Monday, November 28, 2016

Θα έλθη καιρός, θα σημάνη ημέρα, θα έλθη στιγμή, όπου θα κλείσουν αυτά τα μάτια και θα ανοιχθούν τα της ψυχής. ( Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης )


Θα έλθη καιρός, θα σημάνη ημέρα, θα έλθη στιγμή, όπου θα κλείσουν αυτά τα μάτια και θα ανοιχθούν τα της ψυχής. Τότε θα ίδωμεν νέον κόσμον, νέας υπάρξεις, καινήν κτίσιν, νέαν ζωήν μη έχουσαν τέρμα. Ο τίτλος της: «Αθανασία άπειρος». Η μεγάλη πατρίς άνω, άφθαρτος, αιώνιος, η άνω Ιερουσαλήμ, η μήτηρ των πρωτοτόκων, ένθα θα σκηνώσουν αι λελυτρωμέναι ψυχαί, τας οποίας απέπλυνεν εκ του ρύπου το αίμα του Αρνίου του ακάκου!



Τις δύναται να εκφράση δια λόγου και γραφίδος την χαράν, την αγαλλίασιν, την ευτυχίαν των σεσωσμένων εκείνων μακαρίων ψυχών; Μακάριοι οι εν Κυρίω αποθανόντες, ότι αναμένει αυτούς ο πλούτος της του Θεού χρηστότητος. Μακάριος όστις κερδίση λαχνόν δια την άνω πανήγυριν, πλούτος αναφαίρετος, δόξα ως Αυτός ο Θεός είπε: «και είπα υιοί υψίστου, τέκνα Θεού, κληρονόμοι Θεού, συγκληρονόμοι Χριστού».



Ο Κύριος προ του πάθους παρεκάλει τον Ουράνιον Πατέρα δια τους μαθητάς Του και δια τους μέλλοντας πιστεύειν δι’ αυτών: «Πάτερ, ους δέδωκάς μοι, θέλω ίνα όπου ειμί εγώ κακείνοι ώσι μετ’ εμού, ίνα θεωρώσι την δόξαν την εμήν ην δέδωκάς μοι, ότι ηγάπησάς με προ καταβολής κόσμου» (Ιωαν. 17,24 ).



Πόση η αγάπη του Ιησού δι’ ημάς! Έλαβε την ανθρωπίνην φύσιν και εκρεμάσθη επί του Σταυρού, αποδίδοντας εις ημάς την ελευθερίαν και την εξόφλησιν του χρέους προς τον Ουράνιόν Του Πατέρα, και ως προσφιλέστατος αδελφός, μας αξιώνει της συγκληρονομίας, του απείρου πλούτου, του Ουρανίου Του Πατρός!


Ω, οποία αγάπη προς ημάς! Ω, της ψυχρότητός μας προς Αυτόν! Ω, της αχαριστίας μου προς τον ευεργέτην μου! Θεέ μου, Θεέ μου, λυπήσου με και μη με καταδικάσης ανταξίως των έργων μου!


Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης

Thursday, November 24, 2016

Με σιωπήν, με ευχήν, με υπακοήν, με δάκρυα και με μετάνοιαν.... ( Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης )



Όταν ξημερώνη ο Θεός την ημέραν, να σκεπτώμεθα ότι είναι η τελευταία μας ημέρα και ότι βασιλεύοντος του ηλίου φεύγομεν δια το κριτήριον του Θεού! Πως πρέπει να περάσωμεν την τελευταίαν ημέραν μας; Με σιωπήν, με ευχήν, με υπακοήν, με δάκρυα και με μετάνοιαν, παρακαλούντες ίλεων γενέσθαι τον Θεόν!
Επίσης και την νύκτα, ότι θα είναι η τελευταία μας, το κρεββάτι μας τάφος! Αχ, πως θα διέλθω τα τελώνια, να σκέπτεται ο καθένας, άραγε θα τα περάσω; Ποίος ηξεύρει από ποίον θα εμποδισθώ! Πως θα αντικρύσω το φοβερόν πρόσωπον του δικαίου Κριτού; Πως θα ακούσω την τρομεράν και ελέγχουσαν φωνήν Του; Τι τρομάρα θα με κατέχη, μέχρις ότου ακούσω την αιώνιον απόφασιν της κατατάξεώς μου! Και εάν κολασθώ! Και δικαίως, ουαί εις την ταλαίπωρον ψυχήν μου, πως θα κάμνω υπομονήν κολαζόμενος μαζί με τους δαίμονας, μέσα εις το σκότος, εις «την βρώμα»; Ούτε φως, ούτε παρηγορία καθόλου, αλλά μόνον θεωρία δαιμόνων και τίποτε άλλο!
Αυτά λοιπόν και τόσα άλλα πρέπει να σκεπτώμεθα κάθε ημέραν και νύκτα, ωσάν να είναι η τελευταία! Διότι δεν ηξεύρουμε, πότε θα έλθη το τηλεγράφημα από το κέντρον του Θεού, από την πρωτεύουσαν, την άνω Ιερουσαλήμ.

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης

Monday, November 14, 2016

Υπακοή και την πίστι ( Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης )

Ο Άγιος Γέροντάς μου ακόμη ένα από τα πολλά παραδείγματα που μας έλεγε, για να μας τονώση γύρω από την υπακοή και την πίστι και την αγάπη προς το πρόσωπο του Γέροντος, είναι το εξής που συνέβη στα Κατουνάκια: Ένας υποτακτικός αγαπούσε πολύ τον Γέροντά του, έκανε πολλή υπακοή. Κάποτε είχαν πάει στις Καρυές, ο Γέροντάς του αρρώστησε βαρειά εκεί, ήθελε να επιστρέψη στο κελλί τους. Ο υποτακτικός λοιπόν τον πήρε στους ώμους του και από το βουνό κορυφογραμμή, ώρες περπατώντας, τον έφερε στα Κατουνάκια όπου έμεναν. Αυτός ο μοναχός κατόπιν συνδέθηκε με μια συνοδεία εκεί επάνω στον Άγιο Βασίλειο, στην οποία οι πατέρες κοινωνούσαν χωρίς να νηστεύουν και ήθελε ν’ αφήση τον Γέροντά του και να πάη εκεί να μονάση. Μεγαλόσχημος ων ήθελε να φύγη από τον Γέροντά του και να πάη εκεί.
Ο Γέροντας του έλεγε:
-- Δεν θα πας.
Αυτός απαντούσε:
-- Όχι, εγώ θα πάω.
-- Παιδί μου, του ξαναέλεγε ο Γέροντας, μη πας, Πάσχα έρχεται, κάθησε εδώ να εορτάσωμε μαζί την Ανάστασιν…
-- Όχι, θα πάω, ξαναέλεγε.
Έχασε μια μέρα ο Γέροντας την υπομονή του και του λέγει: « άγγελος πονηρός να σε καταδιώξη». Την επομένη έβγαλε ένα μεγάλο σπυρί στη μύτη, άρχισε να πρήζεται. Τελικά κατέληξε εις τον πατέρα Αρτέμιον, τον πρακτικόν ιατρόν, που έκανε τον Γέροντα Ιωσήφ και εμένα καλά. Του έδειξε το σπυρί, αλλά δεν μπόρεσε να τον θεραπεύση… Σε 3-4 ημέρες το πρήξιμο μεγάλωσε, έσπασε το σπυρί και έτρεχε πύον και πήγαινε προς τον θάνατο. Του έλεγαν οι Πατέρες: « Να συνδιαλλαγής με τον Γέροντά σου δια την αγάπη του Χριστού, να πάρης την ευλογία του μαζί σου, να σε συγχωρήση.» « Όχι» έλεγε! Είχε αγριέψει σαν δαιμονισμένος! Στο τέλος όμως, όταν κόντευε να ξεψυχήση, κτυπούσε το στήθος και έλεγε τις λέξεις: « έχασα, έχασα, έχασα το παιχνίδι της σωτηρίας μου!!».

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης

“He who hears you hears Me, he who rejects you rejects Me, and he who rejects Me rejects Him Who sent Me” (Lk.10:16 )

Christ said to His disciples, “He who hears you hears Me, he who rejects you rejects Me, and he who rejects Me rejects Him Who sent Me” (Lk.10:16 ). The successors of the Apostles are the hierarchs, the priests, the abbots, and the elders of small synodias. So whoever obeys the successors of the Apostles obeys Christ Himself, and whoever disobeys them, rejects Christ. For this reason, since we want to place ourselves under obedience to Christ, we ought to show obedience—not merely obeying what we like and disobeying what we do not want. For in Gethsemane, Christ asked that the salvation of mankind happen differently from what the Heavenly Father desired. But since the Heavenly Father decided upon the Cross, Christ then replied, “Not My will, but Thy will be done, my Father” (cf. Mt. 26:29 ).

Elder Ephraim of Arizona

 

Saturday, November 12, 2016

Ο Χριστιανικός αγώνας είναι ένδοξος, διότι το βραβείον δεν θα είναι κάτι το προσωρινόν, αιωνία δόξα επάνω εις τον ουρανόν! ( Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης )

Ο Χριστιανικός αγώνας είναι ένδοξος, διότι το βραβείον δεν θα είναι κάτι το προσωρινόν, αιωνία δόξα επάνω εις τον ουρανόν! Μακάριος λοιπόν όποιος θα είναι κατά Θεόν σοφός, διότι δεν θα του ζητηθή λόγος και δεν θα ευρεθή εις δύσκολον θέσιν, όταν θα τον καλέση ο Θεός και του ζητήση τον επί γης χρόνον. Χωρίς να λυπούμεθα εξοδεύομεν τον χρόνον. Όταν φύγωμεν από αυτόν τον κόσμον, θα καταλἀβωμεν την ζημίαν, που υπέστημεν αφήνοντες να μας φύγη ο χρόνος. Περνούν αι ημέραι χωρίς υπολογισμόν, σωτήριον θα είναι να το καταλάβη ο άνθρωπος, έστω και κατά τας τελευταίας ημέρας της ζωής του.

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης

We should not postpone correcting ourselves, lest death finds us.

We should not postpone correcting ourselves, lest death finds us. Then we shall weep and lament inconsolably—and I, first of all—without a single ray of hope that the tribulations will change. Compel yourselves. Behold, Great Lent has come. However, it is not the fasting of the body as much as the fasting of the tongue, of the mind, of the heart, and of the senses that should preoccupy us especially now during Great Lent. Let us purify ourselves with this kind of fasting internally, where spiritual snakes are lurking that poison the life of our soul and deaden our spiritual strength, leaving it unable to correct and transfigure our soul. Now, during Lent, compel yourselves even more. Become stubborn in your resolve; this stubbornness is holy and not egotistical. You will see how much you will profit spiritually. Merely for the promise that the passions will be suppressed and that we will avoid certain sins corresponding to our efforts, we have good reason to become stubborn with the devil, who continually throws us into the same old sins.

Elder Ephraim of Arizona

Saturday, November 5, 2016

Humble yourself, and from now on confess

Humble yourself, and from now on confess, for confession contains most holy humility, without which no one is saved.
The devil greatly rejoices when he manages to persuade a person to hide diabolical thoughts.
This is because he will achieve his premeditated, soul-destroying goal.

Elder Ephraim of Arizona

Πως θα περάσω τα τελώνια! ( Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης )

Ο καιρός της παρούσης ζωής παρέρχεται ανεπαίσθητα, αθόρυβα και το ποινικόν κάθε ανθρώπου βαρύνεται με την πάροδον του χρόνου, χωρίς τούτο να γίνεται αντιληπτόν απ’ αυτόν τον ίδιον. Κάποια ημέρα θα το εννοήση και θα απορήση και θα είπη: Άράγε που ήταν τόσα αμαρτήματα συναγμένα και εγά ο τάλας τα ηγνόουν; Οίμοι, τον ταλαίπωρον, τι με περιμένουν τώρα! Πως θα περάσω τα τελώνια!
Ναι, παιδί μου, τοιουτοτρόπως θα μας συμβούν εις όλους μας. Μόνον τώρα ας ετοιμασθώμεν το γρηγορώτερον, διότι δεν γνωρίζομεν ποίαν ημέραν και ώραν θα έλθη ο Κύριος να μας κτυπήση την θύραν της ψυχής μας, δια να μας καλέση προς απολογίαν. Ας είμεθα λοιπόν πάντοτε προσεκτικοί και έτοιμοι δια το ανεπίστροφον ταξίδιον του Ουρανού.

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης