Tuesday, February 23, 2016

Πόσον πολύτιμος ο χρόνος της ζωής ταύτης! ( Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης )


Πόσον πολύτιμος ο χρόνος της ζωής ταύτης! Το κάθε λεπτόν έχει μεγάλην αξίαν, διότι μέσα εις ένα λεπτόν δυνάμεθα να σκεφθώμεν τόσα πράγματα, είτε αγαθά είτε πονηρά, διότι ένας λογισμός κατά Θεόν μας ανεβάζει εις τον ουρανόν και ένας λογισμός διαβολικός μας κατεβάζει εις την κόλασιν. Ιδού λοιπόν, πόσην αξίαν έχει και το λεπτόν εις την παρούσαν ζωήν, δυστυχώς, όμως ημείς δεν το εσκέφθημεν αυτό και περνούν ώρες, ημέρες και χρόνια άνευ κέρδους. Μα χωρίς κέρδος μόνον; Πόσην ζημίαν έχομεν πάθει όλοι μας, πρώτος εγώ, και δεν το εννοούμεν! Μα κάποτε όταν θα πρόκειται να βγη η ψυχή μας από το σώμα, θα το εννοήσωμεν, αλλά φευ, αργά πλέον, διόρθωσις δεν χωρεί τότε. Τώρα πρέπει να το συνειδητοποιήσωμεν μέσα μας, τώρα να το εννοήσωμεν, που δυνάμεθα να βάλωμεν αρχήν. 


Να εκμεταλλευώμεθα τον πολύτιμον χρόνον της ζωής μας και μακάριος πράγματι όποιος βιασθή και βάλη αρχήν, διότι μίαν ημέραν θα γίνη πλούσιος ψυχικώς. Ποτέ δεν είναι αργά, διότι ο Κύριος αναμένει έκαστον, πότε θα ξυπνήση, δια να του δώση εργασίαν. Περιμένει μέχρι την ενδεκάτην ώραν, προσπαθεί με κάθε μέσον, όπως μας ξυπνήση. Εύχομαι όλοι μας να ξυπνήσωμεν και να ανάψωμεν τας λαμπάδας μας και με άγρυπνο μάτι να περιμένωμεν με υπομονήν, πότε θα έλθη ο Κύριος, ίνα συνεισέλθωμεν εις τον ολόφωτον Νυμφώνα της αιωνίου μακαριότητος, εις την πανήγυριν των φωτεινών αγγέλων, δια να ψάλλωμεν μαζί των τα αναστάσιμα άσματα, που θα μας ανάγουν από θεωρίας εις θεωρίαν και εις θείας αναβάσεις! 

Τότε, ω, τότε θα υπερεννοήσωμεν τι μεγάλον έργον η βία εν πάσι και ότι καλώς έπραττον οι προεστώτες, που μας εβίαζον και μας επίκραινον. Ιδού τώρα τι βλέπομεν εδώ! Τότε αι ευχαριστίαι εις τον Θεόν δεν θα έχουν όρια, τότε θα αποδώσωμεν όντως ευχαριστίας αξίως τω Θεώ!

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης

Each person will face the fearsome hour of death all by himself, and works done with humility will be his true aid.


My good little child, I send you my fatherly greetings from the garden of our Panagia, the Holy Mountain. I am also sending you a bouquet of beautiful little prayers to strengthen you in the path of virginity. Each person will face the fearsome hour of death all by himself, and works done with humility will be his true aid. What is more humble than the robe of a recluse nun? A nun sits far away from worldly joys and weeps for her sins in order to find the genuine joy of the soul which comes from a clear conscience. The monastic life is very beautiful and sweet. But unfortunately, our passions and weaknesses sometimes make it seem difficult. The more one comes to the knowledge of God with understanding, the more beautiful he perceives the monastic life to be, because he perceives and tastes the heavenly grace and sweet love of God. The world is ignorant of Him Who gives these divine and heavenly gifts, and this is why it is miserable and leprous with sin. The angels, though, see Him—how greatly they love and worship Him! But even a nun who senses Him is not left out of such a divine vision and love. However, the world “knew Him not” and for this reason its heart is full of sorrow and distress. The more a nun approaches, lives with, and beholds—as far as possible—the Bridegroom of her soul, the more beautiful she becomes on the inside. She sees this with the eyes of her soul, and she lives it with spiritual perception—how wonderful she feels then! She deplores the joys and delights of the vain and seductive world and feels sorry for the miserable people who rely and depend on them, and in the end will be hopelessly embittered because of them.

Elder Ephraim of Arizona