Friday, November 6, 2015

Όλοι οι άγιοι διήλθον την ζωήν των με θλίψεις και πολλαπλά βάσανα, παρ’ ότι η αμαρτία δεν είχε κανένα δικαίωμα να τους θλίψη, και όμως η ζωή αυτών υπήρξε πολλάκις ένα σωστόν μαρτύριον. ( ΓέρονταςΕφραίμ Φιλοθεΐτης )


Πολλά μας θλίβουν, παιδί μου, πλήν μακάριος όστις μεθ’ υπομονής και ευχαριστίας διέρχεται τα θλιβερά της παρούσης ζωής. Ναι, οφείλομεν να ευχαριστώμεν τον Θεόν, όστις δια των τοιούτων θλιβερών, μας προπαρασκευάζει την αθάνατον ψυχήν μας, να γίνη των αιωνίων αγαθών της βασιλείας των ουρανών κληρονόμος!
«Παιδεύει ο Κύριος επί το συμφέρον, εις το μεταλαβείν της αγιότητος Αυτού» ( Εβρ. 12,10 ). Δια των ποικίλων θλίψεων κατεργάζεται εν ημίν αιώνιον βάρος δόξης!
Δια τούτο δεν χρειάζεται ούτε συμφέρει να αγανακτώμεν εν καιρώ παιδείας Κυρίου, αλλ’ εκάστου το ψυχικόν συμφέρον είναι τελεία υπακοή εις τον Ιατρόν των ψυχών και των σωμάτων ημών, όστις εν καιρώ των ποικίλων θλιβερών εγχειρίζει εκάστου την αφανή ψυχικήν πληγήν με το άγιον σκοπόν, να του χαρίση την υγείαν, ήτοι την καρδιακήν κάθαρσιν εκ των ατίμων παθών.
Εις τον τοιούτον πάνσοφον πνευματικόν Ιατρόν έχομεν απαραίτητον χρέος να προσφέρωμεν αδιαλείπτους ευχαριστίας εμπράκτως, κατά τρόπον ώστε να μη Τον λυπώμεν εν ουδενί πταίσματι.
Όλοι οι άγιοι διήλθον την ζωήν των με θλίψεις και πολλαπλά βάσανα, παρ’ ότι η αμαρτία δεν είχε κανένα δικαίωμα να τους θλίψη, και όμως η ζωή αυτών υπήρξε πολλάκις ένα σωστόν μαρτύριον. Τώρα τι απολογίαν θα προβάλωμεν ημείς, οι εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσόντες και ενασχολούμενοι, ώστε να έχωμεν το δικαίωμα να διέλθωμεν την ζωήν μας άνευ θλίψεων; Χωρίς θλίψεις και βάσανα; Επακριβώς ημείς είμεθα υπεύθυνοι δια την αμαρτίαν, και επομένως χρειαζόμεθα την μάστιγα της σωτηριώδους παιδείας του Κυρίου, όπως τύχωμεν ευτυχούς διασώσεως εις την βασιλείαν των ουρανών, χάριτι των οικτιρμών του φιλανθρώπου ημών Θεού.
Οίδα, παιδί μου, το πόσον σε αγαπά ο Θεός δια των συχνών επισκέψεών Του, επίσης την κραταιάν υπομονήν σου εις αυτάς και τας αδιαλείπτους ευχαριστίας σου προς τον μέγαν Ιατρόν, τον Θεόν.

ΓέρονταςΕφραίμ Φιλοθεΐτης

Let us not forget, my child, that all the saints passed through this furnace of afflictions in different forms, each one according to the vocation to which he was called.


Let us not forget, my child, that all the saints passed through this furnace of afflictions in different forms, each one according to the vocation to which he was called. 


If we take a look at the famous life and conduct of the Empress Saint Theophano, we shall see afflictions heaped up one after the other, throughout her life full of suffering. She suffered greatly; she endeavored in every way—through admonitions, prayers, tears, and examples—to reform her lawful spouse, the Emperor Leo the Wise, who was straying into sin. Her holy soul bore this cross throughout her life. And these sufferings, along with her good works, made her holy. This is how the life of man is mapped out on this earth; since he has fallen from immortality, he gathers the fruit which disobedience has brought forth. No matter how much he wants to, and no matter how much he strives to live without afflictions and thinks that he will reach this goal, he will not be able to achieve this, because the tempter is going to and fro on the earth and walking around it, (cf. Job 1:7 ), sifting everyone and watering them with the poison of afflictions as a result of the curse of the law. (cf. Gal. 3:10 ). 

Wherever you look, whomever you ask, all as with one mouth will confess that some thorn pricks them and they suffer. However, there are different kinds of affliction. Some are afflicted because they are not able to revel in illicit deeds; this is blameworthy affliction. Others are afflicted lawfully and for good reason; this is a natural outcome. But when there is also spiritual knowledge, then afflictions are engrafted into the one who endures patiently for his sanctification. This is precisely what happened with Saint Theophano as well; she suffered lawfully, because her spouse was unfaithful to her. But she, with spiritual knowledge, admonition, and a Christian example, enduring, weeping, and praying, placed all her trust in God. Because of all this, holiness was grafted onto what was lawful. For this reason, bear all these thinks; become holy through afflictions. 

Give thanks to God, Who disciplines you temporally in order to give you repose eternally! When I see or hear that someone lives without afflictions and prospers according to all his desires, I consider this to be abandonment by God! As for us, may God count us with the sufferers, so that He may write our name in the book of life, so that we not remain outside His divine bridal chamber. 

No matter how much we may suffer, one day all will come to an end and be forgotten; only deeds, whether evil or good, will remain to follow the soul to the tribunal, where it will hear the great verdict. This thought often moves me and I weep: what will I, the unworthy priest, speak in my defense at the judgment seat of Christ? Pray for me that I not be condemned.

Elder Ephraim of Arizona