Παιδιά μου, παρακαλώ δια την αγάπην του Θεού, μη σταματάτε την ευχήν του Χριστού μας, ουδέ επ’ ελάχιστον. Τα χείλη σας συνεχώς να μουρμουρίζουν τον Ιησούν, τον καταλύτην του διαβόλου και πάσης μηχανορραφίας αυτού. Φωνάζετε αδιακόπως εις βοήθειάν σας τον Χριστόν μας και Αυτός πάραυτα σπεύδει ολοκαρδίως να μας βοηθήση. Όπως ο πεπυρακτωμένος σίδηρος, όταν τοιούτος γένηται, καθίσταται άκλεπτος και απλησίαστος, έτσι λοιπόν και η ψυχή του έχοντος την ευχήν με θέρμην Χριστού.
Οι δαίμονες δεν την πλησιάζουν, και πως; Διότι εάν την εγγίσουν, θα καούν από το θεϊκόν πυρ όπερ εμπερικλείει μέσα του το θείον όνομα. Όποιος προσεύχεται φωτίζεται και όστις δεν εύχεται, σκοτίζεται. Η προσευχή είναι πάροχος θείου φωτός. Δια τούτο και κάθε καλώς προσευχόμενος άνθρωπος γίνεται φωτοειδής όλος, και το Πνεύμα του Θεού ενοικεί εν αυτώ. Εάν μας πλησιάζη αθυμία, ραθυμία, ακηδία κ.λ.π., ας προσευχώμεθα εμφόβως, εμπόνως και με πολλήν εγρήγορσιν νοός και το θαύμα της παρηγορίας και της χαράς, θα μας γίνη αμέσως χάριτι Θεού.
Άνθρωπος που προσεύχεται δεν είναι δυνατόν να κρατήση κακίαν εις άνθρωπον, μήτε να μη τον συγχωρήση εις οιονδήποτε σφάλμα του. Τα πάντα αποτεφρώνονται, όταν προσεγγίσουν εις το πυρ της του Ιησού ευχής. Λοιπόν, παιδιά μου, αγωνισθήτε εις την σωτήριον και αγίαν προσευχήν του Χριστού μας, όπως γίνετε φωτοειδείς και αγιασθήτε. Ευχηθήτε και δι’ εμέ τον ράθυμον και αμαρτωλόν, όπως ίλεως γένηται ο Θεός επί το πλήθος των αμαρτιών μου, όσον και επί των αμετρήτων ευθυνών μου.
Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης
Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης
