Μεγίστη η ωφέλεια εκ της θείας Λειτουργίας, μνημοσύνων κ.λ.π., πλήρης δε βεβαιότης ωφελείας δι΄ εκείνους που μετενόησαν, που είχαν μικράν ζύμην αρετών και λόγω αμελείας, ραθυμίας, και αναβολής από καιρού εις καιρόν, δεν επρόφθασαν να ζυμώσουν το ψωμί των αρετών. Εις τούτους την έλλειψιν την αναπληρώνουν αι προσευχαί της Εκκλησίας και αι ιδιωτικαί, αι ελεημοσύναι, αι φιλανθρωπίαι κ.λ.π., δια πλήθος ελέους Θεού! Ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων λέγει ότι κατά πάσαν Λειτουργίαν μεγίστην ωφέλειαν λαμβάνουν πάντες οι μνημονευόμενοι, υπέρ ων η δέησις γίνεται. Η νέα οσία Φωτεινή η εκ Μικράς Ασίας, εις μίαν από τας πολλάς εκστάσεις της ψυχής της, βλέπει έναν ιεροπρεπή άνδρα, ωσάν ιερέα και της λέγει: «Κόρη μου, να δώσης τα ονόματά σου εις τον παπά, να του δώσης και τον κόπον του να τα μνημονεύη, διότι πολλήν ωφέλειαν λαμβάνουν αι ψυχαί των αποθαμένων! Πρόσεχε μη ξεχάσης να δώσης τα ονόματα εις τον παπά!».
Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης
