Friday, July 3, 2015

Repentance recreates man , it was given to us to cure the soul after baptism


To fall and be injured is human, since—even if a man’s life lasted for only one day—his mind is inclined to evil from his youth (cf. Gen. 8:21 ). But to fall and remain fallen is not human. 


Repentance recreates man; it was given to us to cure the soul after baptism. If it did not exist, rarely would a person be saved. 

That is why, the virtue of repentance is unending as long as man is alive, for only the perfect do not err. 

My children, every time you see your thoughts reproaching you for some sin, immediately take the medicine: repent, weep, go to confession, and behold, you return to your former and better state.


Elder Ephraim of Arizona

God gave him the illness ....

 

You say that your brother was hungry, thirsty, and so on when he was sick, and he blasphemed. You also said that your brother was committing a mortal sin. 

God, though, Who is very compassionate, wanted to bring him to a realization of his guilt so that he would repent, so He gave him this illness out of paternal love as a spiritual medication to cure his soul of its illness. If you had looked after your brother and offered him every bodily comfort, what pains would he have suffered for God to see and have pity on him? 

You should realize that the more he was tormented, the more his penalty was lightened! God gave him the illness and allowed the brethren to neglect their duty towards him so that his conscience would make him feel remorse and repent. He is like a patient who is given medicine by a doctor, but lacks the necessary patience. 

Thus, he curses and grumbles at the doctor, which only leads to his own demise.

Elder Ephraim of Arizona

Λέγετε ότι ο αδελφός σας εβλασφήμει ...


Λέγετε ότι ο αδελφός σας εβλασφήμει, επείνα, εδίψα κ.λ.π. κατά την διάρκειαν της ασθενείας του.
Ακούσατέ μου : 

Ο αδελφός σας είπατε ότι ημάρτανε θανασίμως, ο Θεός που είναι πολυεύσπλαγχνος, θέλοντας να τον φέρη εις συναίσθησιν της ενοχής του και να μετανοήση, του έδωσε την ασθένειαν αυτήν, του έπρεπε να τυραννισθή, δια να εξιλεώση τον Θεόν, που τόσον τον ελύπησε. 

Εάν τον αδελφόν σας τον περιεθάλπατε και του προσφέρατε πάσαν ανάπαυσιν σωματικήν, ποίον κόπον θα έβλεπε εις αυτόν ο Θεός, δια να τον λυπηθή; Πρέπει να γνωρίζετε ότι όσον περισσότερον εβασανίσθη, τόση ελάφρυνσις ποινής του εδόθη! 

Ο Θεός του έδωσε την ασθένειαν και την παράλειψιν του καθήκοντος των αδελφών προς αυτόν κ.λ.π., δια να του τύψη το συνειδός προς μετάνοιαν, όπως ο ιατρός δίδει το φάρμακον εις τον ασθενή και εκείνος μη έχοντας την απαιτούμενην υπομονήν γογγύζει και βλασφημεί τον ιατρόν, προς καταστροφήν του.


Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας

Μη χάνης το θάρρος σου, παιδί μου.


Μη χάνης το θάρρος σου, παιδί μου. 

Αι στερήσεις, που υπομένομεν, αποβλέπουν εις το να μας ετοιμάσουν την αιώνιαν απόλαυσιν του Ουρανού! 
Ημείς εν γνώσει μας υστερούμεθα τα ηδονικά της ζωής αυτής δια την αγάπην του χριστού μας. Αν θέλωμε τα απολαμβάνομεν ελεύθερα, αλλά εκούσια δεν τα δεχόμεθα, δια να μας δοθή η ερασμία αγάπη του υπεργλυκυτάτου Ιησού μας.
 

Ημείς, κόρη μου, έχομεν Νυμφίον αθάνατον και αιώνιον, που διατηρεί την δόξαν της παρθενίας αθάνατον. Άγγελοι εκλήθημεν να γίνωμε, κόρη μου αγαπητή, και δεν θα στερηθώμεν τα ηδονικά, τα αμαρτωλά; Δεν του αξίζει του Ιησού μας να στερηθώμεν τα βρωμερά δια την θεϊκήν Του αγάπην;
 

Λοιπόν αγωνίσου αξίως της κλήσεως με ανδρείαν. Οι μάρτυρες έχυσαν το αίμα των δια την αγάπην του Χριστού μας, και ημείς να μη αντισταθώμεν εις μίαν συχαμεράν ηδονήν, κάλπικην;
Δόξασε τον Θεόν εις το σώμα σου και εις την ψυχήν σου. Αγών μέχρι εσχάτων. Έρωσο, κόρη μου.
Ο Πατέρας σου.


Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας