Tuesday, June 30, 2015

Μη φοβού τίποτε, ει μη τον Θεόν.


Μη φοβού τίποτε, ει μη τον Θεόν. Έχε τον φόβον του Θεού ωσάν λυχνάρι και αυτός θα σου φωτίζη τον δρόμον, πως ακριβώς να περιπατής, διότι χωρίς φόβον Θεού, συνείδησιν καθαράν δεν δυνάμεθα να δημιουργήσωμεν, ούτε εξαγόρευσιν ειλικρινή δυνάμεθα να κάνωμεν, ούτε σοφίαν πνευματικήν ποτέ θα αποκτήσωμεν, διότι αρχή σοφίας και τέλος σοφίας φόβος Κυρίου.


Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας

Προσοχή πολλή να ενθυμήσαι τας αμαρτίας σου


Η Χάρις του Χριστού μας μαζί σου, παιδί μου, μέσα εις την ψυχήν σου, δια να σε φωτίζη και να σου αυξάνη την αγάπη Του, ώστε να κρατηθής κοντά Του, και να μη σε πάρη το ρεύμα της κοσμικότητος και εκπέσης του Θεού και χαθή η αθάνατος ψυχή σου, της οποίας αντάξιος δεν είναι όλος ο κόσμος.

Η χάρις που σου ήλθε είναι ολίγη, οι άγιοι είχον πολλήν χάριν, δια να πληθυνθή, πρέπει να ταπεινωθής. Εάν υπερηφανευθής, θα φύγη και κατόπιν θα κλαις, προσοχή πολλή να ενθυμήσαι τας αμαρτίας σου και τα πάθη σου, δια να μη φυτρώση η κενοδοξία και φυγαδεύση την ευχήν.


Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας

What is more beautiful than prayer!


Cry out the name of God; He is ready to help everyone who asks. Do not forget the prayer; man’s entire being is sanctified by the prayer. It is the only thing which those who do not struggle to the point of shedding blood are unable to do. What is more beautiful than prayer! 


Whoever prays is enlightened and comes to know the will of God. And how does he know it? When he prays well, of course. And when does he pray well? When he sends his prayers to God with all the right ingredients. And what are the ingredients that make prayer savory? 

Humility, tears, self-reproach, simplicity, and especially obedience with love. Prayer sheds light, and this light shows the right path which God wills. The prayer should be said without flagging; by praying thus you will remain invulnerable on all sides. 

When you find yourselves in a state of passionate thoughts, resume the prayer eagerly and assiduously, and immediately you will find relief. Hold on to the Jesus prayer steadfastly.


Elder Ephraim of Arizona

Do you know how much help the departed seek!


Do you know how much help the departed seek! Since there is no repentance after death, and as humans they also departed with stains and blemishes, and since they see that the help of the living greatly assists them to be perfected and find rest, they yearn, seek, and long for someone to commemorate them. They also long for one of their descendants to become a priest or a virtuous Christian who will care for them. 

Let me tell you about a vision of a certain bishop which he himself told me while we were serving together years ego. He told us that there was a priest who had a drinking problem and often got drunk; this was going on for many years. Other than this, though, the priest was virtuous and pious. 

One day he drank wine as usual and got drunk, and then before he was fully sober, he went and served Liturgy. So God allowed an accident to happen: he spilled the holy Body and Blood of the Lord! The poor fellow froze with fear, while also thinking about the heavy penance his bishop would give him!

 Finally, after he confessed, his bishop told him, “Go—I will notify you when to return, and then I’ll give you the penance”. So as the bishop was all alone reflecting and pondering, and as he picked up a pen to write his decision to depose him, he saw an endless multitude of people of every age, kind, and class unwind before him like a movie. The bishop was stunned by this vision but was also overcome with fear. Then all those people together said to him, “Your Eminence, do not punish the priest; do not depose him”. Then, little by little, they disappeared. 

Afterwards, the bishop called the priest to come. The poor priest was terrified, thinking about being deposed. The bishop said to him, “Tell me something, do you commemorate many names when you serve Liturgy?” The priest answered, “In the proskomidi, Your Eminence, I commemorate names for a long time—from kings and emperors down to the last pauper”. The bishop then said to him, “Go, then, and whenever you serve Liturgy, commemorate as many people as you can, and take care not to get drunk anymore. You are pardoned”. Thereafter, the priest—with the help of God—was delivered from drinking.


Elder Ephraim of Arizona

Monday, June 29, 2015

Blessed is he who is wise in God ....


The Christian struggle is glorious, for the prize is not something ephemeral, but it is eternal glory up in heaven! 


Blessed is he who is wise in God, for no account will be demanded from him, and he will not find himself in a difficult position when God calls him to give an account for his time on earth. We waste time with no regret. 

When we leave this world, we shall realize the damage we have suffered by letting time escape from us. The days are passing with no reckoning. Realizing this saves us, even if it is only during the final days of our life.


Elder Ephraim of Arizona

Όσοι λένε την ευχή του Ιησού (Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με),....


Ο Γέροντας Εφραίμ ο Φιλοθεΐτης που τώρα είναι στην Αριζόνα, σε Αγιορείτη που τον επισκέφθηκε μαζί με μια ομάδα λαϊκών, όταν ρωτήθηκε για τα μέλλοντα να συμβούν, έδειξε την γροθιά του και είπε: Όσοι λένε την ευχή του Ιησού (Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με), αυτοί θα ξεπεράσουν όσα έρχονται με τη βοήθεια του Θεού.


Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας

Πρέπει να υπομένη ο ένας τις αδυναμίες του άλλου.


Πρέπει να υπομένη ο ένας τις αδυναμίες του άλλου. Ποιός είναι τέλειος; ποιός μπορεί να καυχηθή, ότι τήρησε την καρδιά του αμόλυντη! άρα είμεθα όλοι άρρωστοι, και όποιος κατακρίνει τον αδελφό του, δεν αισθάνεται ότι είναι άρρωστος· διότι ο άρρωστος τον άρρωστο δεν τον κατακρίνει.


Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας

Sunday, June 28, 2015

Κάθε νύκτα κάμε κριτικήν το πώς διήλθες την ημέραν...


Κάθε νύκτα κάμε κριτικήν το πώς διήλθες την ημέραν, και το πρωϊ, πως επέρασεν η νύκτα, ώστε να ηξεύρης τι ταμείον έχει η ψυχή σου, και αν ζημίαν οίδας, προσπάθησον να την ανακαλέσης δια της προσοχής και βίας. Αν δε αύξησιν, δόξαζε τον αφανή αρωγόν σου, τον Θεόν.
 
Μην αφήσης τον έλεγχον της συνειδήσεώς σου επί πολύ, αλλά συντόμως δίδε ό,τι ζητεί, μήπως σε οδηγήση εις τον κριτήν και εις την φυλακήν. Ζητεί το συνειδός την επιμέλειαν και την επανάκτησιν του κανόνος και της προσευχής; Δώσε τα και ιδού απηλλάγης της οδού προς τον κριτήν. 
 
Μην εξασθενήσης την σωτήριον φωνήν της συνειδήσεως εν τη καταφρονήσει αυτής, διότι θα μεταμεληθής εις το ύστερον χωρίς όφελος.


Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας
 

Ας εξομολογούμεθα συχνά με ευλάβειαν και καθαράν συνείδησιν.



Ας εξομολογούμεθα συχνά με ευλάβειαν και καθαράν συνείδησιν. 
Να τηρώμεν τας εντολάς του πνευματικού. Να προσευχώμεθα αδειαλείπτως. 
Να έχωμεν την μνήμην θανάτου και δυνατός ο Θεός να μας αξιώση της άλλης ζωής κοντά Του,  δια να συγχαίρωμεν με τους αγίους, εις την θριαμβεύουσαν Εκκλησίαν.


Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας

 

He who bears his cross for the love of Christ will be raised by the Lord on the last day.


 About the grief that torments you, I have told you many times that it is your cross which our Jesus has given to you so that you may become an imitator of Him and not be a stranger to His love. 


For whoever loves Him sincerely follows Him not only to Mount Tabor, where the glory of His divinity appeared (in other words, not only at the time of His visitation through His sweet grace and joy ), but follows Him also on the uphill climb to Golgotha and His Crucifixion (in other words, also in the absence of His grace and in sorrowful occurrences, which produce distress, pain, despair, perplexity, labor, and sweat). 

Precisely then is the inner man tested and it is revealed what he is: counterfeit or true, skilled or unskilled, captain or sailor. Precisely then are our intentions tested, and he who is courageous and patient is rewarded internally by the visitation of God through the increase of grace. 

In this manner, the Christian is trained in the spiritual struggle until he reaches the end and finds rest. Struggle philosophically; carry your cross with patience and joy until you bring it to the Place of the Skull, to the tomb, so that our Jesus may give you the resurrection! 

He who bears his cross for the love of Christ will be raised by the Lord on the last day. How long will our life be? The time of our death is unknown, whereas patience will be rewarded eternally. This cross of grief you are bearing has already given you very much, and how much more it will give you! And yet you do not see this, for God wisely hides it from you for your benefit. Entreat God continuously to give you patience, and thank Him with knowledge; then you will be able to endure joyfully, awaiting your salvation through these afflictions.

Elder Ephraim of Arizona 


Counsels from the Holy Mountain
Chapter Two
On Afflictions, Pain, and Labors

Saturday, June 27, 2015

Ο Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης για τον Γέροντά του, τον Ιωσήφ Ησυχαστή


Μας έλεγε ότι: «όταν θέλει κανείς να πληροφορηθεί το θέλημα του Θεού (στην περίπτωση που δεν μπορεί να επικοινωνήσει με τον Πνευματικό του), να αφήσει τελείως τις δικές του σκέψεις και να προσευχηθεί τρεις φορές, και όπου κλείνει η καρδιά του, εκείνο να κάνει και θα είναι κατά Θεόν. Αλλά εκείνοι, που έχουν περισσότερη πρόοδο και παρρησία στην προσευχή τους, ακούουν ευκρινέστερα την πληροφορία και ενίοτε η πληροφορία σχηματίζεται με φωνή ή οπτασία». Συνήθως έτσι πληροφορείται ο Γέροντας.

ΠΗΓΗ : ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΦΙΛΟΘΕΪΤΟΥ,
Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΟΥ ΙΩΣΗΦ Ο ΗΣΥΧΑΣΤΗΣ ΚΑΙ ΣΠΗΛΑΙΩΤΗΣ (1897-1959),
εκδ. Ι.Μ.ΑΓ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΡΙΖΟΝΑΣ USA 2008, σελ. 247 κ.ε.

Everything will pass and will end as if had never existed



“Everything will pass and will end as if had never existed, whereas works done in God will remain with the soul that worked them so that the worker may reap eternal life from them. Blessed are the spiritual philosophers of God, who give away transient things and store up eternal things, so that when they depart, they will find their treasures in God’s treasury with accrued interest. Blessed are they who clean their hearts from the weeds of sin and cultivate the good seed, for the time will come for them to reap sheaves of eternal life! Blessed are they who sow tears with spiritual fasting, that is, always hungering and thirsting for good works, for they will reap eternal joy!”

Elder Ephraim of Arizona

Thursday, June 25, 2015

The weapon of prayer

My child, with the weapon of prayer in your hands, fight for the divine battlements. Whoever struggles is crowned, not with olive branches, but with the unfading crown of eternal glory in the heavenly Jerusalem! This struggle is worth it because the glory it brings remains unfading and eternal, whereas the glory of athletes who struggle for transient things is ephemeral and vain! Therefore, we must struggle by making sacrifices and bearing privations, so that the holy name of God may be also glorified by us worthless ones.


Elder Ephraim of Arizona

Δεν έχει ανάγκην ο Χριστός μας από ημάς


Δεν έχει ανάγκην ο Χριστός μας από ημάς, διότι έχει μυριάδας αγγέλους που λειτουργούν αμέμπτως, και δύναται δια του λόγου άλλας τόσας μυριάδας να παραστήση όντα αγιώτατα. Αλλά η άπειρος αγάπη Τον αναγκάζει να αδολεσχή με ημάς μη αισχυνόμενος την δυσωδίαν μας και τα έλκη μας. 


Λοιπόν την αγάπην αυτήν του Θεού ας αναμνησθώμεν εις πάσας τας στιγμάς του βίου μας, όπως τα ευτελή έργα μας, τα ποιώμεν μόνον και μόνον δια την αγάπην του Θεού. Σκεφθήτε ότι δεν εσταυρώθημεν δια τον Χριστόν μας, τον Σωτήρα μας, ενώ Αυτός δι’ ημάς τα εκτρώματα υπέστη σταυρικόν θάνατον δια την υπακοήν!


Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας

Φαρδύς δρόμος οδηγεί τους ανθρώπους στην κόλαση


Οι εντολές του Θεού δεν είναι βαριές, είναι πολύ ελαφριές, ανακουφίζουν, δροσίζουν και δημιουργούν και φτιάχνουν μακαριότητα στην ψυχή του ανθρώπου. Γι' αυτό ο Χριστός μας δεν ζήτησε πολλά πράγματα. Και στη Δευτέρα Παρουσία δεν θα πει «γιατί δεν ασκητεύσατε ...». Όχι. Θα πει «γιατί δεν ελεήσατε, γιατί δεν θρέψατε, γιατί δεν ντύσατε, γιατί δεν ανακουφίσατε το φυλακισμένο». Τι είναι αυτά; Έργα αγάπης. Γι' αυτό είπε ο Χριστός «Ποιος είναι αυτός που με αγαπάει; Αυτός που τηρεί τις εντολές μου. Εκείνος που δε με αγαπάει δεν τηρεί τις εντολές μου». Με τον έλεγχο που έκανε στους εξ αριστερών, ήθελε να τους πει, ότι «εσείς δεν είχατε αγάπη και εφόσον δεν είχατε αγάπη, δεν μπορείτε να μπείτε στο νυμφώνα της αγάπης». Ο νυμφώνας της αγάπης κερδίζεται μόνο με την αγάπη και τη θυσία. Γι' αυτό θα πρέπει, με την αγάπη και την ταπείνωση, να περάσουμε στη Βασιλεία των Ουρανών.

Στενή και τεθλιμμένη η οδός η απάγουσα εις την ζωήν. Ο φαρδύς δρόμος οδηγεί τους ανθρώπους στην κόλαση. Ποιος είναι ο φαρδύς δρόμος; Η ξένοιαστη κοσμική ζωή, και όταν περνούν οι μέρες μας άδειες ...

Δεν πρέπει να μας πλανά ο διάβολος· και να προσπαθήσουμε, κατά το Ευαγγέλιο του Χριστού μας, να καθαρίσουμε το έσωθεν του ποτηρίου που είναι η ψυχή μας, η καρδιά μας, ο νους μας. Αν το μέσα του ποτηρίου, λέει, το κάνεις, άνθρωπε, καθαρό και το έξωθεν θα είναι καθαρό. Υποκριτά, μην κάνεις το έξω, και το μέσα το αφήνεις ακάθαρτο. Στα μάτια του Θεού είναι όλα φανερά. Τους ανθρώπους θα τους ξεγελάσουμε, θα δείξουμε άλλο πρόσωπο, αλλά τα μέσα μας είναι γνωστά στο Θεό. Να φροντίσουμε μέσα μας να τακτοποιηθούμε, ν' αλλάξουμε. Το χρόνο που μας έδωσε ο Θεός να τον γεμίσουμε με καλά έργα, με καλές σκέψεις, με αγνά αισθήματα.

Να μην καθόμαστε και ασχολούμαστε με αργολογίες, να μην ασχολούμαστε με συζητήσεις άκαιρες και βλαβερές. Ν' απαλλάξουμε τη γλώσσα μας από το να κρίνουμε τους ανθρώπους, τον αδελφό μας, τον πλησίον μας. Όχι, όχι μην το κάνουμε αυτό. Να κρίνουμε τον εαυτό μας, να καταδικάσουμε τον εαυτό μας. Αν τον καταδικάσουμε, θα τον απαλλάξουμε της καταδίκης του Θεού. Αν καταδικάσουμε, θα καταδικαστούμε κι αν κρίνουμε, θα κριθούμε, και με όποια μεζούρα μετρήσουμε θα μας μετρήσει ο Θεός.

Η κάθε στιγμή που περνάει δεν ξαναγυρνάει. Ο διάβολος μάς κερδίζει χρόνο, μάς απασχολεί με πράγματα γήινα και πρόσκαιρα προκειμένου να μας κερδίσει το χρόνο να μην τον έχουμε, ώστε να μην προσφέρουμε περισσότερα στο Θεό και στην ψυχή μας. Ας προσέξουμε όσο μπορούμε να είμαστε εν εγρηγόρσει, να γρηγορούμε στο μυαλό, στην καρδιά, να μην αφήνουμε σκέψεις, να μην αφήνουμε την καρδιά μας να μολύνεται. [...] Πόσες φορές αν θα ελέγξουμε τη συνείδησή μας, θα δούμε ότι δεν προσέχουμε. Επομένως δημιουργούμε σκάνδαλο. Αυτές τις αμαρτίες δεν τις γνωρίζουμε. Να τις εξαγορευθούμε και να σβήσουν.

Γι' αυτό θα τα προσέχουμε όλα αυτά τα πράγματα, για να είμαστε έτοιμοι. Ο θάνατος είναι φοβερός, δεν είναι παιχνίδι. Εάν κανείς από μας έχει γνωρίσει λίγο περί θανάτου, αν κινδύνεψε από ασθένεια, είδε πόσο φοβερό είναι. Βλέπετε πώς δακρύζει ο άνθρωπος ή και κλαίει και τρέχουν τα μάτια του κατά την ώρα την επιθανάτια; Γιατί κλαίει; Γιατί βλέπει ότι έρχονται οι ενάντιες δυνάμεις, έρχονται τα δαιμόνια ν' αρπάξουν την ψυχή. Κι η ψυχή τρέμει σαν το φθινοπωρινό φύλλο στον ελάχιστο άνεμο.

Λέει το τροπάριο της νεκρώσιμης ακολουθίας: "οίον αγώνα έχει η ψυχή χωριζομένη του σώματος, πόσα δάκρυα τότε; Προς τους αγγέλους τα όμματα τρέπουσα άπρακτα καθικετεύει, προς τους ανθρώπους τας χείρας εκτείνουσα ουκ έχει τον βοηθούντα". Λέει, στρέφει τα μάτια στους αγγέλους δεν παίρνει τίποτα. Γιατί οι άγγελοι λένε «κατά τα έργα σου αλληλούια». Θα σε βοηθήσουμε, αλλά έπρεπε να βοηθήσεις κι εσύ με τα έργα σου. Σηκώνει τα χέρια προς τους ανθρώπους, βοηθήστε με. Κι εκείνοι λένε: τι να σε βοηθήσουμε, τον εαυτό μας δεν μπορούμε να βοηθήσουμε, εσένα θα βοηθήσουμε; Και τότε βάζει μυαλό ο κάθε άνθρωπος. Τι μπορεί όμως να κάνει εκείνη την ώρα, αφού ξεψυχάει;

Αυτή τη μελέτη, αυτή την αλήθεια, αυτή την πραγματικότητα την οποία βλέπουμε να την ζει κάθε δικός μας άνθρωπος που φεύγει από τη ζωή, γιατί δε μας γίνεται μάθημα να τακτοποιήσουμε τον εαυτό μας τώρα, ώστε όταν έρθει αυτή η περίπτωση, η ώρα, να είμαστε έτοιμοι; Ναι μεν θα πικραθούμε, ο θάνατος είναι από φύσεως σκληρός και πικρός, αλλά όταν η συνείδηση δεν μας καταμαρτυρεί, βάλσαμο έρχεται στην ψυχή. Η ψυχή ελπίζει, της γίνεται μια αίσθηση ότι κάτι θα γίνει. Γι' αυτό λοιπόν, πριν έρθει αυτή η φοβερή ώρα, πριν έρθει αυτή η πρώτη κρίση της ψυχής από τη μεγάλη κρίση της Δευτέρας Παρουσίας, ας ετοιμαστούμε, ας προσέξουμε, ας βιαστούμε τώρα, όχι αύριο και μεθαύριο. Από σήμερα, απ' αυτή τη στιγμή, μέσα στην ψυχή μας μετάνοια κι επιστροφή στο Θεό. Κι όταν ο Θεός δει αυτή την καλή διάθεση από μέρους μας, θα μας βοηθήσει. Και αυτή τη μικρή διάθεση θα την κάνει μεγάλη, ώστε να επιτελεστεί αυτή η μεγάλη σωτηρία των ψυχών μας.

Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας

Wednesday, June 24, 2015

Πόσον πολύτιμος ο χρόνος της ζωής ταύτης!


Πόσον πολύτιμος ο χρόνος της ζωής ταύτης! Το κάθε λεπτόν έχει μεγάλην αξίαν, διότι μέσα εις ένα λεπτόν δυνάμεθα να σκεφθώμεν τόσα πράγματα, είτε αγαθά είτε πονηρά, διότι ένας λογισμός κατά Θεόν μας ανεβάζει εις τον ουρανόν και ένας λογισμός διαβολικός μας κατεβάζει εις την κόλασιν. Ιδού λοιπόν, πόσην αξίαν έχει και το λεπτόν εις την παρούσαν ζωήν, δυστυχώς, όμως ημείς δεν το εσκέφθημεν αυτό και περνούν ώρες, ημέρες και χρόνια άνευ κέρδους. Μα χωρίς κέρδος μόνον; Πόσην ζημίαν έχομεν πάθει όλοι μας, πρώτος εγώ, και δεν το εννοούμεν! Μα κάποτε όταν θα πρόκειται να βγη η ψυχή μας από το σώμα, θα το εννοήσωμεν, αλλά φευ, αργά πλέον, διόρθωσις δεν χωρεί τότε. Τώρα πρέπει να το συνειδητοποιήσωμεν μέσα μας, τώρα να το εννοήσωμεν, που δυνάμεθα να βάλωμεν αρχήν. Να εκμεταλλευώμεθα τον πολύτιμον χρόνον της ζωής μας και μακάριος πράγματι όποιος βιασθή και βάλη αρχήν, διότι μίαν ημέραν θα γίνη πλούσιος ψυχικώς. Ποτέ δεν είναι αργά, διότι ο Κύριος αναμένει έκαστον, πότε θα ξυπνήση, δια να του δώση εργασίαν. Περιμένει μέχρι την ενδεκάτην ώραν, προσπαθεί με κάθε μέσον, όπως μας ξυπνήση. Εύχομαι όλοι μας να ξυπνήσωμεν και να ανάψωμεν τας λαμπάδας μας και με άγρυπνο μάτι να περιμένωμεν με υπομονήν, πότε θα έλθη ο Κύριος, ίνα συνεισέλθωμεν εις τον ολόφωτον Νυμφώνα της αιωνίου μακαριότητος, εις την πανήγυριν των φωτεινών αγγέλων, δια να ψάλλωμεν μαζί των τα αναστάσιμα άσματα, που θα μας ανάγουν από θεωρίας εις θεωρίαν και εις θείας αναβάσεις! Τότε, ω, τότε θα υπερεννοήσωμεν τι μεγάλον έργον η βία εν πάσι και ότι καλώς έπραττον οι προεστώτες, που μας εβίαζον και μας επίκραινον. Ιδού τώρα τι βλέπομεν εδώ! Τότε αι ευχαριστίαι εις τον Θεόν δεν θα έχουν όρια, τότε θα αποδώσωμεν όντως ευχαριστίας αξίως τω Θεώ!

Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας

Πατρικαι Νουθεσίαι.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ΄
Περί Αμαρτίας, Μετανοίας, Πένθους και Δακρύων.

Ας εξομολογούμεθα συχνά με ευλάβειαν και καθαράν συνείδησιν


Ας εξομολογούμεθα συχνά με ευλάβειαν και καθαράν συνείδησιν. 

Να τηρώμεν τας εντολάς του πνευματικού.
Να προσευχώμεθα αδειαλείπτως. 

Να έχωμεν την μνήμην θανάτου και δυνατός ο Θεός να μας αξιώση της άλλης ζωής κοντά Του, δια να συγχαίρωμεν με τους αγίους, εις την θριαμβεύουσαν Εκκλησίαν.


Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας

Fear nothing when you have Christ within you


When Christ lives within you, fear nothing. In order for Christ to live within you, much humility is needed. Mentally fall at His immaculate feet and weep, saying: “My Jesus, Thou alone art left for me in this humble life of mine as light and life. Show me Thy spiritual beauty, so that I may be filled with divine love and run after Thy myrrh and cry out, ‘My soul has cleaved to Thee, Thy right hand has helped me.’ Oh, my Jesus, when shall I come and appear before Thy face? When, O light of my soul, shall I see Thee and be filled and say, ‘Oh, the depth of the riches of the wisdom and knowledge of God!’”


Yes, my child, love humility above all, and then you will obtain Jesus, Who is lowly in heart, as an everlasting possession in your soul. Inhale Jesus; exhale Jesus, and then you will know what Jesus is!

Christ commanded that we forgive our enemies seventy time seven every day. How much more so does He forgive, He Who is the Abyss of forgiveness! If you were able to count the drops of rain and the grains of sand, you would be able to measure only a small part of the infinite compassion of the infinite God.



Elder Ephraim of Arizona

Our life on earth is temporary

The older I grow, the more I perceive the instability and the vanity of earthly things. Oh, why do we trouble ourselves in vain? Our life is short—dust, ashes, a dream—and in a little while, we shall taste corruption. Today you have your health, and tomorrow you lose it; today you are laughing, and tomorrow you are sullen. Now your eyes are shedding tears from an abundance of joy, and soon they will be shedding tears from pain and grief; today the economy is stable, and tomorrow misfortune strikes; today you receive good news, and in a little while bad news replaces it.
The years roll by and pass, and day by day each one of us draws closer and closer to the end of his life. Our precious time rolls by and disappears before our eyes, without our realizing, of course, what is escaping us unnoticed. For if the little child knew the worth of gold, he would not prefer to have a cheap candy instead. Doesn’t this also hold true for people, and above all me?
Man comes into the light of this world crying, he passes his life in weeping and sorrows, and he leaves the world in tears and pain. O vanity of vanities! The dream vanishes, and man awakens into the reality of the true life. No one notices how this vain life flows by—the years pass, the months roll by, the hours disappear, the moments slip by imperceptibly, and then without any warning, the
telegram comes: “Put your house in order, for you will die;you will live no longer” (Isa. 38:1).
Wise is the merchant who realized the deceit of this temporal life, became wise, and sent his merchandise to heaven before the fair of life ended, in order to find it there in the treasuries of the heavenly city of God with accrued interest and
dividends. Blessed is that wise man, for he will live the painless and blessed life unto the ages of ages.
Now that the sun is shining and the day casts its sweet light upon us, let us walk quickly along the road of our correction, before the night of the future afterlife overtakes us, at which time we shall no longer be able to walk. “Behold, now is the accepted time; behold, now is the day of salvation” (2 Cor. 6:2), cries the Apostle Paul in his immortal words.

Elder Ephraim of  Arizona

Tuesday, June 23, 2015

Αγωνισθῆτε νά ἀποκτήσετε


” Μή χάνετε το θάρρος εἰς τόν αγῶνα · ὁ Χριστός μας ἀοράτως ἵσταται προσέχων ἑκάστου τόν αγῶνα. Λοιπόν ἀγωνίζεσθε εἰς τήν υπομονήν · κράζετε τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ μας , ὅπως ἐμφυτευθῇ μέσα στήν καρδίαν σας , καί γίνετε πλούσιοι εἰς τήν χάριν τοῦ Θεοῦ . Αγωνισθῆτε νά ἀποκτήσετε διάνοιαν καθαράν , ὅπως αἰσθανθῆτε τήν χάριν τῆς Ἁγίας Ἀναστάσεως. ”
 

Γέροντας Εφραίμ ο Φιλοθεΐτης

Nobody is perfect



"Each person must bear the weaknesses of others. Who is perfect? Who can boast that he has kept his heart undefiled? Hence, we are all sick, and whoever condemns his brother does not perceive that he himself is sick, because a sick person does not condemn another sick person."



Elder Ephraim of  Arizona

Remembrance of Death



Everything in this vain world will pass.
The world and life are a fair, and each person can buy eternal life with the `` money `` of his life.

How wise is the person who spends his money - his life - buying whatever he will need for the hour
of death and the tribunal of God!


Let us buy precious things that are pleasing to the great King: confession, humility, purity of soul and body from carnal sins, godly love, and keeping ourselves far from criticizing others, idle talk, lying, etc. When we master all this , we shall be wealthy in God`s blessed land.



Elder Ephraim of Arizona
Counsels from the Holy Mountain

Monday, June 22, 2015

Λησμοσύνην της υιότητος


Πόσον ζημιώνεται ο άνθρωπος, όταν δεν σκέπτεται πως παιδεύεται ως τέκνον Θεού και έχει λησμοσύνην της υιότητος! Απόλυτον καθήκον και απαραίτητον επιβάλλει η αγάπη των γνησίων γονέων, να ασκήσουν επί των ιδίων τέκνων την παιδείαν. 


Εφ’ όσον λοιπόν ο Θεός είναι πατέρας μας, παιδεύει τα ίδιά Του τέκνα προς παιδαγωγικήν μόρφωσιν, ίνα μεταλάβουν της αγιότητος Αυτού. «Υιέ μου μη ολιγώρει παιδείας Κυρίου, μηδέ εκλύου υπ’ αυτού ελεγχόμενος» ( Παροιμίαι 3,11 ). 

Η λησμοσύνη λοιπόν των Χριστιανών επί του ιδίου αυτών Πατρός, του Θεού, είναι μέγα κακόν, διότι, όταν η πατρική ράβδος τους κτυπήση ( πόνος, θλίψεις, πειρασμοί, κ.λ.π. ), απελπίζονται, τους κυριεύουν μύριοι λογισμοί και η παιδεία των γίνεται λίαν επίμοχθος χωρίς καμμίαν παράκλησιν.
 


Πόσον ωραία, μας λέγει ο Απόστολος Παύλος: « Εκλέλησθε, λέγει, της παρακλήσεως, ήτις υμίν ως υιοίς διαλέγεται» ( Εβρ. 12,5 ), ελησμονήσαμεν, λέγει, την παρήγορον συμβουλήν, ότι ως παιδιά Του ο Θεός διαλέγεται προς ημάς. 

Είναι αναπόφευκτος η παιδεία Κυρίου προς τα ίδιά Του παιδιά, τα οποία Αυτός γνωρίζει. Ο Θεός δεν χαρίζει, ο Θεός υπό νοσηράς αγάπης-την οποίαν πολλοί ανόητοι γονείς ασκούν επί των ιδίων των τέκνων και η οποία νοσηρά αγάπη κατόπιν θα επιφέρη εις τα αγαπώμενα την καταστροφήν των και την αιώνιον κόλασίν των-δεν κλέπτεται, ως απαθής και άγιος, ούτως ώστε, δια να μη λυπήση τα αγαπώμενα τέκνα Του, να παραβλέψη τας παρεκτροπάς των και την αμορφωσύνην των. Όχι μύρια όχι! 

Είναι Θεός έχων γνησίαν αγάπην προς τα παιδιά Του, θα τα παιδεύση, θα τα νουθετήση, θα δεσμεύση την ελευθερίαν των και θα τα επιπλήξη κατά διαφόρους τρόπους, δια να μορφώση τους κακούς χαρακτήρας προς τους ιδίους Του αγίους χαρακτήρας προς δόξαν και έπαινον εν Χριστώ Ιησού.
 


Και ο Χριστός, όταν ήτο επί της γης, Τέκνον ηγαπημένον του Πατρός, εξησκήθη εις την παιδείαν Κυρίου, όχι, ότι είχε χρείαν ο αναμάρτητος Θεός, αλλά προς σωτηρίαν του ανθρώπου και προς ημετέραν νουθεσίαν και παράδειγμα, ίνα ακολουθήσωμεν τοις ίχνεσιν Αυτού, « ει δυνατόν εστι παρελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο, ουχ ως εγώ θέλω, αλλ’ ως Συ, γενηθήτω το θέλημά Σου» ( Ματθ. 26,39 ).

Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας

Πατρικαι Νουθεσίαι.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β΄
Περί θλίψεων, πόνων και κόπων.

Suffering is something personal, which one must face alone


In this world, my child, people are divided into good and bad, rich and poor, educated and uneducated, noble and lowborn, smart and not so smart. All, however, have one thing in common: suffering. For without exception all people will suffer in their life. As the maxim says: “It is a wonder if anyone has been happy throughout his life”. So then, all people live in the kingdom of suffering. 


We know that suffering is something personal, which one must face alone. It is his cross, which he must carry, just as the Savior of the world, Jesus, carried His cross for our sake. So be at ease, my child, in the paternal hand, which at this time performs surgery on you by means of suffering, and be calm. 

Accept that God sends it to you, reconcile yourself with suffering, so that you will be able to face it. I know how difficult this is, but also how beneficial for your salvation. The saints rejoiced in their afflictions; let us at least accept ours with patience, and God will not forget even this miniscule, voluntary patient acceptance of His will, which is represented by suffering. 

My child, muster the powers of your soul when you suffer, and try to understand the purpose of suffering, through which God opens heaven for you. Do you think that He Who numbers the hairs of your head does not know the measure of your suffering? Yes, He knows it. Therefore be at rest, trusting in our heavenly Father. Do not grow weary; with our Christ’s help you will pass through everything, and will also become His heir in the boundless fortune of our common Father. Amen.

Elder Ephraim of Arizona

Counsels from the Holy Mountain
Chapter Two
On Afflictions, Pain, and Labors

Saturday, June 20, 2015

Το τελειωτικό κτύπημα‏


Αγαπητά μου παιδιά,

Σήμερα η γη μας ποτίζεται συνεχώς από πολύ αίμα, από τους πολέμους και τόσα άλλα που συμβαίνουν. Ποτίζεται όμως και με αθωότερο αίμα από του Άβελ, και το αίμα αυτό είναι της βρεφοκτονίας. Είναι το αίμα των αθώων βρεφών, των απροστάτευτων υπάρξεων, το οποίον χύνεται από τις ίδιες τις μητέρες των.
Όλα τα ιατρεία κι όλα τα μαιευτήρια έχουν γίνει σφαγεία του Ήρώδου. Εκατομμύρια, εκατομμύρια βρέφη σ’ όλον τον κόσμο έχουν πεταχθή στους ντενεκέδες των σκουπιδιών και στους υπονόμους. Μήτε τα γατάκια δεν πετούν έτσι. Όπως γνωρίζουμε αυτός ο φονιάς, ο γιατρός, ο μαιευτήρ με το νυστέρι του σκοτώνει το βρέφος μέσα στην μήτρα -όπως έχουμε δή σε ταινία- και μετά με το εργαλείο του σπάζει, θραύει το κεφαλάκι του παιδιού και το βγάζει. Και η μητέρα δεν βλέπει τίποτε και πολύ ήσυχη αναχωρεί για το σπίτι της….

…Βλέπετε πόσο τραγική είναι η έκτρωσις, πόσο μεγάλο έγκλημα είναι! Θα πρέπει λοιπόν να σταματήση. Οι αθώες αυτές υπάρξεις δεν πρέπει να σκοτώνωνται τόσο τραγικά και χωρίς έλεγχο συνειδήσεως, Έτσι με τον απλό λογισμό, ότι δεν μπορείς να θρέψης άλλο παιδί. Κανονίζουμε δηλαδή εμείς, πως θα μας φερθή ο Θεός; Κανονίζουμε εμείς, αν θα μπορέσουμε η όχι να φέρουμε εις πέρας όσα παιδιά μας δώση ο Θεός μέσα στην οικογένεια; Εμείς οι ίδιοι κανοναρχούμε τον Θεό πως θα μας φερθή;

Το έγκλημα αυτό παίρνει ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις, επικίνδυνες και πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιήσουν οι γυναίκες πόσο φοβερό είναι και να κάνουν έναν αγώνα να το σταματήσουν ή να εμποδίσουν άλλες γυναίκες που πρόκειται κατά διαβολική ενέργεια να το διαπράξουν. Γιατί συνήθως φθάνουν στο έγκλημα αυτό είτε από άγνοια είτε από πίεσι είτε από πάλη εσωτερική. Κυρίως συμβάλλει η συνεργεία του διαβόλου με αιτίες και αστήρικτες δικαιολογίες και προφάσεις και αδυναμίες, όπως π.χ. δεν φθάνουν τα οικονομικά, με πιέζει ο άντρας μου, μου ήλθε η ασθένεια κλπ. Από την άλλη πλευρά είναι και η άγνοια και όλα αυτά τα εκμεταλλεύεται ο διάβολος και κατορθώνει να παρασύρη τις μητέρες σ’ αυτό το τραγικό αμάρτημα.

Δεν ξέρω, αν γνωρίζετε ότι αυτά τα παιδάκια, αυτά τα έμβρυα, αυτές οι υπάρξεις δεν καταλήγουν στην ανυπαρξία με την έκτρωσι, αλλά το κάθε έμβρυο είναι κι ένας τέλειος άνθρωπος, και μάλιστα στην ψυχή. Αυτά τα παιδάκια ζουν στον άλλο κόσμο, κι όπως καταλαβαίνετε τόσα εκατομμύρια παιδιά έχουν αποτελέσει έναν ολόκληρο στρατό στον ουρανό. Όλα αυτά διαμαρτύρονται˙ το αθώο αίμα τους βοά προς τον Θεό ότι αδικοσκοτώθηκαν και ότι δεν έλαβαν το Άγιον Βάπτισμα, ότι δεν είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Και η ευθύνη σε ποιους πηγαίνει; Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται˙ δίπλα στο αίμα αυτό που χύνεται, στο «κομπιούτερ» του Θεού, γράφεται «έγκλημα». Και αυτό το αίμα πως θα ξεπλυθή; Όταν λερώνεται κάποιος με τι καθαρίζεται; Με το ύδωρ, με το νεράκι το καθαρό. Κι εδώ χρειάζεται ύδωρ να βγαίνη συνεχώς από δύο βρύσες, που είναι τα δύο μάτια. Η μετάνοια η εσωτερική να εξωτερικεύεται με μία ακένωτη πηγή δακρύων εφ’ όρου ζωής!
Βέβαια το αμάρτημα συγχωρείται, αφ’ ης στιγμής κατατεθή στην Ιερά, στην παντοδύναμη Εξομολόγησι, όπου δεν μένει τίποτε ασυγχώρητο. Ο Θεός είναι αγάπη και «ο μένων εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αύτω» (Α’ Ίωαν. 4, 17). Είναι όμως και δικαιοσύνη. Γι’ αυτό οι γυναίκες που έχουν κάνει αυτό το αμάρτημα, ας μην επαναπαύωνται ότι εξομολογήθηκαν τις εκτρώσεις, που έχουν ήδη κάνει. Θα πρέπει σε όλη τους την ζωή να χύνουν δάκρυα μετανοίας. Πολλές απ’ αυτές νοιώθουν ανικανοποίητες καίτοι εξομολογήθηκαν. Γιατί; Διότι ακόμη δεν μετενόησαν εσωτερικά, δεν έχυσαν το αναλογούν δάκρυον, το οποίον θα ξεπλύνη το αίμα της εκτρώσεως ή των εκτρώσεων. Η μετάνοια είναι πολύ μεγάλη, απέραντη. Απόδειξις της αγάπης και της ευσπλαχνίας του Θεού είναι αυτό το «ζην», το ότι ζει ο άνθρωπος και μετά το έγκλημα. Ζει και αυτό σημαίνει ότι τον περιμένει ο Θεός, κι αφού τον περιμένει δεν πρέπει να χάση την ευκαιρία, πρέπει να την εκμεταλλευθή.
Και ο κανόνας του πνευματικού συγκριτικά με το πολύ σοβαρό αυτό αμάρτημα και ειδικό έγκλημα, χρήζει ιδιαιτέρας προσοχής. Ο κανόνας βοηθάει στην θεραπεία της ψυχής, αλλά, όπως είπαμε, θα πρέπει να ανοίξουν και οι βρύσες των δακρύων, που θα ξεπλύνουν τα αίματα της εκτρώσεως, για να μπόρεση κατόπιν ο άνθρωπος να αισθανθή κοινωνία με τον Θεό. Δεν φθάνει, λοιπόν, μόνον η εξομολόγησις. Αυτό που μετρά, αυτό που θα αλλάξη, που θα αλλοίωση την καρδιά του Θεού, την πικραμένη και φαρμακωμένη, που θα την επαναφέρη, όπως ήταν πριν αμαρτήση ο άνθρωπος, είναι οι δύο βρύσες των ματιών του, που θα ρέουν δάκρυα μετανοίας. Θα πρέπει, πριν φύγουμε απ’ αυτήν την ζωή, να έχουμε αλλάξει την καρδιά του Θεού.
Θα σας αναφέρω ένα απλό παράδειγμα: Ας υποθέσουμε ότι ένα παιδί λύπησε την μητέρα του με μια παρακοή, μια ασέβεια. Όταν επιστρέψη αυτό το παιδί, και της πη: «Συγγνώμη, μητέρα, γι’ αυτό που έκανα˙ δεν θα το ξανακάνω», η μητέρα θα απάντηση: «Συγχωρεμένο να είσαι και μην το ξανακάνης». Την συγχώρεσι την πήρε. Αν όμως πέση στην αγκαλιά της κι αρχίση να κλαίη, να οδύρεται, να την παρακαλή και να την ικετεύη να του δώση από καρδιάς την συγγνώμη, τότε δεν θα μείνη η ελάχιστη λύπη και πικρία μέσα της για το σφάλμα του παιδιού. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με τον άνθρωπο, που μετανοεί και επιστρέφει στον Θεό μετά από οποιοδήποτε αμάρτημα…
Όσον περισσότερον μετανοεί ο άνθρωπος, κι όσον περισσότερον χύνει δάκρυα μετανοίας, τόσον περισσότερον η καρδιά του Θεού αλλοιώνεται. Εις βάθος γίνεται η καταλλαγή του Θεού μετά του αμαρτωλού ανθρώπου, και ιδιαίτερα στην περίπτωσι αυτού του εγκλήματος της εκτρώσεως, όπου επιβάλλεται η ροή των δακρύων˙ να μη σταματήση το δάκρυ μέχρι τελευταίας αναπνοής.
Θα σας αναφέρω ένα περιστατικό με σχετική περίπτωσι:
Επάνω στην Μακεδονία, σε κάποιον προσκυνηματικό ναό, με θαυματουργό Άγιο, θα εγίνετο η πανήγυρις του ναού. Εκεί ήταν μία ενάρετη «καντηλανάφτισσα» -καλογριά, όπως λέει ο λαός. Αυτή εργάσθηκε πολύ, για να καθαρίση, να περιποιηθή τον ναό και το απογευματάκι ξάπλωσε λίγο να κλείση τα μάτια της, για να μπόρεση κατόπιν να συνέχιση τα υπόλοιπα.

Έπεσε να κοιμηθή, αλλά που να ξυπνήση; Κοιμόταν για μέρες. Φώναξαν τον γιατρό, για να δουν τι συμβαίνει, και τους λέει:
«Μη την ξυπνάτε˙ κάτι της συμβαίνει, που δεν μπορούμε να το ερμηνεύσουμε ιατρικώς. Πάντως κάποια στιγμή θα ξυπνήση».
Μετά από ημέρες -δεν θυμάμαι πόσες- ήρθε στον εαυτό της, ξύπνησε και ρώτησε:
—Μήπως άρχισε η αγρυπνία; Αυτή νόμιζε ότι κοιμήθηκε λίγες ώρες. Της απαντούν:
—Όχι, δεν άρχισε˙ σε λίγο θα αρχίση!
Αυτή το πίστεψε.
Όταν συνήλθε καλά, είπε στους προϊσταμένους εκεί του ναού:
—Σας παρακαλώ, φωνάξτε όλες τις γυναίκες του χωρίου να ‘ρθουν εδώ.
Πράγματι μαζεύτηκαν όσες ήταν δυνατόν να πάνε, και τους είπε:
—Άκουσε τι είδα: Εμένα με ωδήγησε ένας λαμπρός άνθρωπος προς τα κάτω. Κατέβαινα, κατέβαινα στο βάθος της καρδιάς της γης. Είδα εκεί φύλακες, είδα σκοτάδι, είδα φυλακισμένους, είδα πολλά πράγματα. Και ανάμεσα σ’ αυτούς που μου έδειχνε, είδα και τις γυναίκες που είχαν κάνει έκτρωσι να τρώνε από τα αίματα των εκτρώσεων τους! Έφριξα από την θέα αυτή και άκουσα τον άγγελο να μου λέη: «Τώρα που θα σε επιστρέψω επάνω στην γη, να καλέσης όλες τις γυναίκες και να διηγηθής τι είδες να τις αποτρέψης, από αυτό το έγκλημα. Γιατί αν δεν μετανοήσουν ανάλογα, σ’ αυτήν την κατάστασι θα έλθουν εδώ κάτω!».
Κι εμείς όλοι να λάβουμε υπ’ όψιν μας ότι πρέπει να βοηθήσουμε στην αποφυγή αυτού του εγκλήματος. Όταν πέση στην αντίληψί μας κάποια τέτοια περίπτωσις, αμέσως να πάρουμε θέσι αυστηρή και νουθετική. Συνήθως η γυναίκα που κάνει την έκτρωσι, δεν βλέπει και δεν ξέρει τι έχει γίνει από πλευράς ιατρικής μέσα της. Με την παραμικρή δυσκολία -είναι και της μόδας- πηγαίνει στον γιατρό και κάνει την έκτρωσι, σαν να πρόκειται να πετάξη ένα σκυλάκι η ένα γατάκι. Να την αποτρέψουμε, λοιπόν, ώστε να μην οδηγηθή σ’ αυτή, λέγοντας της ότι είναι το πιο μεγάλο έγκλημα.
Σαν πνευματικός σας συνιστώ, όποιες έχετε διαπράξει αυτό το αμάρτημα, είτε μία είτε πολλές φορές, προσπαθήστε διά των δακρύων να θεραπευθήτε ψυχικά, και χρησιμοποιώντας μία ανθρωπομορφική έκφρασι, θα έλεγα να απαλείψετε από την καρδιά του Θεού την λύπη και την πικρία. Βέβαια μετανοών ο άνθρωπος και κλαίων και αγωνιζόμενος και κοπιάζων σε πολλά πράγματα σαν άσκησι, κάνει ευμενέστερη την καρδιά του Θεού απέναντι του. Αποφαίνονται οι Μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας μας ότι η μετάνοια μπορεί να κατάκτηση τόσα πολλά, ώστε να φθάση στο σημείο να απαλείψη εντελώς από την καρδιά του Θεού την μνήμη της αμαρτίας, δηλαδή να αποσβήση εντελώς την ύπαρξι αμαρτημάτων στον άνθρωπο.
Βλέπετε της μετανοίας το μεγαλείο! Τι χρειάζεται σε όλους και πρώτον σ’ εμένα; Να μετανοούμε. Οσάκις πη ο άνθρωπος «ήμαρτον», ο Θεός απαντά «συγχωρημένος να είσαι». Πηγαίνουμε όμως να πάρουμε και την υπογραφή της συγγνώμης, η οποία παρέχεται από το πετραχήλι, δυνάμει του νόμου του μυστηρίου της Ιεράς Εξομολογήσεως. Και με το θάρρος αυτό που μας παρέχει το μυστήριο της Εξομολογήσεως και η επίγνωσις της απεριορίστου και αδιάλειπτου και αενάου δυνάμεως της μετανοίας, θα προσερχώμεθα στον Θρόνο της Χάριτος του Θεού.
Να μη δειλιούμε, να μη δίνουμε αυτί στην απελπισία, να τρέχουμε στο μυστήριο. Απελπισία ποτέ! Εδώ παίζεται το μεγάλο παιχνίδι. Όσο και να νοιώθης εγκληματίας, ποτέ μη δέχεσαι την απελπισία. Να κράτησης γερά την ελπίδα. Όχι να σε ρίξη στον βυθό της απελπισίας και να χαθής. Όχι από τον ένα γκρεμό να πέσης στον άλλο. Προσβάλλεις την δόξα του Θεού, κατεβάζεις τον Θεό χαμηλά. Στήσε τον Θεό υψηλά στην καρδιά σου, εκεί στην αξία και στην μεγαλοπρέπεια Του, διότι είναι εις θέσιν Αυτός ο Θεός να σβήση παν αμάρτημα. Εάν ο Θεός εσταυρώθη κι έσβησε τα αμαρτήματα όλης της ανθρωπότητος, τι είναι μπροστά σ’ αυτά, τα δικά σου αμαρτήματα, αμαρτωλέ άνθρωπε;
Γι’ αυτό κι εμείς δεχόμεθα τους πάντες σ’ αυτό το σωτήριο λουτρό, σ’ αυτό το λιμάνι που λέγεται εξομολόγησις. Κι εκεί αράζει το κάθε τσακισμένο καράβι από τις φουρτούνες του ωκεανού. Είτε το έχουν δείρει άνεμοι η φουρτούνες η ληστές, ο,τιδήποτε κι αν είναι αυτό, έρχεται και γωνιάζει σιγά – σιγά. Του έχουν φύγει τα κατάρτια, τα πανιά και το μόνο που περισώζεται είναι το σκάφος, ο σκελετός. Και μπαίνει μέσα στα συνεργεία τα διορθωτικά, διορθώνονται όλα αυτά τα πράγματα και γίνεται πάλι καινούριο το καράβι αυτό.
Έτσι μία ημέρα ήλθε ένα τέτοιο καραβοτσακισμένο πλάσμα˙ ήλθε μία γυναίκα στο μυστήριο -εγώ βέβαια τη λυπήθηκα τρομερά- και μου παρουσιάζει η καημένη πενήντα εκτρώσεις! Βάλε τώρα το γεγονός αυτό να τίθεται στην κρίσι του πνευματικού˙ πενήντα φόνοι παιδιών! Φυσικά εφ’ όσον ο Θεός την έχει στην ζωή ακόμη, είναι εγγύησις του Θεού ότι την ανέχεται και την περιμένει, οπότε ποιος πνευματικός είναι εκείνος, ο οποίος θα της φερθή κατ’ άλλον τρόπον; Την πήρα βέβαια με πολλή στοργή, με πολλή αγάπη, προσπάθησα να την βολέψω και της έδωσα εκείνο το φάρμακο που της χρειαζότανε.
Σκεφθήτε πόσα χρόνια περάσανε˙ την βασάνιζε το αμάρτημα αυτό και δεν είχε την τόλμη να το πή! Και γύρισε πίσω με την ελπίδα της σωτηρίας. Πόσο τρομερή είναι η αγάπη του Θεού! Αλλά και η χαρά των Αγγέλων! «Επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι μεγάλη χαρά γίνεται εν τω ουρανώ» (Λουκ. 15, 7). Δεν είναι μόνον το ότι μετανοεί ο άνθρωπος και κλαίει και οδύρεται την κατάντια του και ο Θεός τον σώζει, αλλά και ότι παραχρήμα γίνεται και στον ουρανό χαρά. Ολόκληρος ο ουρανός πανηγυρίζει και οι Άγγελοι υμνούν και αινούν τον Θεό για την σωτηρία μιας αθανάτου ψυχής!
«Μακάριοι ων αφέθησαν αι ανομίαι και ων επεκαλύφθησαν αι αμαρτίαι» (Ψαλμ. 31, 32)˙ δηλαδή είναι ευτυχής ο άνθρωπος, ο οποίος αξιώθηκε να συγχωρηθούν οι αμαρτίες του. Τι ευχαριστία να αποδώση κανείς στον Θεό! Σκέψου˙ εγώ να έχω ζήσει χίλια χρόνια, να έχω κάνει όλα τα εγκλήματα του μεγαλύτερου εγκληματία και τελικά να με φωτίση το έλεος του Θεού, να επιστρέψω, για μια στιγμή να τα καταθέσω όλα και μέσα σε δύο λεπτά, σε λίγη ώρα να βρεθώ δίκαιος, να βρεθώ λουσμένος, να βρεθώ στους ουρανούς! Μα εκείνα τα χίλια χρόνια τι γίνονται; Πάνε εκείνα˙ μην τα λογαριάζεις, δεν υπάρχουν τώρα, έχουν σβήσει, δεν ζητουνται αυτά πλέον, βγήκαν από τα κατάστιχα των δαιμόνων αμέσως, πάραυτα! Είναι διαταγή του Θεού! Με το κάθε αμάρτημα που καταθέτεις, πατάει το κουμπάκι του «κομπιούτερ», τακ, άφεσις! Τακ, άφεσις! Άφεσις! Με άθροισμα από κάτω «μηδέν». Λευκό μητρώο! Ύστερα, είναι να μην προσκυνής αυτόν τον Θεό, να μην πέσης κάτω και να κλαις από αγάπη και έρωτα και πόθον Θεού;…


Εύχομαι η Χάρις του Αγίου Πνεύματος να μας επισκιάζη όλους και να μας διατηρή εν Χριστώ. Αμήν.


Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης,
Η τέχνη της Σωτηρίας, 

Το τελειωτικό κτύπημα-ομιλία που έγινε στην Αμερική,
εκδ. Ιεράς Μ. Φιλοθέου Αγ. Όρους

Φοβηθείτε περισσότερο την εσωτερική κατάκριση


            Φοβηθείτε περισσότερο την εσωτερική κατάκριση, αυτή που γίνεται με τους λογισμούς κι αυτό, γιατί δεν έρχεται στο φως με τον προφορικό λόγο, που ενδέχεται να διορθωθεί απ’ αυτόν που την ακούει. 


Προσέξτε, λέω, την ένδοθεν κατάκριση, που ανεπαίσθητα μας ενοχοποιεί θανάσιμα και μας στερεί τη ζωή της θείας χάριτος και μας προσφέρει ως ποτό πικρότατο, την ψυχική νέκρωση.


Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας

The eleventh hour


Even in the eleventh hour, our all-good God accepts us as long as we realize He awaits our return. But the sly enemy of our soul does not remain inactive; nothing escapes his notice. 


For this scoundrel knows the inestimable value of time and endeavors through vain cares and allurements and comforts of the world to establish steadfast ignorance and forgetfulness, so as to bring complete despair at a man’s last hour, and win the immortal souls for which Christ died on the Cross!

Elder Ephraim of Arizona

Struggle with love, patience, and humility to disable the traps of the devil with God’s help.


Without the Lord’s assistance, we are unable to do anything good. Therefore, we need much humility to find repose for our souls. The evil one will never cease shooting at us with his flaming arrows and trying to overcome and dominate us. But we also have many deadly weapons. In particular, the prayer “Lord Jesus Christ, have mercy on me” literally burns him. This is why he tries to fight us in an indirect manner. But our Christ enlightens us with His holy commandments to fight him. 


The devil is using that person to fight you and make you transgress God’s holy commandments, and in this way to harm not only you, but primarily to grieve and fight God through your transgressions. Whereas, on the contrary, if we struggle to keep the word of God persistently, we not only save our souls, but also we become the means by which God is glorified. “Those who glorify me shall I glorify” (1 Kings 2:30 ). 

Therefore, my child, struggle with love, patience, and humility to disable the traps of the devil with God’s help. Perhaps through you, He will enlighten this person to repent. “Overcome evil with good” (Rom. 12:21 ).

Elder Ephraim of Arizona

Friday, June 19, 2015

Να είμαστε προσεκτικοί στο τι λέμε


Προσοχή στα λόγια μας!
 

Μερικές γυναίκες, που θέλουν να κάνουν έκτρωση, πάνε και συμβουλεύονται: «Τι να κάνω βρε αδελφή;»

«Τι θες και το κρατάς, τόσα παιδιά έχεις, δεν το ρίχνεις!»

Αυτή λίγο ήθελε, ήταν κατά το ήμισυ αποφασισμένη. Συμπλήρωσε και το άλλο μισό η άλλη με τον λόγο της και πάει, ρίχνει το παιδί και γίνεται ο φόνος! Βέβαια έχει και η άλλη την ευθύνη για τον μισό φόνο.

Ή όπως μερικές μητέρες, που δεν έχουνε μυαλό, αν τύχη η κόρη τους να κάνη ένα λάθος, την συμβουλεύουν: «Άντε, θα γίνουμε ρεζίλι, πήγαινε και βγάλτο». Πάει η κοπέλλα και το σκοτώνει το παιδί. Ποιος έχει την ευθύνη; Η μάνα, που είπε αυτήν την συμβουλή. Βλέπετε ένας λόγος τι κακό μπορεί να κάνη; Γι’ αυτό θέλει πάρα πολλή προσοχή στα όσα λέμε. Πόσο πάει να μας υποσκελίση ο διάβολος!….


Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας

Thursday, June 18, 2015

Εάν θέλης ζηλωτής να ευρεθής μέχρι τέλους του βίου σου ...



Υπακοή, εκκοπή θελήματος, αυτομεμψία, υπομονή γενική, ταύτα θεμελιώνουν την ψυχήν, την δε θέρμην και τον ζήλον τα δάκρυα διατηρούν. Εάν θέλης ζηλωτής να ευρεθής μέχρι τέλους του βίου σου, ζήλωσον του κλαίειν διαπαντός, και εάν τοιαύτα δάκρυα έχης, μη φοβού, συμπαραμένει ο ζήλος του πόθου του σωθήναι.
Το ύδωρ σβήνει το πυρ. Το ύδωρ το του Θεού, που ρέει από οφθαλμούς μετανοούντος, άπτει, οίδαμεν, πυρ ου φιλόϋλον, αλλά πυρ θεϊκόν, κατακαίον ζιζάνια αλλοφύλων!

Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας

Πατρικαι Νουθεσίαι.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ΄

Περί Αμαρτίας, Μετανοίας, Πένθους και Δακρύων.

Be careful, both when you are happy and when you are sad


My child, always be careful, both when you are happy and when you are sad. When you are happy you should not lose control through vivacity and laughter, nor when you are sad should you be so gloomy that it shows. 


The reason why is that Satan shoots thoughts at us like arrows, but he cannot tell if our heart is receptive to them. But since he is an expert, once he shoots an arrow—that is, once he assaults us with an evil thought—he observes our face and all the movements of our body, and based on them, he gauges how well the arrow struck our heart. If he sees that the soul is hit, then he shoots more arrows there to kill it. But if he deduces from the exterior signs that the soul is not wounded, he changes his attack, and so on. 

Therefore, when you are happy, you should conceal it within yourself, so that he does not discover it through your carelessness and rob you of it with some temptation. Likewise, when you are sad, do not let it show lest he augments your grief after discerning the reason for your sadness. If you maintain a balanced state when you are happy and when you are sad, the devil does not know exactly what is happening inside you, and thus does not know how to fight you.


Elder Ephraim of Arizona

On the Warfare with the Demons.
Counsels from the Holy Mountain
Chapter Seven.



“He who hears you hears Me, he who rejects you rejects Me, and he who rejects Me rejects Him Who sent Me” (Lk.10:16 ).


Christ said to His disciples, “He who hears you hears Me, he who rejects you rejects Me, and he who rejects Me rejects Him Who sent Me” (Lk.10:16 ). The successors of the Apostles are the hierarchs, the priests, the abbots, and the elders of small synodias. So whoever obeys the successors of the Apostles obeys Christ Himself, and whoever disobeys them, rejects Christ. For this reason, since we want to place ourselves under obedience to Christ, we ought to show obedience—not merely obeying what we like and disobeying what we do not want. 


For in Gethsemane, Christ asked that the salvation of mankind happen differently from what the Heavenly Father desired. But since the Heavenly Father decided upon the Cross, Christ then replied, “Not My will, but Thy will be done, my Father” (cf. Mt. 26:29 ).

Elder Ephraim of Arizona

Counsels from the Holy Mountain
Chapter Five
Homilies on Obedience
Stories of Obedience and Disobedience.

Wednesday, June 17, 2015

Ουδείς εσώθη εν ανέσει και άνευ πειρασμών.

Αγαπητέ μου εν Χριστώ αδελφέ…, η χάρις της Κυρίας ημών Θεοτόκου να σε διαφυλάττη από κάθε τι, που θα λερώση την ψυχούλα σου. Αμήν.
«Θλίψεις και ανάγκαι εύροσάν με…, αι εντολαί Σου μελέτη μου…» ( Ψαλμ. 118,143 ).



Αι θλίψεις διαδέχονται η μία την άλλην, έχομεν ανάγκην υπομονής. Μελετώντας δε τον θείον Νόμον, φωτιζόμεθα πώς να τας υπομένωμεν, διατί έρχονται, ποίον σκοπόν έχουν. 


Έρχονται δια να μας διδάξουν το να γίνωμεν φερέπονοι, δόκιμοι αγωνισταί, οπαδοί Εκείνου, που εσταυρώθη δι’ ημάς, αδελφοί όλων των Αγίων, που εβάδισαν την ακανθώδη οδόν του Σταυρού, οι μάρτυρες με το μαρτύριον, οι όσιοι με την άσκησιν, οι Χριστιανοί με την τήρησιν των αγίων εντολών και τους ποικίλους πειρασμούς, που γεννά ο κόσμος, ο διάβολος και η σάρκα. 

Ουδείς εσώθη εν ανέσει και άνευ πειρασμών. Άρα έπεται ότι, εάν και ημείς υποφέρωμεν πειρασμούς, πρέπει να χαιρώμεθα, διότι έτσι εβάδισαν όσοι εσώθησαν. Και εφ’ όσον και ημείς θέλομεν να σωθώμεν, άλλος δρόμος δεν υπάρχει, ει μη αι θλίψεις!
Αι θλίψεις έρχονται με τον σκοπόν να μας φέρουν πλησιέστερα προς τον Θεόν. Διότι αι θλίψεις θλίβουν, στενοχωρούν την καρδίαν και ακολουθεί κατόπιν το να απαλυνθή και να ταπεινωθεί. Όταν δε ταπεινωθή, επιβλέπει προς αυτήν ο Θεός: « Καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει», « Επί τίνα επιβλέψω, ει μη ασμών στενοχωρείται και λυπείται, καθ’ ον χρόνον έπρεπε να χαίρεται, διότι βαδίζει τον δρόμον του ιερού Γολγοθά και των Αγίων.
Η χάρις του Θεού, η τα ασθενή θεραπεύουσα και τα ελλείποντα αναπληρούσα, ας βοηθήση όλους μας να κάμνωμεν υπομονήν εις όλα, ίνα αξιωθώμεν της βασιλείας του Θεού. Αμήν.

Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β΄
Περί θλίψεων, πόνων και κόπων.

Man’s life is a martyrdom.


Man’s life is a martyrdom. Ever since we fell from true happiness we gather the fruit of disobedience: “Thorns and thistles will the earth bring forth to you” (Gen. 3:18 ) –the earth of the heart will, too. How will we know that we are exiles, if not through afflictions and torments? 


There is no person who does not have something that affkicts him. Pious Christians are afflicted, too, but in the depths of their souls they also have the hope that one day the many afflictions will result in blessed repose for them. Without afflictions and sufferings let no one expect repose in the life beyond the grave. That life is for those who have labored and were heavy-laden by the weight of this present life. 

Of course, the saints had much grace and spiritual strength, and they rejoiced in suffering. But we, and I first of all, suffer and sometimes our patience breaks. But glory be to God, Who enlightens us to repent and correct ourselves. “The spirit indeed is willing, but the flesh is weak.” (Mt. 26:41 ).

Elder Ephraim of Arizona

Monday, June 15, 2015

He who has obedience already in this life lives the life of the Spirit, which will be continued even after death, unto the ages of ages.

My beloved children in Christ, may the grace of our Christ be with you and may the holy prayers of my holy father Joseph guard you powerfully in my absence, since the spiritual union in Christ of a good disciple with his Elder is never broken.

 My dear children, who fill my wretched soul with fragrance, remember the words which I spoke to you when I was with you, for when you remember my words and keep them, you are under spiritual obedience, the best type of obedience. And one who has such obedience becomes like Christ Jesus, because Christ became obedient unto death, even death on a cross, wherefore His Father has exalted Him and given Him the name Jesus, and at the name of Jesus all the powers of darkness shudder and tremble (Phil. 2:8 ). 

He who has obedience already in this life lives the life of the Spirit, which will be continued even after death, unto the ages of ages. Let us reflect that we were not crucified for our Christ, our Savior, but He for us monsters suffered the Cross, the Cross for the sake of obedience.

Elder Ephraim of Arizona

Counsels from the Holy Mountain
Chapter Five
On Obedience, Disobedience,
and Cutting off of the Will.

Ας αγωνισθώμεν, βραβεία αιώνια απόκεινται εις τους αγωνιστάς.


 Θελκτικός κατ’ όψιν εστιν ο κόσμος. Ημείς όμως, δια να τον εμπαίξωμεν, πρέπει να γίνωμεν μωροί, ίνα σοφοί γενώμεθα κατά Θεόν. «Η αγάπη του κόσμου, κατά τον Παύλον, έχθρα εις τον Θεόν εστι και ο αγαπών τον κόσμον γεγύμνωται της του Θεού αγάπης». Ημείς εκλήθημεν δια την κατάκτησιν του Ουρανού. 

Πρόκειται δια μίαν αιώνιον κληρονομίαν, κληρονομίαν ολοκλήρου του Θεού, «πάντα γαρ απέδωκας ημίν». Ω, βάθος πλούτου και σοφίας και γνώσεως Θεού! Τι γαρ εδώκαμεν εις τον Θεόν, ίνα χαρίση εις ημάς την απέραντον Αυτού βασιλείαν; Τας κακίας μας; Τας ασεβείας μας και γενικώς τα άπειρα εις μέτρον και ενοχήν σφάλματά μας; Ομολογούμεν την χάριν, ου κρύπτομεν το έλεος. Ας αγωνισθώμεν, βραβεία αιώνια απόκεινται εις τους αγωνιστάς, τρέχε οπίσω καθαρότητος βίου. Σπεύδε μακρύναι τον κόσμον εκ της διανοίας σου και πλησίασε την καρδίαν σου εις τον άνω κόσμον, όπου βασιλεύει η αιώνιος χαρά, η ειρήνη, η μακαριότης.


Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας
Πατρικαι Νουθεσίαι.
Β΄ Κόσμος, Οικείοι.

Sunday, June 14, 2015

How precious is the time of this life!


How precious is the time of this life! Every minute has great worth, for within one minute we can think so many things, either good or evil. One godly thought raises us to heaven, and one diabolical thought lowers us to hell. So then, behold how valuable every minute in this present life is. Unfortunately, though, we do not think about this, and hours, days, and years pass with no profit—but is it merely with no profit? How much damage we have all suffered—and I, first—without realizing it! But some day, when our soul is about to depart from our body, we shall realize it. But, alas, it will be too late; there is no room for correction then. We must realize this now when we can still make a start. 


We should take advantage of the precious time of our life. Truly blessed is he who compels himself and makes a start, because some day he will become spiritually rich. It is never too late, for the Lord awaits each one of us to awaken so that He may give us work. He waits until the eleventh hour (cf. Mt. 20:6 ). He tries with every means to awaken us. 

I pray that all of us will awaken, light our lamps, and with a vigilant eye wait patiently for the Lord to come, so that we may enter the resplendent bridal chamber of eternal bliss, the festival of the bright angels, to chant with them the resurrectional canticles, which will elevate us from theoria to theoria and to divine ascents! Then—oh, then!—we shall fully realize what a great work it is to compel ourselves in everything and that our superiors did well to push us and grieve us, for we shall say, “Behold what we see now!” Then our thanks to God will have no limits. Then we shall really render thanks worthily to God!

Elder Ephraim of Arizona


Counsels from the Holy Mountain
Chapter Three
On Sin, Repentance, Mourning, and Tears

Το να πέσωμεν και να τραυματισθώμεν, τούτο έξεστι τοις ανθρώποις


Το να πέσωμεν και να τραυματισθώμεν, τούτο έξεστι τοις ανθρώποις, εφ’ όσον και αν μία ημέρα εστίν η ζωή του ανθρώπου επί της γης, έγκειται η διάνοια αυτού επί τα πονηρά εκ γεννήσεως αυτού, αλλά το να πέσωμεν και να μείνωμεν εν τω πτώματι, τούτο ουχί ανθρώπινον. 


Η μετάνοια αναδημιουργεί τον άνθρωπον, αύτη εδόθη, ίνα θεραπεύη την ψυχήν μετά το βάπτισμα, και εάν αύτη έλειπεν, σπανίως θα εσώζετο άνθρωπος. Δια τούτο η αρετή της μετανοίας δεν έχει τέλος εφ’ όσον υπάρχει πνοή ζωής εν τω ανθρώπω, διότι έξεστι και τοις τελείοις να σφάλλουν. 

Τέκνα μου, οσάκις ίδητε τον λογισμόν να σας ελέγχη δι’ αμαρτίαν τινά, αμέσως πάρετε το φάρμακον, μετανοήσατε, κλαύσατε, εξομολογηθήτε, και ιδού επανέρχεσθε εις την προτέραν και καλυτέραν κατάστασιν.


Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας

 

Saturday, June 13, 2015

Την υγείαν σου να την αναθέτης εις τον Θεόν



Την υγείαν σου να την αναθέτης εις τον Θεόν. 
Εάν κάτι το επιβάλλη η ασθένεια ή ο ιατρός, να το παίρνης με την ελπίδα ότι ο Θεός δι’ αυτών θα συντελέση να γίνη εκείνο, που θέλει Αυτός να γίνη, χωρίς βέβαια η αυταπάρνησις να μας οδηγήση εις την αυτοκτονίαν, ούτε η περιποίησις εις την φιλαυτίαν, αλλά την μέσην οδόν να βαδίσωμεν, δηλαδή να κάμνωμεν το επιβαλλόμενον με πίστιν, δια να μη μας λογισθή αυτοκτονία. 
Το αν θα γίνω καλά με το μέσον που μεταχειρίσθηκα, αυτό το αφήνω με πίστιν εις τον Θεόν. Έχε, παιδί μου, υπομονήν εις όλα σου τα παθήματα. 
Η ασθένεια, όταν την υπομένωμεν, έχει πάρα πολύ το κέρδος εις την ψυχήν, αρκεί να κατηγορής τον εαυτόν σου, διότι κυρίως δια τας αμαρτίας μας υποφέρομεν και κατά το πλείστον δια την υπερηφάνειαν της καρδίας μας.

Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας

Πατρικαι Νουθεσίαι.
B΄ Περί Ασθενειών

Repentance is endless.


Repentance is endless. All the virtues, by the grace of God, may be perfected by man, but no one can perfect repentance, since we need repentance until our last breath, for we err in the twinkling of an eye. Therefore, repentance is interminable. Oh, how good God is! Justly will my fellow sinners be punished, for they have ignored the infinite compassion of the heavenly Father. Although we err as humans, we are sluggish to say, “I have sinned!” But how can we say this, since we (and I, above all ) are forgetful and lazy and proud, too—mighty obstacles on the road to humility! 

Christ showed this road to us through His Cross, but unfortunately we voluntarily turn a deaf ear to Him, to our great regret. Time flies, the years roll by, and we are drawing nearer and nearer to eternity. We see this, yet a mental numbness has bound us until we (and I, first ) are thrown into hell! My God, Who has delivered the human race from the enemy’s slavery, deliver us also from the future condemnation when You come to judge the world and render to each according to his works (cf. Rev. 22:12 ). 

Through your prayers, may I find mercy when my wretched soul is judged, for I am afraid to meet the fearsome Judge because my conscience reproaches me.

Elder Ephraim of Arizona

Counsels from the Holy Mountain
Chapter Three
On Sin, Repentance, Mourning, and Tears

Peace in both soul and body,


I pray, my child, that you have peace in both soul and body, for what is more beautiful than peace of soul and health of body! Both make man’s life pleasant; in their absence, however, a harsh tempest rises and the little boat of one’s soul is tossed about in the midst of raging waves. How many prayers are offered then! But the Lord, when He was on earth, met a similar storm: “and He rebuked the wind and the sea and there was a great calm.” (cf. Mk. 4:39 ). Let us call on this peacemaking Lord and Master whenever spiritual storms overcome us, my child, and I believe that when we call on Him with faith, He will hasten to our aid and say, “Behold, I am here”.

Elder Ephraim of Arizona


Counsels from the Holy Mountain
Chapter Two
On Afflictions, Pain, and Labors

Friday, June 12, 2015

ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΙΑ ΙΩΑΝΝΗ!








ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΑΜΕΡΙΚΗΣ, ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΙΑ ΙΩΑΝΝΗ! Την παραθέτουμε σήμερα με μορφή βίντεο, 4 Νοεμβρίου 2011, ανήμερα της εορτής του Αγίου Ιωάννη Δούκα Βατάτζη του Ελεήμονος, Αυτοκράτορος Νικαίας:
" ...Υπάρχει κοιμώμενος Στρατηγός ονόματι Ιωάννης, ο οποίος, τότε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ θα υποδείξει εις τους Χριστιανούς ότι αυτός θα βασιλεύσει τώρα. Θα τους υποδείξει με το δάχτυλό του τον τόπο και θα τον καλέσουν να ηγηθεί και να βασιλεύσει εις τον ελληνικό και ορθόδοξο λαό. Και θα γίνει αυτό.
Πριν από χρόνια εις το Άγιον Όρος ήταν ένας Αρχιερέας ονόματι Ιερόθεος. Αυτός ήρθε από την Μικρά Ασία. Και το Οικουμενικό Πατριαρχείο τον έβαλε στο Άγιον Όρος να κάνει χειροτονίες, μνημόσυνα, Λειτουργίες, κλπ. Ήταν ένας άγιος Αρχιερέας, στον τύπου του Αγίου Νικολάου. Από αυτόν τον άγιον Αρχιερέα αξιώθηκα της Ιεροσύνης. Από την Μικρά Ασία. Ευλογημένος άνθρωπος του Θεού!
Ένα θα σας πω. Αγρυπνίες που κάμναμε! Δεκαπέντε ώρες αγρυπνία, αυτός ο άνθρωπος, ογδοηκοντούτις γέρων, δεν εκάθετο καθόλου στο κάθισμα. Από το θρόνο κατέβαινε στο στασίδι πάλι όρθιος. Και στην Λειτουργία τρεις ώρες που ακολουθούσε μετά την πολύωρη Ακολουθία του Όρθρου, όρθιος! Τον βάζαμε μια καρέκλα να καθίσει και δεν ήθελε. Έλεγε «ακόμη η Παναγία μας δεν με κούρασε» και ας έτρεμε όλος από την κούραση.
Αυτός ο άγιος Αρχιερέας, αυτός μας είπε. Αυτός είδε τον κοιμώμενο αυτόν Στρατηγό Ιωάννη, που θα αναστηθεί όταν θα γίνει ο 3ος μεγάλος αυτός Παγκόσμιος Πόλεμος! Τον είδε!. Διότι χείλη αρχιερέως και ιερέως ου ψεύδονται.
Λοιπόν μας είπε την αλήθεια. Και τον ρωτήσαμε. Διότι ζούσε τότε και ο μακαριστός μου και ο άγιος γέροντάς μου (σ.σ. ο περίφημος Ιωσήφ Ησυχαστής και Σπηλαιώτης) και όλοι μαζί συνοδεία, τον είχαμε πάρει στο εκκλησάκι μας και εκεί καθίσαμε και τον κάμναμε τις ερωτήσεις. Και μας τα έλεγε. Τα ακούσαμε με τα αυτιά μας.
Λέει «υπάρχει αυτός ο κοιμώμενος βασιλεύς και θα αναστηθεί»!
Του λέμε «ποτέ Γέροντα; Πότε άγιε Αρχιερέα του Θεού»; Λέει, «όταν θα γίνει ο 3ος Παγκόσμιος Πόλεμος»!
Και επίσης μας είπε ότι «το δεξί του χέρι είναι στη λαβή του σπαθιού! Το οποίο σπαθί είναι μες στην θήκη».
Και μας έλεγε «όταν το σπαθί βγει από τη θήκη του, τότε θα αρχίσει ο 3ος Παγκόσμιος Πόλεμος».
Και εμείς από την περιέργεια μας του λέγαμε:
«Σεβασμιότατε πόσο απέχει το σπαθί από την θήκη»;
«Ολίγοι πόντοι εναπέμειναν για να βγει» λέει..."!
Η αποκάλυψη αυτή του Αρχιερέως Ιεροθέου έγινε λίγο πριν τα γεγονότα του Πογκρόμ του 1955 σε Κωνσταντινούπολη και Σμύρνη, ζώντος του οσίου Γέροντος Ιωσήφ Ησυχαστή του Σπηλαιώτη, ο οποίος κοιμήθηκε στις 15 Αυγούστου του 1959 μ.Χ..