Ο Θεός παιδεύει και πάλιν ιάται, ανεβάζει και κατεβάζει. Εις το θέλημα του Κυρίου τις δύναται αντιστήναι; Εάν θέλει ο Θεός να πάσχωμεν, άρα έχει κάποιον σωτήριον σκοπόν, τον οποίον ημείς οι γήϊνοι δεν δυνάμεθα προορατικώς να τον προϊδωμεν, ενώ η υπομονή και η μακροθυμία και το ταπεινόν της παραδοχής του πειρασμού, πάντοτε, ναι, πάντοτε, θα φέρη κατόπιν βεβαίαν ωφέλειαν.
Βάσταζε, παιδί μου, τον σταυρόν σου και γνώριζε ότι εις όσα πάσχομεν είναι γνώστης ο Θεός και ως Πατήρ γνήσιος προσπαθεί με κάθε τρόπον να μας μορφώση εντός μας, τον Ιησούν Χριστόν. Θέλει να πάσχωμεν, διότι οίδεν, τι έχει ετοιμάσει δια τα πάσχοντα παιδιά Του εις τους ουρανούς. Εάν όμως δεν στείλη εις αυτά θλίψεις, θα αδικηθούν, διότι θα υστερηθούν τα ανεκλάλητα αγαθά του ουρανού. Όσον περισσότερον πάσχομεν, τόσον πιο ωραίος στέφανος της δόξης πλέκεται!
Mη πιστεύης ποτέ ότι έχεις δαιμόνιον, μη σε πλανέση ποτέ κανένας τέτοιος λογισμός. Εις πολλούς μοναχούς συμβαίνουν τοιαύτα, όταν αρρωστήσουν, ούτως ο Θεός τα έκανε. Όταν ασθενή το σώμα, να ακολουθή σύμφωνα και η ψυχή, και όταν η ψυχή πάσχη και το σώμα να μαραίνεται και να σκυθρωπάζη. Σε εφθόνησεν ο πειρασμός, παιδί μου, αλλά ας κάμνωμεν υπομονήν, δια να σκάση αυτός και να δοξασθή ο Θεός. Θα παρέλθουν όλα και ο χειμών ομοίως και θα ανατείλη και πάλιν η γλυκεία άνοιξις της υγείας και θα χαίρεσαι και θα λέγης: «Μακάριον, ότι εταπείνωσάς με, όπως αν μάθω τα δικαιώματά σου». Ποίος δεν πονεί, όταν εγχειρίζεται και ποίος δεν πονεί, όταν υποχωρήση η χάρις του Θεού και βρίθουν μύριοι λογισμοί διεστραμμένοι; Ούτως ωκονόμησεν η θεία Σοφία, να κατεργάζεται την διόρθωσιν της ψυχής.
Όπως οι καιροί της φύσεως, δηλαδή ο Χειμώνας, η Άνοιξις, το Καλοκαίρι, το Φθινόπωρον, ο ένας διαδέχεται τον άλλον, ούτω πως και οι καιροί οι πνευματικοί, φεύγει ο ένας, έρχεται ο άλλος και ούτω συνηθίζει η ψυχή εις όλας τας πνευματικάς αλλοιώσεις και γίνεται σοφή και έμπειρος. Και αυτή η πείρα είναι χάρις, η οποία βαστάζει την ψυχήν εν καιρώ των φοβερών αλλοιώσεων, ώστε να σοφίζεται εκ των προηγουμένων πειρασμών ότι μόνον η υπομονή και η μακροθυμία παρέχουν κατάστασιν ειρηνικήν και σκέψεις ωφελίμους, οπότε εξερχόμεθα εκ των πειρασμών με ωφέλειαν και γινόμεθα περισσότερον σοφοί και έμπειροι.
Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης
Υπομονή, παιδιά μου, μη χάνετε το θάρρος σας, λέγετε έντονα την ευχήν, μην σκορπίζετε τον νουν σας εις τα γήϊνα, έστω και αν έχετε μερίμνας, ως παρερχόμενα να τα τοποθετήτε μέσα σας, μόνον την προσευχήν και την μνήμην του θανάτου να έχετε προ οφθαλμών σας διηνεκώς, «προωρώμην τον Κύριον ενώπιόν μου δια παντός, ίνα μη σαλευθώ» (Ψαλμ. 15,8 ).
Εάν εύχεσθε έντονα και αδιάλειπτα, δεν θα πέσετε, εάν την προσευχήν αμελήσετε, να ηξεύρετε, θα έχετε γενικήν πτώσιν.
Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης
The prayer is breath. When a person breathes, he is alive, and he attends to his whole life. Whoever begins to say the prayer, also begins to correct his whole life, with his spiritual father as a guide. Just as the rising sun awakens, illuminates, and gives life to creation, so also when Christ, the Sun of Righteousness, rises by means of the prayer in man’s nous and heart, He awakens him to do the works of light and of the day without evening.
Elder Ephraim of Arizona
I know by experience that piety through silence, prayer, meditation, cleansing tears, true repentance, and contemplation of divine things renews the physical aspect as well as the spiritual aspect of him who struggles. Ascesis helps, of course, when the body is strong, but when it is weak, thanks-giving and self-reproach make up for ascesis.
Overall piety and vigilance are everything; they are the true marks of a soul living in Christ. When these are absent and one practices ascesis one-sidedly, either he benefits little or he is totally lost because he becomes puffed up by the praises of others as well as by his own thoughts.
Without watchfulness—that all-embracing light of the soul, inestimable in value—he loses his labors. This is what happened with many ascetics in the desert, and they literally lost their souls, as we read in the writings of the Desert Fathers. Ascesis is depicted by the Fathers as the leaves of the tree, while vigilance is the fruit (Abba Agathon, vid. The Philokalia, vol. IV, p. 199 ). By their fruits you shall know them (Mt. 7:16 ) –it is fruits that we have been commanded to bear.
May God enlighten us how to walk, for true guides have vanished and everyone walks his own way. May God be a true guide for all of us.
Elder Ephraim of Arizona
Η υπακοή δια ταπεινώσεως και ευχαριστίας εις το Θεόν αναπληρώνει την άσκησιν της νηστείας, μεγάλη η ωφέλεια της αυτομεμψίας, εν καιρώ, που ο άνθρωπος λόγω ασθένειας δεν δύναται να νηστεύση. Φύλαττε υπακοήν, παιδί μου, κυρίως την πνευματικήν υπακοήν. Όστις έχει υπακοήν, έχει την ζωήν την αιώνιον, διότι εν τη τελεία υπακοή, περιλκείονται όλαι αι αρεταί, κυρίως η ελευθερία της ψυχής από τας ευθύνας. Αγάπησε, παιδί μου, την ένδοξον υπακοήν, που αγιάζει τον άνθρωπον και μη λυπής το Άγιον Πνεύμα στενοχωρώντας τον πνευματικόν σου πατέρα με την μη πρέπουσαν μοναχικήν σου συμπεριφοράν. Ταπεινώσου και μη θέλης να στήσης το ίδιόν σου θέλημα.
Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης
Κάθε νύκτα κάμε κριτικήν το πώς διήλθες την ημέραν, και το πρωϊ, πως επέρασεν η νύκτα, ώστε να ηξεύρης τι ταμείον έχει η ψυχή σου, και αν ζημίαν οίδας, προσπάθησον να την ανακαλέσης δια της προσοχής και βίας. Αν δε αύξησιν, δόξαζε τον αφανή αρωγόν σου, τον Θεόν.
Μην αφήσης τον έλεγχον της συνειδήσεώς σου επί πολύ, αλλά συντόμως δίδε ό,τι ζητεί, μήπως σε οδηγήση εις τον κριτήν και εις την φυλακήν. Ζητεί το συνειδός την επιμέλειαν και την επανάκτησιν του κανόνος και της προσευχής; Δώσε τα και ιδού απηλλάγης της οδού προς τον κριτήν. Μην εξασθενήσης την σωτήριον φωνήν της συνειδήσεως εν τη καταφρονήσει αυτής, διότι θα μεταμεληθής εις το ύστερον χωρίς όφελος.
Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης
