What is a more beautiful example than that of the Lord Jesus! Didn’t obedience towards His Father lead Him to the Cross and death? Couldn’t He, being of the essence with the Father, have opposed this? But no, He walked with sweat; He fell to His knees with pain beneath the weight of cutting off His will as He ascended Golgotha. But He had to ascend it, reach the top, be lifted up on the glorious—and to the demons, dreadful—Cross, and there on it show perfect and absolute obedience, and receive the unfading crown of eternal glory. This is how the resurrection of our soul is gained, and not by vacillating between obedience and disobedience with self-will.
The crown is not acquired like that, but by a willingness to sacrifice. All obstacles are surmounted by the strong thought of preferring to die rather than betray the obedience of doing one’s duty.
Elder Ephraim of Arizona
Ευλογημένα μου παιδιά,
Όπως γνωρίζουμε ο καλός μας Θεός μας χάρισε το Μέγα Μυστήριον, της Ιεράς Εξομολογήσεως
,αυτό το Ιερόν Βαπτιστήριον, εις το οποίον πλένεται ο άνθρωπος ψυχικά και γίνεται ολόλευκος, καινούριος κατά Χριστόν άνθρωπος.
Πόση ευχαριστία πρέπει να προσφέρουμε στον Θεό συνεχώς γι’ αυτό το μεγάλο καλό, που μας
άφησε ! Δηλαδή μας άφησε την καρδιά Του ανοιχτή, οσάκις θελήσουμε να καθαρισθούμε, να
εισερχώμεθα άνετα. Όσο και να αμαρτήση ο άνθρωπος , όσο και να κυλισθή στην αμαρτία, όσο και να μαυρίση την ψυχή του , ημπορεί άνετα σε μία στιγμή, σε λίγη ώρα να γίνη κατάλευκος σαν το περιστέρι και σαν το χιόνι.
Υπάρχει μεγαλύτερο εργαλείο από τούτο ή μεγαλύτερη ευτυχία για τον άνθρωπο;
Συγχρόνως όμως συμβαίνει και το άλλο. Γίνεται μεγάλη χαρά «εν τω ουρανώ επί ενί αμαρτωλώ
μετανοούντι» (Λουκ. 15, 7). Δεν είναι μόνον ότι ο αμαρτωλός σώζεται και γίνεται ευτυχισμένος,
αλλά προκαλεί και τους αγγέλους , προκαλεί τα αγγελικά τάγματα να πανηγυρίζουν, να έχουν
μεγάλη χαρά, να δίνουν μεγάλη επινίκια συναυλία ενώπιον του Θεού, διότι πληροφορήθηκαν την
μετάνοια του αμαρτωλού ανθρώπου.
Οι άγγελοι είναι οι μεγάλοι μας αδελφοί, οι οποίοι είναι στον ουρανό και προσεύχονται για όλους
τους ανθρώπους. Όταν πληροφορηθούν ,λοιπόν, δια του Θεού, ότι οι προσευχές τους έφεραν έναν
άνθρωπο στην Βασιλεία Του, η χαρά τους είναι απέραντη, απερίγραπτη. Η μετάνοια λοιπόν είναι η θύρα , από την οποία οσάκις ο άνθρωπος εισέλθη, θα εύρη την μεγάλη του σωτηρία… Το εμπόδιο για να φθάσουμε στο εξομολογητήρι είναι η υπερηφάνεια και ο εγωισμός. Πώς θα πω τα αμαρτήματά μου; Πιάνει τον άνθρωπο μια ντροπή∙ αλλά την ντροπή πρέπει να την έχουμε ,όταν πρόκειται να αμαρτήσουμε. Τότε θα μας φυλάξη, για να μη κάνουμε αμαρτίες. Όταν όμως πρόκειται να φθάσουμε στην μεγάλη αυτή σωτηρία, πρέπει να τρέξουμε αμέσως.
Όταν αντιληφθούμε ότι έχουμε την κακή αρρώστια του καρκίνου και μάθουμε ότι κάποιος γιατρός είναι στον Βόρειο Πόλο, αμέσως θα δώσουμε τα πάντα, θα εξοικονομήσουμε τα χρειώδη και θα σηκωθούμε να πάμε, να θεραπευθούμε από τη νόσο αυτή του σώματος. Δεν φειδόμεθα μήτε κόπους, μήτε μόχθους, μήτε οικονομικά, μήτε τίποτε. Τα αφήνουμε όλα και τρέχουμε. Ταπεινώνεται η ψυχή μας, προκειμένου να γίνουμε καλά.
Όταν όμως έχουμε τον καρκίνο της αμαρτίας και μας απειλεί με θάνατον ψυχής, πόσο πρέπει να
εγκαταλείψουμε τα πάντα, και δουλειά και μεροκάματο και απόστασι, και να τρέξουμε! Να
φθάσουμε εκεί, να γονατίσουμε, να εναποθέσουμε την πληγή μας εκεί κάτω, να πάρουμε το φάρμακο, να γίνουμε καλά, κι έτσι να γλυτώσουμε από τον φοβερό θάνατο της ψυχής!
Σαν άνθρωποι που είμεθα, δεν γνωρίζουμε την ώρα που θα έρθη ο Κύριος. Μας το είπε:
«Γρηγορείτε, ότι ουκ οίδατε την ημέραν ουδέ την ώραν, εν η ο Υιός Του ανθρώπου έρχεται»
( Ματθ. 25,13 ) . Τρέξτε ,λέει, μην κάθεστε καθόλου∙ δεν γνωρίζετε την στιγμή, που θα αποφασίση ο Κύριος να πάρη την ζωή σας και να σας οδηγήση στο μεγάλο εκείνο φοβερό δικαστήριο, από το οποίον δεν εξαιρείται κανείς.
Δεν έχουμε καταλάβει την έννοια του πράγματος, τόσον της Ιεράς Εξομολογήσεως όσον και της
ίδιας μας της ζωής. Πόσον είναι επισφαλής η ζωή μας! Από στιγμή σε στιγμή ενδέχεται να
συναντήσουμε το δικαστήριο και τον δικαστή.
Τώρα, όσο είμεθα στην ζωή, μπορούμε να κάνουμε τον Χριστό μας ευσπλαχνικώτερο, και να Τον συναντήσουμε με καθαρό πρόσωπο με την μετάνοιά μας και την εξομολόγησι. Διαφορετικά, δια της αμετανοησίας, θα Τον συναντήσουμε χωρίς έλεος και συγγνώμη…
Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου
ΟΜΙΛΙΑ ΙΣΤ΄
Το μυστήριον της μετανοίας
Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ
My child, with the weapon of prayer in your hands, fight for the divine battlements. Whoever struggles is crowned, not with olive branches, but with the unfading crown of eternal glory in the heavenly Jerusalem! This struggle is worth it because the glory it brings remains unfading and eternal, whereas the glory of athletes who struggle for transient things is ephemeral and vain! Therefore, we must struggle by making sacrifices and bearing privations, so that the holy name of God may be also glorified by us worthless ones.
Elder Ephraim of Arizona
Μετά φόβου και ευλαβείας να στέκεσαι εις την εκκλησίαν, διότι αοράτως ο Χριστός μας με τους αγίους αγγέλους παρευρίσκεται. Τους προσέχοντας και ευλαβείς, τους εμπιμπλά χάριτος και ευλογίας, τους απροσέκτους κατακρίνει ως αναξίους. Προσπάθησε να κοινωνής συχνά όσον το δυνατόν, έχεις το ελεύθερον, διότι η θεία Κοινωνία είναι άριστον βοήθημα δια τον αγωνιζόμενον κατά της αμαρτίας.
Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας
Time is short, and it is unknown when it will expire. Therefore, let us struggle and be careful and expel every evil thought with anger and fervent prayer. And if we shed tears we shall benefit greatly, for tears cleanse the soul and make it whiter than snow. Let us stand ready for battle courageously, for we wrestle against the powers of darkness, which never make allies and never lessen their attacks. Therefore, let us also rouse ourselves and not be drowsy, for our eternal life is at stake. If we lose the victory, we have lost our soul, have utterly lost eternal rest and joy in God, and have condemned ourselves to the second death, which is eternal separation from God—may this not come to pass.
While practicing watchfulness, let us be vigilant with thoughts. We fall into sin because of our thoughts. So let us fight powerfully against our thoughts and not allow thoughts to become strong within us due to our negligence, but as soon as they arrive let us drive away the fantasy and with anger seize the sword of the Spirit, which is the word of God—that is, “Lord Jesus Christ, have mercy on me”. So as we call on the sweet Jesus, He immediately rushes to help us and the demons flee at once. We must not, however, say the prayer negligently, but with a fervent spirit cry out from the depths, “Master, save me, I am perishing!” (Lk. 8:24 ).
The struggle to ward off thoughts in the beginning is small. If, however, we allow the thoughts to become stronger, then the struggle becomes difficult, and often we are defeated and wounded as well. But when we arise and cry out, the good captain Jesus comes again and steers our boat to the calm and peaceful harbor. It is in our thoughts that we either suffer damage and are defiled, or progress and become better. For this reason let us place our nous—that is, our attention—in our heart as a brave guard, armed with courage, the prayer, silence, and self-reproach.
If we struggle in this manner, the outcome will be sweet peace, joy, purity, spiritual philosophy, and the prayer, which as a most fragrant incense will cense the temple of God, the inner man. “Do you know”, says the Apostle Paul, “that you are the temple of God and that the Spirit of God dwells in you?” (1 Cor. 3:16 ). I write these things in order to rouse your souls to spiritual vigilance, so that you may find the inner peace of God and rejoice. Amen; so be it.
Elder Ephraim of Arizona
Η μεγαλυτέρα ελεημοσύνη, το μεγαλύτερον καλόν, εκείνο
που ανακουφίζει περισσότερον από κάθε άλλο την ψυχήν, που ευρίσκεται
εις τον άλλον κόσμον, είναι η θυσία του θείου Αμνού, επάνω εις το άγιον
θυσιαστήριον, εις την αγίαν Λειτουργίαν. Εις την Παλαιάν Διαθήκη
γράφεται ότι το αίμα τράγων και ταύρων και σποδός δαμάλεως εκαθάριζε
τους αμαρτάνοντας από τας νομικάς παραβάσεις των, πολλώ μάλλον το αίμα
του Χριστού, λέγει ο Απόστολος Παύλος, καθαρίσει ημάς από πάσης αμαρτίας
(Εβρ. 9,13 ). Μεγίστη η ωφέλεια λοιπόν και τούτο διότι θυσιάζεται το
άκακον Αρνίον του Θεού, ίνα καθαρίση τους ανθρώπους από τας αμαρτίας
των, και αποδεσμεύση τούτους από τα ποικίλα δεσμά της αιχμαλωσίας των
παθών.
Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας
To guard love, the pinnacle of virtues, diligence in prayer is an immediate spiritual necessity. Struggle in prayer if you want our Christ to dwell in you, and He, the most experienced general, will struggle together with you. He will fight for us and grant us the victory. We become like roaring lions when we get a good grip on the prayer—not when we pray carelessly or lukewarmly, but with strength of soul! Invigorate yourselves with the thought that the prayer is everything. Without the prayer, expect a general decline, going from one fall to another. If we hold on to the prayer with all our strength during temptations, we will certainly overcome the devil and we shall ascribe the victory to the all-holy name of Christ.
Elder Ephraim of Arizona
Μη φοβού τίποτε, ει μη τον Θεόν. Έχε τον φόβον του Θεού ωσάν λυχνάρι και αυτός θα σου φωτίζη τον δρόμον, πως ακριβώς να περιπατής, διότι χωρίς φόβον Θεού, συνείδησιν καθαράν δεν δυνάμεθα να δημιουργήσωμεν, ούτε εξαγόρευσιν ειλικρινή δυνάμεθα να κάνωμεν, ούτε σοφίαν πνευματικήν ποτέ θα αποκτήσωμεν, διότι αρχή σοφίας και τέλος σοφίας φόβος Κυρίου.
Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας
Be attentive, my child, that you not judge any soul. For God permits the one who judges his neighbor to fall, so that he learns to have sympathy for his weak brother. The mercy of God supports all of us, but if we become proud, God will remove His grace and we shall become worse than the others.
It is one thing to condemn someone and another to be fought by thoughts of condemnation. To condemn is a terrible passion, but to be fought by such thoughts and to fight back—this is an occasion for crowns.
Elder Ephraim of Arizona
Εύχομαι εκ καρδίας, ίνα η αγάπη του Ιησού Χριστού χυθή πλουσίως εις τας καρδίας σας και δια της χάριτος Αυτού αξιωθήτε να βιώσητε εν αγνότητι ψυχής και σώματος πάσας τας ημέρας της ζωής υμών. «Εν τούτω γνώσονται πάντες ότι εμοί μαθηταί εστε, εάν αγάπην έχητε εν αλλήλοις» (Ιωαν. 13,35 ).
Ούτως ελάλησεν η ζωηφόρος πηγή, ο Χριστός μας. Και πάλιν, «καθώς το κλήμα ου δύναται καρπόν φέρειν αφ΄ εαυτού, εάν μη μείνη εν τη αμπέλω, ούτως ουδέ υμείς εάν μη εν εμοί μείνητε. Εγώ ειμί η άμπελος, υμείς τα κλήματα, ο μένων εν εμοί, καγώ εν αυτώ, ούτος φέρει καρπόν πολύν» (Ιωαν. 15,4-5 ).
Δια τοιούτων υπερόχων εικόνων, ο γλυκύτατος Ιησούς, μας διδάσκει ότι, εάν δεν μείνωμεν πλησίον Του, αδύνατον είναι να καρποφορήσωμεν καρπόν ζωής αιωνίου. Και δια να ευρισκώμεθα πλησίον Του, οφείλομεν να Τον πλησιάσωμεν, δια της εφαρμογής των θείων Αυτού εντολών. Αι εντολαί Του δεν είναι βαρείαι, αλλά η ραθυμία και το αταπείνωτον της ψυχής μας, καθιστά την υπόθεσιν των εντολών δυσβάστακτον φορτίον, ενώ δι΄ αυτών των ιδίων ο Χριστός, μας έχει εξασφαλίσει το κράτος της ευτυχίας και της ειρήνης.
Η αγάπη, όταν θέση τον θρόνον της εις την ψυχήν, χαρίζει την ωραιοτέραν πνευματικήν Άνοιξιν. Τα πάντα γελούν από την αύραν της δροσεράς ευωδίας της, διότι πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα υπομένει, πάντα ελπίζει, ου λογίζεται το κακόν, δεν πονηρεύεται, όλα τα βλέπει με απλούν οφθαλμόν, η αγάπη όλα τα σκεπάζει, δια τούτο της εδόθη το βραβείον: Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει.
Όταν κάποιος αγαπά ένα πρόσωπον με λατρείαν, νύκτα και ημέρα αυτό σκέπτεται, αυτό φαντάζεται, δι΄ αυτό και μόνον ζη. Δεν υπάρχει στιγμή που να μη περάση από την σκέψιν του και να μη σταλάξη την γλυκύτητα της ελπιδοφόρου προσμονής και αγάπης εις την καρδίαν του. Με τον τρόπον αυτόν επικοινωνεί με το αγαπώμενον πρόσωπον αδιαλείπτως.
Τοιουτοτρόπως λοιπόν οφείλομεν και ημείς να διατελώμεν μετά του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και δεν επιτρέπεται να αγαπήσωμεν άλλο πρόσωπον και να προσφέρωμεν την αγάπην μας αλλού, είτε εις γονείς και συγγενείς είτε ακόμη εις κάποιον αδελφόν της συνοδείας, την οποίαν χαρακτηρίζουν οι πατέρες ως μερικήν φιλίαν.
Όλα τα ανωτέρω θεωρούνται είδη πνευματικής μοιχείας, διότι η ψυχή ανταλλάσει αιωνίαν αγάπην Νυμφίου αμώμου και ασπίλου μετά προσώπων γηϊνων και φθαρτών. Ταπεινωθήτε, τέκνα μου, εάν θέλετε να μη παραχωρηθήτε από τον Θεόν να πέσετε εις πειρασμούς. Αναλόγως με την υπερηφάνειαν που έχομεν και οι πειρασμοί θα μας ακολουθούν, δεν θα παύσουν οι πειρασμοί, έως ότου ταπεινωθώμεν εν γνώσει και αισθήσει της ψυχής μας.
Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας
