Friday, July 17, 2015

No matter what happened with your parents, confession forgives and erases everything..


No matter what happened with your parents, confession forgives and erases everything, my dear brother in the Lord. Recall how much the prodigal son sinned (vid. Lk. 16:19-31 ), and how much he grieved his father with his reckless life. But when he repented, at once his father’s arms opened and the past was wiped out as if it had never happened. 


So the cure for your sad parents has already occurred, for the change of your life to a spiritual life has rectified everything. Now that they are in the true life, they are informed by God about the change of your lifestyle and your repentance, for them. If, when we sin against our true Father, God, He forgives us no matter what we have done, how much more so will our parents be pleased, there in the true life, where they see things clearly. They know human weakness and how easily youth slips, and they are aware of the great master of evil, the devil, who was the cause for all the troubles. 

Instead, they will be thankful to you that through you they receive aid from God. Remain fully at peace, my brother. Walk the path of repentance with a peaceful mind, and do not let the past trouble you. “Forgetting those things which are behind, and reaching forward to those things which are ahead” (Phil. 3:14 ), we should look to the goal of our salvation.

 As soon as man says, “I have sinned!” God forgives him immediately and overlooks his sins. How much did blessed Augustine grieve that holy mother of his! Nevertheless, what sanctity and eros of God he attained later! With repentance everything is corrected. There is nothing that overcomes the compassion of God. “He is merciful to the last and provides for the first; to this one He gives, and to that one He shows kindness” (Paschal Homily of St. John Chrysostom ). 

The love of God covers and corrects everything. No one is sinless except for one-God.



Elder Ephraim of Arizona

Counsels from the Holy Mountain

Chapter Three
On Sin, Repentance, Mourning, and Tears

Όπου τάξις, εκεί και ειρήνη, όπου ειρήνη, εκεί και ο Θεός. Όπου αταξία, εκεί και σύγχυσι, όπου σύγχυσι, εκεί και διάβολος


Με την ταπείνωσι οι άγιοι Πατέρες κατόρθωσαν να φθάσουν σε μεγάλα σημεία χάριτος. Αλλά μήπως και ένας υποτακτικός δεν μπορεί να κατορθώση, να σημειώση μια τέτοια επιτυχία; Και βεβαίως μπορεί. Όταν κρατήση την σιωπή, τα πνευματικά, το αμέριμνο, όταν έχη ενδοστρέφεια και κάνη τακτικά ταμείο στον εαυτό του, θα προχωρήση οπωσδήποτε. Και εμείς κοντά στον Γέροντα ήμασταν υποτακτικοί. Είχαμε το διακόνημα, τον κόπο της ημέρας κ.λ.π. 


Με τον Γέροντα καθοδηγητή έμπειρο στις πορείες αυτές του Θεού και με την τάξι που είχαμε, ωρισμένοι πατέρες μπόρεσαν και γνώρισαν αυτά τα πράγματα, που οι νηπτικοί Πατέρες, μας έχουν αφήσει σαν μια ιερά παρακαταθήκη. Να αποφεύγωμε να ομιλούμε τα περιττά πράγματα. 

Στον κανόνα μας να είμαστε συνεπείς, στον εκκλησιασμό μας, επίσης να είμαστε συνεπείς. Να βρισκόμαστε στην εκκλησία και να ακούμε την ακολουθία, τη λειτουργία, τον εσπερινό. Στην τράπεζα όλοι μαζί, να έχωμε σε όλα μας τάξιν. 

Όπου τάξις, εκεί και ειρήνη, όπου ειρήνη, εκεί και ο Θεός. Όπου αταξία, εκεί και σύγχυσι, όπου σύγχυσι, εκεί και διάβολος. « Πάντα ευσχημόνως και κατά τάξιν γινέσθω» λέγει ο θείος Παύλος ( Α΄ Κορ. 14,40). Να εφαρμόζωμε ως υποτακτικοί την υπακοή μας. Να μη κάνωμε το δικό μας θέλημα. 

Το ίδιο θέλημα έβγαλε τους πρωτοπλάστους από τον παράδεισο. Η υποταγή του θελήματος του Χριστού στον Πατέρα Του, τους εισήγαγε πάλιν στον Παράδεισο και έτσι η υπακοή εθριάμβευσε. Παρήκουσε ο εωσφόρος στο Θεό. Υπερήφανα φαντάσθηκε, και ο Θεός τον απομάκρυνε από κοντά Του και έγινε ο διάβολος, που μας πολεμεί. 

Τα υπόλοιπα τάγματα έμειναν πιστά στην υπακοή του Θεού και βρίσκονται στη δόξα του Θεού. Και καθ’ ην στιγμήν ήσαν στη φύσι ευμετάβλητοι άγγελοι, έγιναν κατά χάρι αδιάπτωτοι, διότι εγνώρισαν τόσα πράγματα με τη πτώσι του εωσφόρου και του ανθρώπου και γι’ αυτό τώρα είναι αδιασάλευτοι στην υπακοή του Θεού.

Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας
 

Πατρικαι Νουθεσίαι.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε΄
Περί Υπακοής