Εφ’ όσον λοιπόν ο Θεός είναι πατέρας μας, παιδεύει τα ίδιά Του τέκνα προς παιδαγωγικήν μόρφωσιν ( Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης )

Πόσον ζημιώνεται ο άνθρωπος, όταν δεν σκέπτεται πως παιδεύεται ως τέκνον Θεού και έχει λησμοσύνην της υιότητος! Απόλυτον καθήκον και απαραίτητον επιβάλλει η αγάπη των γνησίων γονέων, να ασκήσουν επί των ιδίων τέκνων την παιδείαν. 

Εφ’ όσον λοιπόν ο Θεός είναι πατέρας μας, παιδεύει τα ίδιά Του τέκνα προς παιδαγωγικήν μόρφωσιν, ίνα μεταλάβουν της αγιότητος Αυτού. «Υιέ μου μη ολιγώρει παιδείας Κυρίου, μηδέ εκλύου υπ’ αυτού ελεγχόμενος» ( Παροιμίαι 3,11 ). 

Η λησμοσύνη λοιπόν των Χριστιανών επί του ιδίου αυτών Πατρός, του Θεού, είναι μέγα κακόν, διότι, όταν η πατρική ράβδος τους κτυπήση ( πόνος, θλίψεις, πειρασμοί, κ.λ.π. ), απελπίζονται, τους κυριεύουν μύριοι λογισμοί και η παιδεία των γίνεται λίαν επίμοχθος χωρίς καμμίαν παράκλησιν.
 

Πόσον ωραία, μας λέγει ο Απόστολος Παύλος: « Εκλέλησθε, λέγει, της παρακλήσεως, ήτις υμίν ως υιοίς διαλέγεται» ( Εβρ. 12,5 ), ελησμονήσαμεν, λέγει, την παρήγορον συμβουλήν, ότι ως παιδιά Του ο Θεός διαλέγεται προς ημάς. Είναι αναπόφευκτος η παιδεία Κυρίου προς τα ίδιά Του παιδιά, τα οποία Αυτός γνωρίζει. 

Ο Θεός δεν χαρίζει, ο Θεός υπό νοσηράς αγάπης-την οποίαν πολλοί ανόητοι γονείς ασκούν επί των ιδίων των τέκνων και η οποία νοσηρά αγάπη κατόπιν θα επιφέρη εις τα αγαπώμενα την καταστροφήν των και την αιώνιον κόλασίν των-δεν κλέπτεται, ως απαθής και άγιος, ούτως ώστε, δια να μη λυπήση τα αγαπώμενα τέκνα Του, να παραβλέψη τας παρεκτροπάς των και την αμορφωσύνην των. Όχι μύρια όχι! Είναι Θεός έχων γνησίαν αγάπην προς τα παιδιά Του, θα τα παιδεύση, θα τα νουθετήση, θα δεσμεύση την ελευθερίαν των και θα τα επιπλήξη κατά διαφόρους τρόπους, δια να μορφώση τους κακούς χαρακτήρας προς τους ιδίους Του αγίους χαρακτήρας προς δόξαν και έπαινον εν Χριστώ Ιησού.
Και ο Χριστός, όταν ήτο επί της γης, Τέκνον ηγαπημένον του Πατρός, εξησκήθη εις την παιδείαν Κυρίου, όχι, ότι είχε χρείαν ο αναμάρτητος Θεός, αλλά προς σωτηρίαν του ανθρώπου και προς ημετέραν νουθεσίαν και παράδειγμα, ίνα ακολουθήσωμεν τοις ίχνεσιν Αυτού, « ει δυνατόν εστι παρελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο, ουχ ως εγώ θέλω, αλλ’ ως Συ, γενηθήτω το θέλημά Σου» ( Ματθ. 26,39 ).

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης

Our heavenly Father disciplines us, not to make us despair, but rather to make us repent and correct ourselves.

Concerning your question, whether or not your heartfelt sorrow and mourning are beneficial, I tell you that they are very beneficial, for they hold you back from sin, especially from the attachment and pleasure of the world, which are alien to God. Yes, but even here discernment is necessary, that sorrow and mourning are not done inordinately, for then they become harmful. Behold a sign: when you mourn reflecting on your old sins and the mourning becomes inordinate, it ends up in despair; and then you regard God as a merciless punisher, which is absurd. For He disciplines as a Father, and this is how the Christians understands it when he does not mourn inordinately. This is why discernment is most important, for it delivers us from excesses and deficiencies. 

When despair overcomes you, think about something else: If God commanded men to forgive the faults of their fellow men seventy times seven each day, how much more will an infinitely compassionate God forgive? Who has ever repented and not been saved? Who has ever said, “I have sinned” and was not forgiven? Who has fallen and sought help and was not raised up? Who has wept and was not comforted by God? “If you then,” says the Lord, “being evil, know how to give good gifts to your children, how much more will your Father who is in heaven give good things to those who ask Him?” (Mt. 7:11 ). 

Our heavenly Father disciplines us, not to make us despair, but rather to make us repent and correct ourselves. When we misunderstand the meaning of discipline, we end up in despair. Under the sway of such an influence, it is impossible for the soul to be consoled. But when we retain a healthy understanding of the meaning of discipline and afflictions, much divine comfort follows. Behold, my child, under what circumstances mourning and grief are beneficial.

Elder Ephraim of Arizona