῶν χαμαιζήλων ὑπερόπτας ἱκέτας τούς σούς ἀνάδειξον, Ἐφραίμ εἰς ἀπαθείας ὁ ἐπαρθείς ἐπάλξεις, διά πόνων ἀσκήσεων, συντόνων καί φυλακῆς, αἰσθήσεων τῶν πέντε.

Θεοτόκιον.
Ἱκετῶν σου προστάτις καί φρουρός καί ἀκέστωρ Ἀριζονίτισσα, γενοῦ τῶν καθ’ ἑκάστην σε ἀνυμνολογούντων, καί σπευδόντων σή χάριτι, ἐν πειρασμοῖς καί δεινοῖς, Κυρία Θεοτόκε.

ᾨδή η΄. Τόν Βασιλέα.
Καρποφορήσας, Ἐφραίμ ἐν τῆ Ἐκκλησία, γεωργός ὡς ἀκάματος δρέψον, ἄρτῳ εὐσεβείας τούς σε ὑμνολογοῦντας.

Ἐφραίμ θεόφρον, πέμψον θεόθεν σήν χάριν, ἐφ’ ἡμῖν τιμῶσιν ὡς σκεῦος, διαυγές χαρίτων, καί ἀρετῆς πυξίον.

Σκέπε καί ῥύου, Ἐφραίμ πιστούς ἐπηρείας, μισοκάλου σεπτέ Ἀθωνῖτα, ὁ αὑτοῦ ἀσκήσει συντρίψας τάς ἐνέδρας.

Θεοτόκιον.
Ἰσχύος πλῆσον, Ἀριζονίτισσα Μῆτερ, ἐν βυθό ἀσθενείας κειμένους, Κεχαριτωμένῃ, Κυρία Θεοτόκε.

ᾨδή θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Ἀγῶσι νυχθημέροις, προσευχῇ ἀόκνῳ καί νήψει Ἐφραίμ εὐηρέστησας, τῷ Λυτρωτῇ ὀν ἱκέταις τοῖς σοῖς ιλέωσαι.

Χαράς τῆς αἰωνίου, ποίησον μετόχους, τοῖς σε τιμῶσιν Ἐφραίμ ὤσπερ μέτοχον, τῆς ἐν τῷ πόλῳ ἀλήκτου ἀγαλλιάσεως.

Μνημόνευε τῶν πίστει σε μακαριζόντων, καί αἰτουμένων Εφραίμ ἱκεσίας σου, πρός τόν φιλάθρωπον Κτίστην ἡμῶν καί Κύριον.

Θεοτόκιον.
Μή παύσῃ Θεοτόκε σύν Ἐφραίμ τῷ θείω, ἰλεουμένοι πιστοῖς παμμακάριστε, τὸν σόν Πανάχραντον Τόκον Θεόν τόν εὔσπλαγχνον.

Ἄξιον ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν Σε τήν Θεοτόκον, τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον, καί μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ, καί ἐνδοξοτέραν, ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τήν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν, τήν ὄντως Θεοτόκον Σέ μεγαλύνομεν.

Καί τά παρόντα Μεγαλυνάρια,
Χαίροις Φιλοθέου ὁ προεστώς, Μάνδρας Ἀριζόνας καί εἰκάδος Ἀμερικῆς, ἀσκητά σεμνείων, Ἐφραίμ πνευματοφόρε, δομήτωρ Ἀποστόλων θείων ὁμόζηλε.

Χαίροις ὁ τοῦ βόλου σεπτός βλαστός, τοῦ Ἁγιωνύμου Ὂρους ἄνθος ἡδυτερπές, χαίροις Φιλοθέου ὁ προεστώς τῆς Μάνδρας, Ἐφραίμ καί μονοτρόπων θεῖον ὡράισμα.

Χαίροις ἐνδιαίτημα προσευχῆς, ποδηγέ ἀζύγων σωτηρίας πρός ἀτραπούς, χαίροις μάκαρ κτήτωρ, Ἀμερικῆς Σεμνείων, Ἐφραίμ Ὀρθοδοξίας νέον ἐγκαύχημα.

Χαίροις ὁ ζηλώσας Ἡσυχαστοῦ, Ἰωσήφ τούς τρόπους, μονοτρόπων φωστήρ Ἐφραίμ, ὦ ἐν τῷ Ἁγίῳ, τῷ Ὄρει ὑπετάγης, καί ὦ τῆ σή ἀσκήσει κατευηρέστησας.

Φρούρει καί ἁγίαζε ἐκτενῶς, πάντας εὐφημοῦντας σήν ἰσάγγελον ἀγωγήν, καί ἐκδεχομένους ἐνθέρμους σου πρεσβείαις, Ἐφραίμ πρός τόν Δεσπότην πάντων καί Κύριον.

Ἔχων παρρησίαν πρός τόν Θεόν, ὡς Ἁγιορείτης πάτερ ὅσιε ἀσκητής, ὁ ἐν Ἀριζόνι ἡσύχως τελευτήσας, Ἐφραίμ Αὑτοῦ τό μέγα πέμψον μοι ἔλεος.

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι πάντες, μετά τῆς Θεοτόκου ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τό σωθῆναι ἡμᾶς.

Τό Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καί ἁγίῳ Πνεύματι,
καί νῦν, καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος σου.

Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί…

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομα σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.

Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

καί τά Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γάρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τήν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοί προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.

Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπί Σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή ὀργισθῇς ἡμῖν σφόδρα, μηδέ μνησθῇς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καί νῦν ὡς εὔσπλαχνος καί λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σύ γάρ εἶ Θεός ἡμῶν καί ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου καί τό ὄνομα Σου ἐπικεκλήμεθα.

Καί νῦν.
Τῆς εὐσπλαχνίας τήν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σέ μή ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διά Σοῦ τῶν περιστάσεων· Σύ γάρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α΄. Τόν συνάναρχον Λόγον.
Ἀγωγῇ ἰσαγγέλῳ εὐχή καί δάκρυσιν, εὐαρεστήσας Κυρίῳ Φιλοθείτα Ἐφραίμ, πρός ζωήν ἐκ τοῦ θανάτου μεταβέβηκας, ἐν Ἀριζόνι ἀσκητά ὁ ἐν τῆ Ἀμερική, εἰκάδος Μονῶν δομήτωρ, καί χάριν εὗρες πρεσβεύειν, ὑπέρ τῶν πίστει εὐφημούντων σε.

Ἐκτενής καί Ἀπόλυσις, μεθ’ ἥν ψάλλομεν τά ἑξῆς·

Ἦχος β΄. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Δεῦτε μεγαλύνωμεν Ἐφραίμ, Μάνδρας Φιλοθέου ἐν Ἄθω, τόν προεστῶτα λαμπρῶς, θείω ἁγιάσαντα αὑτοῦ σκηνώματι, Ἀριζόνα κραυγάζοντες Πανόσιε πάτερ, θεῖον ἐντευκτήριον εὐχῆς καί νήψεως, πέμψον οὐρανόθεν σήν χάριν ὡς Ἀμερικῆς σε τιμῶσι πᾶσιν εὐκλεεῖ ἰεραπόστολον.

Δέσποινα πρόσδεξαι, τάς δεήσεις τῶν δούλων Σου, καί λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπό πάσης ἀνάγκης καί θλίψεως.

Τήν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς Σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπό τήν σκέπην Σου.

Δί’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἡμῶν,
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καί σῶσον ἡμᾶς.
Ἀμήν.

Ο δρόμος της σωτηρίας μας είναι σπαρμένος με αγκάθια... ( Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης )

Ο δρόμος της σωτηρίας μας είναι σπαρμένος με αγκάθια και πονάμε και ματώνουμε, αλλά υπομονή και θα έλθη η ευλογημένη ώρα, που οι πόνοι και τα αίματα θα γράψουν τα ονόματά μας στο βιβλίο της ζωής! 

Τότε θα ευλογούμε τον Θεό, που με την άπειρη σοφία Του βρήκε τον πόνο και τις θλίψεις ως μέσα μεγάλης σωτηρίας.

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης

Elder Ephraim and the young man who became a monk.

A young American man had visited St. Anthony’s Monastery in Arizona with his friends. At some point, Elder Ephraim who was in his room hearing confessions came out of the room, approached the young man and asked him: 

 Do you have a good cell phone, a modern one, the latest and greatest one my child? “Why are you asking Elder?” said the young man. “I want you to call a monastery on Mount Athos in Greece so that I can speak to the monks there,” the Elder replied.

The elder gave the young man the monastery’s phone number and told him: “My child, call this number in an hour, and when the line connects, give me the phone so I can talk with them.”

Indeed, the young American called the Monastery of Mount Athos, and in English, he said to the monk that picked up the phone that Elder Ephraim from Arizona would like to speak to him. While the young American was saying this, he was also walking towards the room of elder Ephraim, to find him and to give him the phone.

The monk at the Monastery of Mount Athos was surprised by the call, and said to the young American that Elder Ephraim was at their monastery and he too wanted to speak to him! The young American was shocked.

The young man suddenly heard from the other line the words of Elder Ephraim, who was saying: “Hello John (for that was the young man’s name), this is why I asked you to call; so that we could talk! I’m on Mount Athos and you are in Arizona! I wanted you to have a glimpse of our Orthodox Faith and what is possible by the Grace of the Holy Spirit! I will see you soon John!” That is what the Elder told him and he then hung up the phone.

The young man was shocked! After recovering from his shock, he went to the room of Elder Ephraim, opened the door and saw that Elder Ephraim wasn’t inside! Then he went to his friends and began to share his experience with them.

And when the story was over, Elder Ephraim all of a sudden came out of the door of the confession room and said to him:

“John, come here so I can see you for a second!”
 

This event became the reason why the young man gave up worldly things and became a monk in the Monastery of Saint Anthony in Arizona.

Το μονοπάτι της ζωής είναι όλο πόνος και δάκρυ ( Γέροντας Εφραίμ Φιλoθεΐτης )

Το μονοπάτι της ζωής είναι όλο πόνος και δάκρυ, όλο αγκάθια και καρφιά, παντού φυτρωμένοι σταυροί, παντού αγωνία και θλίψη. 

Κάθε βήμα και μία Γεθσημανή, κάθε ανηφοριά και ένας Γολγοθάς, κάθε στιγμή και μία λόγχη. 

Αν μπορούσαμε να στίψουμε τη γη σαν το σφουγγάρι, θα έσταζε αίμα και δάκρυα.

 Γέροντας Εφραίμ Φιλoθεΐτης

Είναι μία προσπάθεια, όχι να βρουν την αλήθεια οι πλανεμένοι, αλλά να τη χάσουν κι εκείνοι που την έχουν. ( Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης )

Φρονούμεν ότι η Ορθοδοξία δεν έχει καμία θέση ανάμεσα σ'αυτό το συνονθύλευμα των πλανών και των αιρέσεων. 

 

Αυτό το δόλιο Οικουμενικό κατασκεύασμα δεν αποσκοπεί στην αναζήτηση της αλήθειας αλλά είναι ένα ανακάτεμα αφανισμού της αλήθειας.

 

Είναι μία προσπάθεια, όχι να βρουν την αλήθεια οι πλανεμένοι, αλλά να τη χάσουν κι εκείνοι που την έχουν. 

 

Εκείνοι δηλαδή που πιστεύουν στη Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία.

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης

Ο κόσμος θα μοιραστεί... ποιόν να ακολουθήσει... ( Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης )

Αυτά τα χρόνια τα δύσκολα, μόνο λίγοι απλοί παπάδες θα κρατήσουν και θα διαφυλάξουν την Ορθοδοξία. 

Οι μεγάλοι, οι αξιωματούχοι, θα ακολουθήσουν τον διάβολο. 

Ο κόσμος θα μοιραστεί... ποιόν να ακολουθήσει...

 

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης 

Πολλοί άνθρωποι περνούνε σκληρές δοκιμασίες ( Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης )

Ερώτηση:
Πολλοί άνθρωποι περνούνε σκληρές δοκιμασίες, είτε από την κακία των άλλων, είτε από δικά τους παραπτώματα. Τόσο δύσκολα, σαν να ζουν τη κόλαση εδώ.....

Γέροντας Εφραίμ:
Όταν ζουν εδώ τη κόλαση, και αξιοποιήσουν αυτή τη κατάσταση, με πνευματικά κριτήρια, όταν πεθάνουν δεν θα δικαστούν καθόλου, αλλά θα πάνε , κατευθείαν στην αγκαλιά του Χριστού.

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης

Λύσσαξε ο διάβολος κι άνοιξε το στόμα του σαν άδης.. ( Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης )

Ο χρόνος μας είναι μετρημένος. 

Περιμένουμε χρόνια δύσκολα, χρόνια επικίνδυνα και γι αυτήν την ζωή μας. Λύσσαξε ο διάβολος κι άνοιξε το στόμα του σαν άδης να μας καταπιή όλους μέσα.

Μακάριος ο άνθρωπος, που θα ξεφύγη από τα δόντια του και θα πετάξη στον ουρανό και θα σωθή. Κάθε χρόνο και χειρότερη γίνεται η κατάστασις. Η αμαρτωλότης και η γυμνότης έχει φθάσει σε τέτοιο σημείο, που φωνάζει από μόνο του το πράγμα, ότι θα επέμβη η θεια δικαιοσύνη.

Γι'αυτό πρέπει, τόσο εμείς να βιαζώμεθα, όσο και να νοιώθουμε συμπάθεια για τους αδελφούς μας, όχι μόνο τους οικείους μας, αλλά και τους εν Χριστώ οικείους αδελφούς, που έχουμε χρέος να τους πονούμε. Διότι εάν εμείς κινδυνεύουμε, που είμαστε μέσα στο λιμάνι της Παναγίας πόσο μάλλον αυτοί οι άνθρωποι, που βρίσκονται συνεχώς εκτεθειμένοι μπροστά στην πρόκλησι της αμαρτίας!

Αν εμείς καιώμεθα μακρυά από την φωτιά, αυτοί οι άνθρωποι τι γίνονται, που οι φλόγες τους περικυκλώνουν;

Όταν εξομολογούσα στον Kαναδά, λυπόμουν τους ανθρώπους κι έκανα νοερώς με δάκρυα αυτήν την προσευχή κατά την ώρα της εξομολογήσεως. 

 

«Κύριε αξίωσέ με, να αγαπώ τους ανθρώπους, όπως Συ τους αγαπάς. Να τους συγχωρώ, όπως Συ τους συγχωρείς. Δώσε μου απ το πνεύμα Σου, με το οποίο μακροθυμείς και αγαπάς και ανέχεσαι, κι εγώ να ανέχωμαι, να αγαπώ, να μακροθυμώ, ώστε η αγάπη να με βοηθήση να βοηθήσω, με τα λίγα πράγματα, που μπορώ να τους προσφέρω με την Χάρι σου» Κι έτσι με την προσευχή αυτή ένοιωσα πολλή αγάπη και στοργή για τους ανθρώπους.

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης

Οταν δεν τρέφεται με το Σώμα και το Αίμα του Χριστού και δεν Κοινωνεί, αρχίζει ο ψυχικός οργανισμός να καταπίπτει ( Γέροντας Εφραιμ Φιλοθεΐτης )

Εάν δεν πάρουμε υλική τροφή, αρχίζει ο οργανισμός να πέφτει, να χάνει δυνάμεις και να δημιουργείται ένα πρόσφορο έδαφος αναπτύξεως μικροβίων και ασθενείας.

Έτσι συμβαίνει και με την ψυχή μας: όταν δεν τρέφεται με το Σώμα και το Αίμα του Χριστού και δεν Κοινωνεί, αρχίζει ο ψυχικός οργανισμός να καταπίπτει, τα μικρόβια της αμαρτίας να υπερισχύουν και να απειλούν την πνευματική υγεία της ψυχής του.

Γέροντας Εφραιμ Φιλοθεΐτης

Οι άνθρωποι, παιδί μου, χωρίζονται εις αυτόν τον κόσμον εις καλούς και κακούς ( Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεϊτης )

Οι άνθρωποι, παιδί μου, χωρίζονται εις αυτόν τον κόσμον εις καλούς και κακούς, εις πλουσίους και πτωχούς, εις μορφωμένους και αμορφώτους, εις ευγενείς και αγενείς, εις εξύπνους και ανοήτους. Ενώνονται όμως όλοι εις εν σημείον. Εις τον πόνον. Διότι όλοι οι άνθρωποι ανεξαιρέτως εις την ζωήν των θα πονέσουν. Καθώς λέγει και το ρητόν: «Τέρας, ει τις ηυτύχησεν δια βίου». Άρα λοιπόν όλοι οι άνθρωποι ζώμεν εις το βασίλειον του πόνου.

 Γνωρίζομεν ότι ο πόνος είναι κάτι το προσωπικόν, που θα χρειασθή κανείς να τον αντιμετωπίση μόνος του. Είναι ο σταυρός του, που οφείλει να τον σηκώση, όπως και ο Σωτήρ του κόσμου, ο Ιησούς, εσήκωσε τον Σταυρόν Του χάριν ημών. 

Αναπαύου λοιπόν, παιδί μου, εις το πατρικόν χέρι, που αυτόν τον καιρόν σε χειρουργεί με τον πόνον και ηρέμησε. Δέξου ότι ο Θεός, σου τον στέλλει, συμφιλιώσου μαζί του, με τον πόνον, δια να δυνηθής να τον αντιμετωπίσης.

 
Γνωρίζω πόσον δύσκολον είναι αυτό, αλλά σωτήριον, οι άγιοι έχαιρον εις την θλίψιν των, ημείς τουλάχιστον να δεχώμεθα ταύτην με υπομονήν, και ο Θεός δεν θα ξεχάση, έστω και αυτήν την ελαχίστην προαιρετικήν υπομονήν μας εις το θέλημά Του, που εκπροσωπεί ο πόνος.

 
Συγκέντρωσε, παιδί μου, τας ψυχικάς δυνάμεις, όταν πονάς και προσπάθησε να εννοήσης τον σκοπόν του πόνου, που δι’ αυτού ο Θεός σου ανοίγει τον ουρανόν. Θαρρείς πως εκείνος που αριθμεί τας τρίχας της κεφαλής δεν γνωρίζει το μέτρον του πόνου σου; Ναι, το γνωρίζει. Λοιπόν αναπαύου εμπιστευτικά εις τον ουράνιον Πατέρα μας. Μην αποκάμης. 

Μαζί με τον Χριστόν μας, θα τα περάσης όλα, καθώς θα γίνης και κληρονόμος Του, εις την άπειρον περιουσίαν του κοινού Πατρός ημών Θεού. Αμήν.

 Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεϊτης

Όλα θα παρέλθουν και εις το μηδέν θα καταλήξουν ( Γέροντας Εφραιμ Φιλοθεΐτης )

Όλα θα παρέλθουν και εις το μηδέν θα καταλήξουν, ενώ το έργον το εν τω Θεώ ειργασμένον, θα μείνη μαζί με την ψυχή του εργάτου, ίνα εσθίη εξ αυτού ζωήν αιώνιον.

Μακάριοι οι πνευματικοί φιλόσοφοι του Θεού, όπου δίδουν πρόσκαιρα και θησαυρίζουν αιώνια, ίνα, όταν απέλθωσιν, εύρωσιν εις την τράπεζαν του Θεού τους θησαυρούς των συν τόκω. 

 

Μακάριοι οι καθαρίζοντες τας καρδίας αυτών από τα ζιζάνια της αμαρτίας γεωργούντες τον αγαθόν σπόρον, διότι θα έλθη καιρός εύθετος, που θα θερίσουν στάχυας αειζωίας! 

 

Μακάριοι οι σπείροντες δάκρυα μετά πνευματικής νηστείας, δηλαδή πεινώντες αεί και διψώντες τα καλά έργα, διότι θα θερίσουν χαράν αιωνίαν!

 

Γέροντας Εφραιμ Φιλοθεΐτης 

Τι φοβερά υπόθεσις το που θα καταλήξη η ψυχή εκάστου! ( Γέροντας Εφραίμ Φιλοθειτης )

Τι φοβερά υπόθεσις το που θα καταλήξη η ψυχή εκάστου!

 Ω! πόσον μας πλανά η λήθη και η ραθυμία, εμέ πρώτον! Τρομερά υπόθεσις, εάν σκεφθώμεν, το αν θα επιτύχωμεν ή όχι του προορισμού μας. Τρόμος καταλαμβάνει την όλην υπόστασιν του ανθρώπου, όταν καλώς σκεφθή, τι άρα έσται επ’ εσχάτων! 

Οίον αγώνα έχει η ψυχή χωριζομένη του σώματος ή όταν αι βίβλοι ανεωχθήσωνται και τα κρυπτά των ανθρώπων δημοσιευθήσωνται! Ποία έσται μοι κρίσις τω συλληφθέντι εν αμαρτίαις; Ίλεως, ίλεώς μοι γενού, γλυκύτατε Ιησού μου. Εις τους οικτιρμούς Σου επιρρίπτω την απόγνωσιν της ψυχής μου.

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθειτης