Αγαπήσατε τον Νυμφίον σας Χριστόν περισσότερον από την μητέρα σας, δια να μακαρισθήτε εις τους ουρανούς. Μηδέν γήινον μεριμνάτε, ει μη το πώς να αρέσητε τω ωραιοτάτω Νυμφίω Χριστώ, όπου ο γάμος ο πνευματικός θα διαρκέση αιωνίως, ενώ εδώ εις τους κοσμικούς διαρκεί ολίγον καιρόν, και κατόπιν αρχίζουν τα βάσανα της ζωής, ο μόχθος και ο κόπος.
Εις την μοναχικήν ζωήν, ό,τι και αν κοπιάση κανείς, όλα θα ανταμειφθούν πλουσίως και αιωνίως, ακόμη και εδώ εις την γην εκατονταπλασίονα θα λάβωμεν αφήνοντας γονείς, αδελφούς κ.λ.π. Μας δίδει ο Χριστός μας την εν Χριστώ αδελφότητα όπου η αγάπη είναι πνευματική σκοπόν έχουσα να συντελέση εις την πνευματικήν μας προκοπήν, ενώ η σαρκική μόνον τα σωματικά και τα μάταια αγαπά.
Εις την κοσμικήν ζωήν ο κόπος και τα βάσανα είναι μάταια, ενώ εις την μοναχικήν ζωήν συντελούν εις το να κερδίσωμεν τον Θεόν.
Ω, τι ωραία είναι, όταν εις μίαν αδελφότητα υπάρχη αγάπη, όταν μία αδελφότητα είναι μία ψυχή εις πολλά σώματα! Όντως ουρανίαν ζωήν διάγουν. Αλλά ο Θεός επιτρέπει, ίνα κατά καιρούς συμβή κάτι, που θα φέρει σύγχυσιν και ψυχρότητα, και τούτο προς το συμφέρον μας, ίνα γυμναζώμεθα, και φανή η αρετή ή η αδυναμία.
Δια τούτο και ο πνευματικός νόμος μας λέγει: πότε χαρά-πότε πένθος, πότε χειμώνας-πότε καλοκαίρι, πότε πόλεμος-πότε ειρήνη. Ούτως εχαράχθη από τον παντογνώστην Θεόν ο πνευματικός δρόμος.
Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης
Always be prudent in your words; that is, first think and then speak; do not let your tongue run ahead before you think what you have to say. Do not become bold in talking much, my child; many are the evils from this evil boldness. Flee from it as from fire or a viper!
Elder Ephraim of Arizona
Ο άνθρωπος δια τας αμαρτίας του υποφέρει, και όμως η αγαθότης του Θεού, τους πόνους, που εγέννησεν η αμαρτία, τους λογίζεται ως εργασίαν πνευματικήν και δίδει βραβεία και μισθούς.
Πώς να μη αγαπήσωμεν έναν τοιούτον Θεόν και να μη δώσωμεν όλην μας την ζωήν εις την λατρείαν Του! Δυστυχώς όμως, παρ΄ όλα αυτά, ημείς Τον ξεχνούμεν, εγώ πρώτος, δια τούτο και παραβαίνομεν τας εντολάς Του, διότι εάν ενεθυμούμεθα τον Θεόν, θα ενεθυμούμεθα και τι διατάζει ο Θεός και ο φόβος προς Αυτόν θα μας καθιστά νομοταγείς και προσεκτικούς. Θα ενεθυμούμεθα την κρίσιν, την γέενναν του πυρός, και θα εχύναμε δάκρυα μετανοίας, καθ΄ όσον μακράν υπάρχομεν δακρύων και πένθους, τόσον υπάρχομεν προσκεκολλημένοι εις τα γήϊνα και φθαρτά.
Η μέριμνα των άνω γεννά τον πόθον της κληρονομίας αυτών, δηλαδή των αιωνίων αγαθών και η αγαθή αύτη μέριμνα, μας αποσπά από την εφάμαρτον προσκόλλησιν επί των φθειρομένων προσκαίρων αγαθών. Δώη ημίν Κύριος ο Θεός σύνεσιν αγαθήν, όπως τακτοποιήσωμεν το θάμα της ψυχής μας, πριν ή φύγωμεν δια τον άλλον κόσμον.
Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης
I know by experience that piety through silence, prayer, meditation, cleansing tears, true repentance, and contemplation of divine things renews the physical aspect as well as the spiritual aspect of him who struggles. Ascesis helps, of course, when the body is strong, but when it is weak, thanks-giving and self-reproach make up for ascesis.
Overall piety and vigilance are everything; they are the true marks of a soul living in Christ. When these are absent and one practices ascesis one-sidedly, either he benefits little or he is totally lost because he becomes puffed up by the praises of others as well as by his own thoughts. Without watchfulness—that all-embracing light of the soul, inestimable in value—he loses his labors. This is what happened with many ascetics in the desert, and they literally lost their souls, as we read in the writings of the Desert Fathers.
Ascesis is depicted by the Fathers as the leaves of the tree, while vigilance is the fruit (Abba Agathon, vid. The Philokalia, vol. IV, p. 199 ). By their fruits you shall know them (Mt. 7:16 ) –it is fruits that we have been commanded to bear. May God enlighten us how to walk, for true guides have vanished and everyone walks his own way. May God be a true guide for all of us.
Elder Ephraim of Arizona
Μη φοβού, μηδέ δειλιάτω η καρδία σου, ο Χριστός μας αοράτως σε βοηθεί κρυφία χειρί, σε δοκιμάζει δια να σου δώση την χάριν Του.
Όσον γεωργείται η γη της καρδίας και όσον πιο βαθειά ο γεωργός βάζει το αλέτρι, τόσον περισσότερον καρπόν θα δώση το χωράφι εις τον καιρόν του.
Ούτω κάνει και ο μέγας γεωργός, ο Θεός, την ψυχήν μας. Μας αφήνει να έρχονται πειρασμοί και θλίψεις και πόνος και στενοχωρία, να εισέρχωνται βαθειά εις την καρδίαν και πολλάκις να ευρισκώμεθα εις αδιέξοδον, το πώς θα τα καταφέρωμεν με αυτόν ή εκείνον τον πειρασμόν, και πάσχει και οδυνάται ο άνθρωπος, αλλά εις τους αγαπώντας τον Θεόν, συνεργεί ο Θεός να γίνωνται εις αγαθήν έκβασιν.
Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης
No matter how much we may suffer, the time will come when all will end and each one of us will be given repose in accordance with his labors. Are you afflicted? Are you in pain? Do you weep from the pressure of sorrowfull events? Are you weary? Take courage, for through such things the kingdom of God is acquired. But if you have it easy in everything and do not remember God, then grieve, for you are not walking the path that leads to God. Afflictions, sicknesses, and torments weary us continually so that we abhor this world and desire the world there, where Cherubim and Seraphim hymn God, where there is the real and true repose, the day without evening, the blessed light; while things here, in comparison with the eternal things, are dark and abominable. May our holy God grant us spiritual understanding, so that we always prefer the everlasting things, the highest good, our sweet God.
Elder Ephraim of Arizona
Δια πολλών θλίψεων θα σωθώμεν, παιδί μου, επί τον ταπεινόν και ησύχιον και τρέμοντα τους λόγους μου;». Αι θλίψεις ελευθερώνουν τον άνθρωπον, που τας υπομένει μετά χαράς και γνώσεως, από τας αμαρτίας του και τον κανόνα αυτών, δημιουργείται και πνευματικός χαρακτήρ, γίνεται ο άνθρωπος ελεήμων, ταπεινός, πράος κ.λ.π.
Εκείνος που δεν έχει αληθινήν γνώσιν των πειρδιότι ποίος άγιος ηγίασε ή άνθρωπος εσώθη, χωρίς να περάση από το καμίνι των διαφόρων πικριών; Αν εδώ πικρανθώμεν, εκεί, εις το άλλον κόσμον, ο Χριστός μας, θα μας γλυκάνη με την τόσον όμορφον βασιλείαν Του.
Όταν σου έρχεται η θλίψις, να παρηγορήσαι ότι και πάλιν θα σου έλθη η χαρά και η γαλήνη. Συνεχώς ενθυμού τον θάνατον, αυτή η μνήμη θα σου δίδη πολύ κουράγιο εις τα λυπηρά του ματαίου τούτου βίου και θα γεμίζη η ψυχή σου παρηγορίαν. Τα βάσανα της ζωής μίαν ημέραν, παιδί μου, θα λήξουν, διότι ο κόσμος παρέρχεται, μόνον ό,τι πράξη κανείς δια την δόλια του ψυχήν, εκείνο αιώνια θα μείνη ή προς ύψος ή προς βάθος και απώλειαν.
Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης
Man’s life is a martyrdom. Ever since we fell from true happiness we gather the fruit of disobedience: “Thorns and thistles will the earth bring forth to you” (Gen. 3:18 ) –the earth of the heart will, too. How will we know that we are exiles, if not through afflictions and torments?
There is no person who does not have something that afflicts him. Pious Christians are afflicted, too, but in the depths of their souls they also have the hope that one day the many afflictions will result in blessed repose for them. Without afflictions and sufferings let no one expect repose in the life beyond the grave. That life is for those who have labored and were heavy-laden by the weight of this present life.
Of course, the saints had much grace and spiritual strength, and they rejoiced in suffering. But we, and I first of all, suffer and sometimes our patience breaks. But glory be to God, Who enlightens us to repent and correct ourselves. “The spirit indeed is willing, but the flesh is weak.” (Mt. 26:41 ).
Elder Ephraim of Arizona
Νηστεία ουχί μόνον φαγητών, αλλά κυρίως αυστηρά νηστεία εις τας αισθήσεις. Αι αισθήσεις, τρεφόμεναι από τα έξωθεν πράγματα, διοχετεύουν ανάλογον δηλητήριον εις τον νουν και την καρδίαν, δια του οποίου αποθνήσκει από Θεού η ταλαίπωρος ψυχή. Οι νηπτικοί πατέρες μας πόσα δεν έχουν να μας είπουν δια την αγίαν νηστείαν των αισθήσεων.
Όλη η διδασκαλία στρέφεται κυρίως εις την κάθαρσιν του νοός από φαντασίας αμαρτωλάς και σκέψεις τοιαύτας και της καρδίας από αισθήματα μολυσματικά. Επίσης διδάσκουν ότι πρέπει να πατάσσωμεν το κάθε ηθικόν κακόν εν τη γενέσει του, ώστε να διατηρηθή η ψυχή καθαρά.
Απόλυτος ανάγκη είναι, μόλις ακροθιγώς προσεγγίση ο οιοσδήποτε κακός λογισμός, να τον διώκωμεν λέγοντας πάραυτα την ευχήν του Κυρίου.
Και όταν τοιουτοτρόπως αντιμετωπίζωμεν τους λογισμούς, τους προερχομένους εκ των αισθήσεων και του διαβόλου, πολύ σύντομα θα αισθανθώμεν την χαράν και την ωφέλειαν εκ της νηστείας των αισθήσεων.
Η Εύα, εάν ενήστευε την αίσθησιν των οφθαλμών, δεν θα εδηλητηρίαζε τα έκγονα της κοιλίας αυτής, δηλαδή όλους τους ανθρώπους, που εγεννήθηκαν εξ αυτής. Με ένα λόγον, η εγκράτεια των αισθήσεων σώζει τον άνθρωπον εκ της κολάσεως.
Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης
A person whose mouth always thanks God will by no means lack the blessing of God, but a person whose mouth grumbles and wounds his great Benefactor shall certainly be chastened by God.
He gave us our being; He gives us life; He preserves us in various ways with His divine providence. Through the death of His Son, He reconciled us who were previously His enemies and made us sons and heirs of His kingdom! He purifies us and sanctifies us through His holy Mysteries! He gives us the heavenly, most holy food and drink, that is, His All-holy Body and Precious Blood! He has also given us a guardian for our whole life! He will receive our soul and guide it to the eternal inheritance! But what am I saying?
Time would fail me to recount everything; I would be laboring in vain, trying to count the sand in the sea—the infinite benefactions of our good God! Then, even after so many countless good things, we grumble! Oh, my God, overlook our ingratitude and open our mind so that we grasp what Your paternal heart has bestowed upon us, and so that we render a little thanks in order that we may find forgiveness and mercy.
Elder Ephraim of Arizona
