There was a holy man who cast out demons—the demons feared him. One of his disciples asked him, “Geronta, why are the demons afraid of you?”
“My child, I will tell you”, said the Elder. “I had a mental war with carnal thoughts, but I never allowed myself to yield to them. I had always arranged the battle so that the war front was at the stage of assault*, and I never allowed the devil to advance further than the stage of assault. And since I had a continuous warfare, God gave me this blessing, this grace that, in spite of my unworthiness, the demons fear me and are cast out”. Just think—he cut off temptations outside the door, as soon as they knocked; he did not open at all. Why didn’t he open? What did he have within himself that hindered them? He had holy recollections which occupied his mind.
Temptations knocked from the outside, trying to enter, but there was no place for them; they were given no room to put their own thoughts inside he had stopped them with the remembrance of God. Through this continual victory this holy man received the grace to be feared by the demons and to cast them out of people. It is a great boast for someone to succeed, by the grace of God, in keeping the devil at the stage of assault.
There is no mortal, no spiritual man, no struggler who is not subject to the assaults of the enemy, that is, every human being should expect to be tempted. If people leave their doors and windows open as people in the world usually do, who do not have knowledge of God then the enemy advances and conquers them. Spiritual people struggle not to open to the enemy a door, a window, or even a hole. It is often difficult to commit a sin in deed not a sin that is done in the heart, but a sin done by the mouth or in deeds. Many things must coincide in order for this kind of sin to take place. To sin with the mind, however, is very, very easy. One is able at any hour, place and time to commit a sin in the mind without anybody knowing it. Outward deeds are often prevented from occurring, not only because many factors must coincide, but also because of shame. On the contrary, an inward sin, a sin done by the mind, can persuade a person to commit crimes inwardly, without being noticed. This inward sin is not visible; people do not see it but God does. And if we do not fear people and do not feel shame, because they do not see the sin, we should fear God, because this moral crime done with the mind takes place in His presence. Many people are deceived; deep down it is due to egotism—it is egotism that does most of the damage. This treason first occurs inwardly, and then it is expressed through the members of the body. So we need intense and constant attentiveness, as we have said—intense vigilance. There should be a guard and sentry within us, which observe the thoughts coming and going and check their identities, so that spies do not enter and cause a civil war within the soul. The eye of the soul needs to be very clear and strong in order to see the enemy from afar and take suitable measures. What a great variety of thoughts assail us all the time! Every passion attacks with its own thoughts. If the soul sees clearly, it cuts off the thoughts from afar. Even from their “smell” it realizes which passion is about to rise up and immediately prepares itself, posts sentries, sets up trenches, and gets ready to face the attack of the passion. People become captives. Passion is like a snake that has poison within it. There are said to be big snakes with poisonous breath that poisons any living thing in the area so that they can devour it. The same holds true for the snake of sin: it spreads poison—pleasure—from afar, and the nous is paralyzed; its powers are paralyzed. The person is captured by the passion and involuntarily is carried toward evil. When people are in this state of captivity, they protest and say, “But I am unable to resist; at that time I am unable to do anything”. The answer is: they must take the proper measures, so that the mind and heart will not reach the point of being captured and disarmed. By experience, as soon as the spiritual serpent spreads its poison, while it is still far off and before it reaches us and poisons our mind and soul, we must take measures to escape the danger. For once we are poisoned, we are no longer able to act at all. When a person yields to fantasies and is overcome by sinful thoughts, it is from there, from the imagination, that all evil comes! And when he has suffered many spiritual shipwrecks mentally and has been wounded repeatedly by hedonistic fantasies, then as soon as Satan comes back again with similar fantasies and shows them to the mind, immediately the person is captured. This is why one must not yield to them, so that the passions and fantasies do not become firm and strong.
*Assault (προσβολή )
Assault is the name given to the first stage of a temptation. See consent for more details.
Elder Ephraim of Arizona
Οι άνθρωποι, παιδί μου, χωρίζονται εις αυτόν τον κόσμον εις καλούς και κακούς, εις πλουσίους και πτωχούς, εις μορφωμένους και αμορφώτους, εις ευγενείς και αγενείς, εις εξύπνους και ανοήτους. Ενώνονται όμως όλοι εις εν σημείον. Εις τον πόνον. Διότι όλοι οι άνθρωποι ανεξαιρέτως εις την ζωήν των θα πονέσουν. Καθώς λέγει και το ρητόν: «Τέρας, ει τις ηυτύχησεν δια βίου». Άρα λοιπόν όλοι οι άνθρωποι ζώμεν εις το βασίλειον του πόνου. Γνωρίζομεν ότι ο πόνος είναι κάτι το προσωπικόν, που θα χρειασθή κανείς να τον αντιμετωπίση μόνος του. Είναι ο σταυρός του, που οφείλει να τον σηκώση, όπως και ο Σωτήρ του κόσμου, ο Ιησούς, εσήκωσε τον Σταυρόν Του χάριν ημών. Αναπαύου λοιπόν, παιδί μου, εις το πατρικόν χέρι, που αυτόν τον καιρόν σε χειρουργεί με τον πόνον και ηρέμησε. Δέξου ότι ο Θεός, σου τον στέλλει, συμφιλιώσου μαζί του, με τον πόνον, δια να δυνηθής να τον αντιμετωπίσης.
Γνωρίζω πόσον δύσκολον είναι αυτό, αλλά σωτήριον, οι άγιοι έχαιρον εις την θλίψιν των, ημείς τουλάχιστον να δεχώμεθα ταύτην με υπομονήν, και ο Θεός δεν θα ξεχάση, έστω και αυτήν την ελαχίστην προαιρετικήν υπομονήν μας εις το θέλημά Του, που εκπροσωπεί ο πόνος.
Συγκέντρωσε, παιδί μου, τας ψυχικάς δυνάμεις, όταν πονάς και προσπάθησε να εννοήσης τον σκοπόν του πόνου, που δι’ αυτού ο Θεός σου ανοίγει τον ουρανόν. Θαρρείς πως εκείνος που αριθμεί τας τρίχας της κεφαλής δεν γνωρίζει το μέτρον του πόνου σου; Ναι, το γνωρίζει. Λοιπόν αναπαύου εμπιστευτικά εις τον ουράνιον Πατέρα μας. Μην αποκάμης. Μαζί με τον Χριστόν μας, θα τα περάσης όλα, καθώς θα γίνης και κληρονόμος Του, εις την άπειρον περιουσίαν του κοινού Πατρός ημών Θεού. Αμήν.
Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας
Πατρικαι ΝουθεσίαιΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β΄
Περί θλίψεων, πόνων και κόπων.
Αρκετοί από αυτούς τους μοναχους έχουν έλθει για κάποιο διάστημα και στο Άγιο Όρος, για να γνωρίσουν την μοναστική ζωή και παράδοση στην κοιτίδα της. Τα μοναστήρια όλα αυτά έχουν δημιουργηθεί τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια περίπου. Οι ομογενείς έχουν αγκαλιάσει τις μονές με μία αγάπη άνευ προηγουμένου. Πολλοί εκκλησιάζονται κάθε Κυριακή και γιορτή και παρακολουθούν το δύσκολο τυπικό των ακολουθιών ευχαρίστως.
Το σπουδαιότερο είναι ότι τα μοναστήρια άρχισαν να επηρεάζουν και τους ιερείς μας επί το παραδοσιακότερον. Το επισκέπτονται συχνά, ανανεώνουν τις πνευματικές τους δυνάμεις, υιοθετούν εκκλησιαστικές και παραδοσιακές ποιμαντικές μεθόδους, ρασοφορούν, γίνονται ευαίσθητοι στα δογματικά θέματα, και αντιδρούν στον συγκριτισμό και στον οικουμενισμό, που πάνε να ενώσουν όλες τις θρησκείες ασχέτως των τεραστίων και φοβερών διαφορών που υπάρχουν.
Ο π. Εφραίμ έχει ως βάση του το μοναστήρι του Αγίου Αντωνίου στην Αριζόνα, λίγη ώρα μακριά από την πρωτεύουσα της Αριζόνας τον Φοίνικα και κοντά στην πόλη Florence. Το μοναστήρι αυτό ιδρύθηκε το 1995, μέσα στη έρημο της Αριζόνας, σε μια περιοχή που κατοικούν κυρίως Μορμόνοι. Οι Μορμόνοι είναι προτεσταντική παραφυάδα, που ιδρύθηκε το ΙΘ΄ αιώνα και δέχεται την πολυγαμία και ότι οι Αμερικανοί προέρχονται από τους Εβραίους.
Έχουν ως κέντρο τους την πολιτεία Γιούτα των Η.Π.Α. και ίδρυσαν το Salt Lake City πρωτεύουσα της Γιούτα. Γύρω από το μοναστήρι αγοράσθηκαν άλλα 1200 στρέμματα, στα οποία φυτέψανε ελιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, φυστικιές Αιγίνης, αμπέλια grape fruits και άλλα. Η περιοχή από έρημος έχει μεταβληθεί σε μία καταπράσινη όαση χάρη στο νερό, που βρήκαν άφθονο κάνοντας γεωτρήσεις.
Επίσης μεταφυτεύτηκαν δένδρα που ήδη ήταν τεράστια, όπως φοίνικες και κάκτοι, που προσδίδουν μία ιδιαίτερη εξωτική ομορφιά και χάρη. Παρτέρια πλακόστρωτα, κρυφός φωτισμός τη νύκτα, συντριβάνια, ομοιώματα ζώων μέσα στους κήπους, συμπληρώνουν την παραδεισένια ομορφιά. Τα πρώτα κτίρια του μοναστηριού ήταν 4 τροχόσπιτα των 24 τετραγωνικών μέτρων περίπου, τα οποία έχουν μετατραπεί σε κτήρια, ενώ κτίσθηκαν πλήθος άλλα σε μόνιμες βάσεις.
Εκτός της κεντρικής εκκλησίας του αγίου Αντωνίου ( αφιερωμένη και στον άγιο Νεκτάριο ), έχει άλλες πέντε εκκλησίες και μία υπό ίδρυση σε ένα γειτονικό βουναλάκι. Οι εκκλησίες είναι του αγίου Δημητρίου, του αγίου Γεωργίου, του αγίου Νικολάου, του αγίου Παντελεήμονος, του αγίου Ιωάννου μέσα στο καμπαναριό της μονής, και του προφήτου Ηλία που κτίζεται τώρα.
Οι ρυθμοί των ναών είναι διάφοροι και από όλα τα μέρη της ορθοδοξίας καταλλήλως προσαρμοσμένα στο αμερικανικό περιβάλλον. Το μοναστήρι εκτείνεται σε μία έκταση 432 στρεμμάτων περίπου, έχει επτά ξενώνες και μπορεί να φιλοξενήσει 500 άτομα. Ο αριθμός επισκεπτών είναι τεράστιος.
Το μοναστήρι έρχεται σε επισκέψεις 2ο μετά το Γκραντ Κάνυον, το μεγάλο φαράγγι που κυλάει ο ποταμός Κολοράντο, και είναι ορατό λόγω του μεγέθους του από τη σελήνη δια γυμνού οφθαλμού. Το Γκραντ Κάνυον έχει μήκος 450 χιλιόμετρα, πλάτος στο φαρδύτερο σημείο 30 χιλιόμετρα και στο στενότερο σημείο 6,5 χιλιόμετρα, βάθος δε 1600 μέτρα.
Το Γκραντ Κάνυον είναι ένα από τα επτά θαύματα του φυσικού κόσμου γι’; αυτό είναι από τα μεγαλύτερα αξιοθέατα της Αμερικής. Καταλαβαίνουμε τώρα τι σημαίνει, να έρχεται το μοναστήρι του αγίου Αντωνίου δεύτερο στις επισκέψεις μετά το Γκραντ Κάνυον. Η φιλοξενία παρέχεται δωρεάν κατά το αγιορείτικο πρότυπο, και είναι αβραμιαία. Τράπεζα παρέχεται το πρωί μετά την ακολουθία και το απόγευμα μετά τον εσπερινό.
Οι προσκυνητές άνδρες και γυναίκες συντρώγουν μετά των μοναχών, ακούγοντας το ανάγνωσμα από πατερικά κείμενα όπως συνηθίζεται στις οργανωμένες μονές. Στους ξενώνες υπάρχουν φρούτα, αναψυκτικά, γλυκά, ξηροί καρποι, καφές, τσάϊ, που προσφέρονται ελεύθερα. Το μοναστήρι εκτός από την φιλοξενία παρέχει και φιλανθρωπικό έργο. Έχει συσσίτια για φτωχούς και προσφέρει βοήθεια σε όποιον του ζητήσει. Στο Tucson, μια κοντινή πόλη νοτιώτερα του μοναστηριού, δημιουργείται ίδρυμα για φτωχιές και εγκαταλειμμένες γυναίκες.
Συνεπώς στη μονή ησυχασμός, ιεραποστολή, φιλοξενία και φιλανθρωπία συνυπάρχουν σε μια αρμονική σύνδεση. Οι ακολουθίες γίνονται κατά το αγιορείτικο τυπικό, ελαφρά προσαρμοσμένο για τις συνθήκες της Αμερικής. Καθημερινά προσεύχονται 2-6 το βράδυ και όταν έχει ολονυκτία από τις 12 τα μεσάνυκτα μέχρι 6.30 το πρωϊ. Το απόγευμα τελείται η Θ΄ ώρα, ο Εσπερινός και το Απόδειπνο με τους Χαιρετισμούς. Οι μοναχοί είναι γύρω στους 35 και ηγούμενος είναι ο αγιορείτης ιερομόναχος Παϊσιος που είχε έρθει στην αρχή με πέντε άλλους μοναχούς από το Όρος για να το επανδρώσουν.
Ο π. Εφραίμ δεν έχει διοικητικά καθήκοντα αλλά είναι ο Γέροντας των ιερών μονών, τόσο στην Αμερική όσο και εδώ στην Ελλάδα. Είναι από τους χαρισματούχους εκείνους κληρικούς, που συγκεντρώνουν πλήθος κόσμου για εξομολόγηση, νουθεσία, και πνευματική καθοδήγηση. Ακόμη και από την Ελλάδα έρχονται για να εξομολογηθούν. Και παρατηρείται το αντίστροφο φαινόμενο απ’; ότι ίσχυε μέχρι τώρα, να έρχονται δηλαδή από την Αμερική για εξομολόγηση και καθοδήγηση στην Ελλάδα και μάλιστα στο Άγιο Όρος.
Τώρα οι όροι αντιστράφηκαν και θα πρέπει να προσέξουμε μήπως εφησυχάζοντες για την πνευματικότητά μας, σε λίγο αναγκασθούμε να προστρέχουμε στο εξωτερικό για πνευματική βοήθεια.
Ο π. Αντώνιος Μοσχονάς συνταξιούχος εφημέριος στο Tucson από τους βασικούς συνεργάτες και συμπαραστάτες του Γέροντα Εφραίμ στην περιοχή, αναφέρει ότι: «εμείς οι ιερείς και οι αρχιερείς στην Αμερική για 70 χρόνια περίπου προσπαθούσαμε να φέρουμε τον κόσμο στις εκκλησίες κάνοντας φεστιβάλ. Δηλαδή διοργανώναμε γιορτές και πανηγύρια και προσφέραμε ποτά, φαγητά, χαρά, διασκέδαση και άλλα παρόμοια. Είχαμε ξεχάσει την προσευχή το κομποσχοίνι την εξομολόγηση τη νηστεία, την άσκηση, την παράδοση της Εκκλησίας μας.
Το σπουδαιότερο, δεν αφήναμε να δημιουργηθούν μοναστικά κέντρα. Τα θεωρούσαμε ότι δεν χρειάζονται και ότι δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα στην Εκκλησία μας. Και ήρθε ένα μικροσκοπικό ανθρωπάκι χωρίς κοσμικές σπουδές, χωρίς πτυχία θεολογίας, χωρίς να έχει ρηξικέλευθες και καινοτόμους ιδέες, όπως πιστεύαμε ότι έχουμε εμείς και μας θύμισε την παράδοσή μας. Δεν πούλησε σουβλάκια, γύρο, μουσακά, μπακλαβάδες και τα άλλα φαγητά της ελληνικής κουζίνας, αλλά πούλησε, ή μάλλον προσέφερε δωρεάν, τον ξεχασμένο Χριστό της Ορθοδοξίας.
Δεν κάλεσε σε χορούς και διασκεδάσεις, αλλά σε αγρυπνίες και νηστείες. Και ο κόσμος, φωτισμένος από το Θεό, τον πλαισίωσε και τον περιτριγύρισε και τον ενίσχυσε. Η κοσμοσυρροή που παρατηρείται είναι άνευ προηγουμένου. Η Αμερική που προσπαθούσε να ξεφύγει από την καταναλωτική κοινωνία, την αφθονία και τον κόρο των υλικών αγαθών, με κινήματα όπως των hippies και τη στροφή προς τις ανατολικές θρησκείες, άρχισε να ανακαλύπτει τον γνήσιο και αρχέγονο χριστιανισμό της Ορθοδοξίας μας.
Ο π. Εφραίμ ήρθε και έκανε μία μεγάλη σκάλα από τη γη στον ουρανό. Μας έδωσε την δυνατότητα εδώ στην Αμερική ν’; ανεβαίνουμε πάνω στον ουρανό με τα μέσα της ορθοδόξου παραδόσεως. Το μοναστήρι, του Αγίου Αντωνίου εδώ στην Αριζόνα, κτίσθηκε με σημεία που έδειξε ο Θεός. Όταν ήρθε ο Γέροντας στην περιοχή μας και έψαχνε για μέρος που θα έκτιζε τη νέα μονή, ενώ προσπαθούσε να πάει αλλού, έχασε το δρόμο του και ήρθε εδώ.
Έμεινε κατενθουσιασμένος. Αμέσως πήγαμε σε κτηματομεσίτη της περιοχής για να δούμε τι μπορούσαμε να αγοράσουμε. Όταν φθάσαμε στο μέρος που κτίσθηκε το μοναστήρι αργότερα, ενώ μιλούσαμε με τον κτηματομεσίτη, ακούσαμε να χτυπάνε καμπάνες όπως χτυπάνε οι καμπάνες της Φιλοθέου. Ο Γέροντας είπε τότε: «εδώ θα το κτίσουμε». Το είπα στον αείμνηστο Αντώνιο, επίσκοπο του Σαν Φρανσίσκο, στον οποίο υπαγόμαστε και κείνος είπε μέσα του «Κεφαλλονίτικη φάρσα», διότι είμαι από την Κεφαλλονιά.
Μετά δύο χρόνια όμως, ενώ πηγαίναμε στο μοναστήρι και σταματήσαμε λίγο πριν φθάσουμε να φορέσουμε τα ράσα μας, γιατί φορούσαμε λαϊκά ρούχα όπως συνηθίζουμε εδώ στην Αμερική, άκουσε τις καμπάνες και ο δεσπότης. Είχε δώσει εντολή στον ηγούμενο να μην κάνουν επίσημη υποδοχή, γι’; αυτό όταν φθάσαμε τον μάλωσε. Εκείνος όμως απάντησε ότι δεν χτύπησαν τις καμπάνες και ότι οι πατέρες είναι στα κελλιά. Τότε ο δεσπότης κατάλαβε τι συνέβη και μου εξομολογήθηκε τι είχε σκεφθεί όταν του ανακοίνωσα τι είχε συμβεί σε μας.
Ο επίσκοπος Αντώνιος όταν γνώρισε τον π. Εφραίμ και το έργο του, μου είπε: «ο Εφραίμ θα γεμίσει την Αμερική με μοναστήρια. Πόσο τυχεροί είμαστε, που έχουμε γνωρίσει και περπατάμε και μιλάμε και ευλογούμεθα από ένα ζωντανό άγιο». Ας ευχηθούμε το «Γκραν Κάνυον» της Ορθοδοξίας μας, τα Ορθόδοξα μοναστήρια της Αμερικής, να πολλαπλασιασθούν αριθμητικά και να προοδεύουν συνεχώς ποιοτικά. Δεν ξέρουμε ποιες είναι οι βουλές του Κυρίου μας.
«Μπορεί στο μέλλον η Αμερική να γίνει μία νέα Βυζαντινή Αυτοκρατορία»
(πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης, καθηγητής θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.)
May an angel of God, my child, follow you and show you the path of God and of your salvation. Amen; so be it. I pray that God gives you health of soul, for this is a special gift of sonship which is bestowed only upon those souls that have been completely devoted to the worship and love of God.
The world attracts the youth like a magnet; worldly things have great power over the newly enlightened soul that just started to find its bearings and see its purpose in life and the duty calling him. “Friendship with the world is enmity with God. Whoever, therefore, wants to be a friend of the world makes himself an enemy of God.” [1] God has stored up pleausres for eternity, for both He and our soul are eternal. There is no comparison between the pleasures of the world and the pure pleasures of God.
The pleasures of the world are obtained with toil and expenses, and after their momentary enjoyment, they are followed by various consequences, so that they are incorrectly called pleasures. The pleasures of God, however, do not have such consequences, because spiritual pleasures down here on earth are the firstfruits of an eternal series of pleasures and delights in the kingdom of God. Whereas on the contrary, one who has been corrupted by the pleasures of the world is compelled to undergo eternal damnation along with the first instigator of corruption, the devil.
The time of our life, my child, has been given to us as a sum of money so that each of us may trade for his salvation, and depending on the trade we deal in, we shall become either rich or poor. If we take advantage of the “money” of time by trading to increase our spiritual wealth, then we shall truly be skilled traders, and we shall hear the blessed voice: “Well done, good and faithful servant! You were faithful over a few things, I will make you ruler over many things. Enter into the joy of your Lord.” [2]
At the end of our life, an exact account will be demanded of each one of us: how and where we spent the money of time, and woe to us if we have squandered it in movie theaters, in entertainments, in debauchery, in futile dreams, in carnal pleasures. Then what defense will our tied tongue be able to utter, and how will we be able to lift up our eyes and see our Christ, when He enumerates the countless benefactions which His boundless love profusely poured upon us?
Now that we have time, now that the money of time has not yet been spent completely and we still have it at our disposal, let us reflect sensibly on the vagrant world which seeks to rob us. Let us push it away like a putrid dead dog, and with that money let us run to buy precious works which, when tried by fire, will become very brightgifts worthy of our Holy God, fit to be used as a decoration in the holy Jerusalem of Heaven. We should not purchase chaff, that is, punishable works of darkness, for we shall go down with them into the eternal fire of damnation, where the multitude of people who embezzled God’s gifts will reap whatever they sowed! Sow good works with tears, and then in a time of visitation you will reap the sheaves of enjoying eternal life!
2. It is from God that you are being tested, because He is training you for battle; He is drilling you, just like the soldiers who are trained through severe labors in their drills. There, first they learn the theory of warfare, and then at the sound of the trumpet in the real war, since they have already been trained, they rush into the battle with the inner assurance that they know how to fight, and they are ready to sacrifice themselves for their cause and ideology.
You are also in a similar situation: since you have been called to become soldiers of Christ and to fight against His enemy, He trains you in order to ascertain your love towards Him: “Who is it that loves me, but he who keeps my commandments?” [3] Take courage, my children; remain loyal and dedicated to Him Who has loved you with perfect love.
Before a battle begins, the generals boost the soldiers’ spirits by singing various battle hymns and relating various stories of heroic deeds to kindle their sense of self-sacrifice. This tactic gives them great strength and bravery in the battle about to be fought.
Likewise, we too should contemplate, as the Saints did, the struggles of the martyrs and of the holy monks: how they lived ascetically, how they renounced the world and everyone, and how nothing prevented them from following the path that leads to Jesus. This contemplation will greatly strengthen your good disposition and intention, for there have been many who were unaware of the concealed traps, with the result that their souls succumbed to temptation and thus they fell from the hope of eternal life.
Contemplate the love of our Jesus; the love of Jesus will overpower every other natural love. The more we renounce, the more love of God we shall enjoy.
Let us attend on high, where Jesus sits at the right hand of God. Let our eyes look on high, for the eternal and everlasting things are above, not below; for everything here is dust and ashes. Reflect on the luxuriousness of heaven: the infinite wisdom of God is there; inconceivable beauty is there; the angelic melodies are there; the riches of divine love are there; the life free from pain is there; the tears and sighs will be taken away there; only joy, love, peace, an eternal Pascha, and an unending festival are there, “Oh, the depth of the riches and knowledge of God!” [4] “Eye has not seen, nor ear heard, nor have entered into the heart of man the things which God has prepared for those who love Him.” [5]
Attend to the prayer; persevere in prayer, and it will put everything in order. Do not yield at all; remain firm in your holy goal. Remain beside Jesus to live with spiritual happiness. There is no happiness anywhere except in Christ. So-called “happiness” outside of Christ is incorrectly called happiness, since it is obtained with reprehensible means and since it ends quickly and leads man to the eternal unhappiness.
Struggle, my children; the angels are weaving crowns with flowers of paradise. Our Christ regards the struggle as a martyrdomwhat is more excellent than to be a martyr for Christ!
3. I received your letter, my child, and we all rejoiced at your firm desire and wonderful aspiration for monasticism. “I have chosen to be an outcast in the house of my God rather than to dwell in the tents of sinners.” [6] May no other love separate you from the love of Christ; consider everything rubbish so that you may gain Christ. The sufferings of this present life are not worthy to be compared with the future glory which will be given to those who struggle. [7] Now is the time for struggles, afflictions, and labors for God; whereas the future is the time for crowns of eternal glory, rewards, praises, and dwelling together with the holy angels beside the supreme throne of God.
Youth passes by silently; the years roll by quietly, imperceptibly, like the water in a creek; hours disappear like smoke in the wind. This is how the present life passes and vanishes. God’s strugglers advance toward eternal prizes of glory, whereas the indolent and lovers of the world proceed towards an eternal damnation with the demons.
The allurements of the world and its pleasures will transform into eternal affliction and pain for those who delight in them, if they do not repent. While on the contrary, for the people of God a little deprivation will be recompensed by an eternal felicity and blessedness of God.
Do not let familial affection hinder you; reflect that you will be alone in the hour of death, and then you will need to have God as a helper. So if you love Him more than them, you will have Him. But if you succumb, you will reap the crops of bitter remorse all on your own. So for the love of our Christ, make the decision and begin your new life.
4. (To a spiritual daughter)
Everything depends on your will. Entreat our Panagia very fervently to warm your holy desire, so that you decide with self-denial to renounce the vain world along with that dream which is called life, and to follow Christ the Bridegroom, Who will give you Himself and His sweetest love, and will count you worthy to become an heir of His kingdom. Entreat the Panagia to help you make the holy decision, and when she does, make the sign of the cross and follow the salvific voice of Jesus, saying: “If anyone desires to come after Me, let him deny himself, and take up his cross, and follow Me.” [8]
In the dreadful hour of death, no one will help us; only the good works that we have done for God and our soul will help us. Therefore, since the monastic life in general consists of Works of God which are very conducive to our soul’s salvation, why shouldn’t we sacrifice everything to live such a life which will make us rich in the kingdom of God? “For what will it profit a man if he gains the whole world, and loses his own soul?” [9]
The life of man hangs by a hair; at every step, our life hangs in the balance. How many millions of people woke up in the morning, never to see the evening? How many millions of people fell asleep, never to wake up? Indeed, the life of man is a dream. In a dream, one sees things that do not exist: he might see that he is crowned a king, but when he wakes up, he sees that in reality he is just a pauper.
In this life that we live, man labors to become rich, to become educated, to have an easy life, to become great; but unfortunately, death comes and foils everything. Then what he labored for all his life is taken by others, while he leaves life with a guilty conscience and a soiled soul. Who is wise and will understand these things and will renounce them and follow Christ the Bridegroom, so that all the works he will do will be recompensed infinitely in His kingdom?
Always, my daughter, remember death and the judgment of God which we will unavoidably undergo. Bear them in mind to have more fear of God, and weep for your sins, because tears console the soul of him who weeps.
5. My spiritual daughter, I pray that peace and divine joy may accompany your life. Amen.
I received your letter and saw your joy. I pray that this joy will be the firstfruits of a continual spiritual harvest, of a new life totally dedicated to the unrivaled love of God. Now you have experienced the fruits of the Spirit. If you were so invigorated by experiencing a little, how much more will you be invigorated when you find yourself in a completely spiritual environment!
Everywhere and until the end of our life we shall undergo temptations: even in a monastery, even in the wilderness, if we happen to be there. However, if we are far from the world we shall have the freedom to fight the battle in an open place, where we shall be able to gather spiritual reinforcements to help us, with high hopes of eternally winning the prize for which we have been called heavenward. [10] Here we have no continuing city, but we seek a future, eternal, glorious one! [11] The form of this world is passing away, [12] whereas he who does good works abides unto the ages.
Struggle, my child, with all your strength. Do not give joy to Satan by neglecting your duties, but give him bitterness by performing them with precision and eagerness. Satan will not stop shooting poisoned arrows at you with various thoughts, and especially with filthy thoughts. But prepare yourself to battle valiantly to obtain the unfading crown. As soon as a bad thought appears, immediately destroy the fantasy and say the prayer at once, and behold, your deliverance will come!
Do not be afraid when you see the battle, lest you lose your morale; but invoke the Almighty God and humble yourself very much. Rebuke yourself with the worst names and convince yourself that this is how you really are. And then from this point begin the battle with the prayer. Be careful, for the battle we conduct is not slight; we have to fight with principalities and powers, and it takes prudence and caution to fight well, for something good is not good if it is not done properly.
I pray that you have a good fight, and be careful with the people you keep company with….
With many prayers and blessings,
Your lowly Elder Ephraim Arizona
The greatest temple, in which God delights to dwell, is that which He skillfully crafted with His own hands—our entire being, our soul, as long as it is pure. Purity of heart consists in the nous being free from evil thoughts, from which evil and passionate feelings originate which cause the body to be passionately excited. For it is then that both soul and body are defiled, and to a certain degree their purity and spotlessness are lost. The first evil and passionate thought—but primarily the corresponding passionate fantasy—is the starting point of all forms of sin. No sin occurs in deed if an evil thought does not precede it by means of the imagination. Therefore, in order to attain the greatest good—purity in the full sense of the word—we need to purify our nous from sinful imaginations and thoughts. Only in this way is purity acquired with a firm foundation. If we want to stop doing evil deeds without paying attention to our inward thoughts, we labor in vain. When we have taken care to purify our soul, the God of glory will dwell in it and it will become His holy and luxurious temple, giving forth the fragrance of the incense of unceasing prayer to Him.
Elder Ephraim of Arizona
Μη φοβού τίποτε, ει μη τον Θεόν. Έχε τον φόβον του Θεού ωσάν λυχνάρι και αυτός θα σου φωτίζη τον δρόμον, πως ακριβώς να περιπατής, διότι χωρίς φόβον Θεού, συνείδησιν καθαράν δεν δυνάμεθα να δημιουργήσωμεν, ούτε εξαγόρευσιν ειλικρινή δυνάμεθα να κάνωμεν, ούτε σοφίαν πνευματικήν ποτέ θα αποκτήσωμεν, διότι αρχή σοφίας και τέλος σοφίας φόβος Κυρίου.
Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας
The Lord will condemn to eternal fire those who create temptations. Sincerely love one another not falsely and superficially, but with spiritual depth. Our Christ showed us so much love that His holy example should become a holy reason for us also to love one another similarly. If we do not show love through our deeds—not only in words—in vain do we labor in our struggle, for we are beating the air (cf. 1 Cor. 9:26 ) and are straying from the goal of our salvation. Let us not be deceived, thinking that we shall be saved while neglecting the basic virtue of love. If we are not characterized by the unadulterated love of Christ, in vain do we run, in which case all hope of salvation is lost.
Elder Ephraim of Arizona
Ευλογημένα μου παιδιά,
Όπως γνωρίζουμε ο καλός μας Θεός μας χάρισε το Μέγα Μυστήριον, της Ιεράς Εξομολογήσεως
,αυτό το Ιερόν Βαπτιστήριον, εις το οποίον πλένεται ο άνθρωπος ψυχικά και γίνεται ολόλευκος, καινούριος κατά Χριστόν άνθρωπος.
Πόση ευχαριστία πρέπει να προσφέρουμε στον Θεό συνεχώς γι’ αυτό το μεγάλο καλό, που μας
άφησε ! Δηλαδή μας άφησε την καρδιά Του ανοιχτή, οσάκις θελήσουμε να καθαρισθούμε, να
εισερχώμεθα άνετα. Όσο και να αμαρτήση ο άνθρωπος , όσο και να κυλισθή στην αμαρτία, όσο και να μαυρίση την ψυχή του , ημπορεί άνετα σε μία στιγμή, σε λίγη ώρα να γίνη κατάλευκος σαν το περιστέρι και σαν το χιόνι.
Υπάρχει μεγαλύτερο εργαλείο από τούτο ή μεγαλύτερη ευτυχία για τον άνθρωπο;
Συγχρόνως όμως συμβαίνει και το άλλο. Γίνεται μεγάλη χαρά «εν τω ουρανώ επί ενί αμαρτωλώ
μετανοούντι» (Λουκ. 15, 7). Δεν είναι μόνον ότι ο αμαρτωλός σώζεται και γίνεται ευτυχισμένος,
αλλά προκαλεί και τους αγγέλους , προκαλεί τα αγγελικά τάγματα να πανηγυρίζουν, να έχουν
μεγάλη χαρά, να δίνουν μεγάλη επινίκια συναυλία ενώπιον του Θεού, διότι πληροφορήθηκαν την
μετάνοια του αμαρτωλού ανθρώπου.
Οι άγγελοι είναι οι μεγάλοι μας αδελφοί, οι οποίοι είναι στον ουρανό και προσεύχονται για όλους
τους ανθρώπους. Όταν πληροφορηθούν ,λοιπόν, δια του Θεού, ότι οι προσευχές τους έφεραν έναν
άνθρωπο στην Βασιλεία Του, η χαρά τους είναι απέραντη, απερίγραπτη. Η μετάνοια λοιπόν είναι η θύρα , από την οποία οσάκις ο άνθρωπος εισέλθη, θα εύρη την μεγάλη του σωτηρία… Το εμπόδιο για να φθάσουμε στο εξομολογητήρι είναι η υπερηφάνεια και ο εγωισμός. Πώς θα πω τα αμαρτήματά μου; Πιάνει τον άνθρωπο μια ντροπή∙ αλλά την ντροπή πρέπει να την έχουμε ,όταν πρόκειται να αμαρτήσουμε. Τότε θα μας φυλάξη, για να μη κάνουμε αμαρτίες. Όταν όμως
πρόκειται να φθάσουμε στην μεγάλη αυτή σωτηρία, πρέπει να τρέξουμε αμέσως.
Όταν αντιληφθούμε ότι έχουμε την κακή αρρώστια του καρκίνου και μάθουμε ότι κάποιος γιατρός είναι στον Βόρειο Πόλο, αμέσως θα δώσουμε τα πάντα, θα εξοικονομήσουμε τα χρειώδη και θα σηκωθούμε να πάμε, να θεραπευθούμε από τη νόσο αυτή του σώματος. Δεν φειδόμεθα μήτε κόπους, μήτε μόχθους, μήτε οικονομικά, μήτε τίποτε. Τα αφήνουμε όλα και τρέχουμε. Ταπεινώνεται η ψυχή μας, προκειμένου να γίνουμε καλά.
Όταν όμως έχουμε τον καρκίνο της αμαρτίας και μας απειλεί με θάνατον ψυχής, πόσο πρέπει να
εγκαταλείψουμε τα πάντα, και δουλειά και μεροκάματο και απόστασι, και να τρέξουμε! Να
φθάσουμε εκεί, να γονατίσουμε, να εναποθέσουμε την πληγή μας εκεί κάτω, να πάρουμε το φάρμακο, να γίνουμε καλά, κι έτσι να γλυτώσουμε από τον φοβερό θάνατο της ψυχής!
Σαν άνθρωποι που είμεθα, δεν γνωρίζουμε την ώρα που θα έρθη ο Κύριος. Μας το είπε:
«Γρηγορείτε, ότι ουκ οίδατε την ημέραν ουδέ την ώραν, εν η ο Υιός Του ανθρώπου έρχεται»
( Ματθ. 25,13 ) . Τρέξτε ,λέει, μην κάθεστε καθόλου∙ δεν γνωρίζετε την στιγμή, που θα αποφασίση ο Κύριος να πάρη την ζωή σας και να σας οδηγήση στο μεγάλο εκείνο φοβερό δικαστήριο, από το οποίον δεν εξαιρείται κανείς.
Δεν έχουμε καταλάβει την έννοια του πράγματος, τόσον της Ιεράς Εξομολογήσεως όσον και της
ίδιας μας της ζωής. Πόσον είναι επισφαλής η ζωή μας! Από στιγμή σε στιγμή ενδέχεται να
συναντήσουμε το δικαστήριο και τον δικαστή.
Τώρα, όσο είμεθα στην ζωή, μπορούμε να κάνουμε τον Χριστό μας ευσπλαχνικώτερο, και να Τον συναντήσουμε με καθαρό πρόσωπο με την μετάνοιά μας και την εξομολόγησι. Διαφορετικά, δια της αμετανοησίας, θα Τον συναντήσουμε χωρίς έλεος και συγγνώμη…
Από το βιβλίο «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΦΙΛΟΘΕΪΤΟΥ
Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ» (ΟΜΙΛΙΑΙ) ΤΟΜΟΣ Α΄
ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ
ΟΜΙΛΙΑ ΙΣΤ΄
Το μυστήριον της μετανοίας
The goal of noetic prayer is to unite God with man, to bring Christ into man’s heart, banishing the devil from there and destroying all the work that he has accomplished there through sin. For, as the beloved disciple says, “For this purpose the Son of God was manifested, that He might destroy the works of the devil” (1 Jn. 3:8 ). Only the devil knows the inexpressible power of these seven words of the Jesus prayer, and this is why he wars and fights against the prayer with furious rage. Countless times the demons have confessed through the mouths of possessed people that they are burned by the action of the prayer.
Elder Ephraim of Arizona
Η υπακοή χαρίζει αμεριμνία, διότι η μέριμνα είναι μια πνευματική φυματίωση, που σιγα–σιγά, σαν μικρόβιο φυματιώσεως συνεχώς δηλητηριάζει τη ζωή του ανθρώπου, της ψυχής και του σώματος και σταδιακά φέρνει το θάνατο. Έτσι και η μέριμνα του βίου σαν ένα άλλο μικρόβιο φθείρει τον άνθρωπο, την ψυχή του και τον πεθαίνει ψυχικά.
Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης
